Curry bruine bonensoep
Courgette taartjes, bieten burgers, aardappels en salade
Fromage blanc met vijgen
Bij het opstaan schijnt de zon al uitbundig! Een mooie dag belooft het te worden. En ik heb vannacht goed geslapen. Wel nadat we een spin van zeker 10 cm doorsnee hebben gevangen. De meeste nachten slaap ik goed, maar de laatste dagen werd ik een beetje gek van de jeuk. In mijn liezen, onder mijn armen, onder de rand van mijn BH, in mijn haar, in mijn bilnaad, vreselijk. Geen bedbugs, want ze staan niet op een rij. Dikke bulten, terwijl ik me niet herinner dat ik gestoken werd. Gisteravond toch eens wezen kijken op internet, ik weet het nu: oogstmijd. Het kleine insecten, bij a niet te zien, die in het gras of bos zitten. Ze worden met name in augustus actief. In Frankrijk heten aout. Na de maand augustus. Ze bespringen mensen als ze in de tuin aan het werk zijner leggen dan hun larven onder de huid van mensen. Na een uur of 6 beginnen deze vreselijk te jeuken. De jeuk houd 2 tot 10 dagen aan. Ik heb er middels wel twintig en ik word vreselijk chagarijnig van de jeuk. Met name de bulten in mijn liezen zijn afschuwelijk. Etty bedacht zich dat mijn histamine tabletten zouden kunnen helpen. Ik heb er vannacht gelijk een genomen en inderdaad de jeuk is bijna over. Vorig jaar dachten we dat we bedbugs hadden. Alles extra gewassen. Maar dat hielp niet. De oogstmijd is onschuldig, maar is erg irritant.
Vandaag gaan we uit. Naar de Franse markt. Vorig jaar zijn we ook geweest. Je kunt er van alles kopen. Van levende have, groenten, kleding, was voor je meubels en in de zelfde kraam massage olie. Je ziet eigenlijk allemaal maar ouderen en toeristen. Op de markt kopen we strengen knoflook. Heerlijk en ze blijven lang goed. Bij een tweede hands winkel scoor in nog een shirt en een jurk. (Foto komt morgen.) bij de Franse Aldi kook ik een paar lekkere wijntjes en wat kaas voor thuis. Ik heb hier ook een paar keer couscous gemaakt. Deze was zo prachtig van structuur. Niks een klontjes. Alleen niet volkoren, maar een mens kan niet alles hebben. Een een partij groene linzen, waar je in Holland 3 keer zoveel voor betaald.
Thuis gekomen wacht ons de lunch en na de lunch het hout. Het hout is droog en stoffig. Ook dat helpt niet mee met de jeuk. Nadat het hout op de juiste plek ligt, laven we ons aan water en thee. Wat een stofbende. Maar na een half uur ligt al het hout in de schuur.
We geven de planten in de tuin water. Jammer genoeg vanavond weer geen pelgrims. Maar we koken een lekker maal. De wespen komen ook op dit lekkere maal af. In de salon hebben we al een klein nest gevangen. De twee pelgrims van gisteren hadden het over koffie verbranden. Dat zou helpen. Inderdaad de wespen kiezen het “wespen”pad. Wat een lucht. We leggen bijna het loodje met elkaar. Maar inderdaad de wespen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Een gouden tip. Nu nog zo’n tip voor de fruitvliegjes.
Dan ga ik nog even noten zoeken. De noten zijn hier zo prachtig. Gewapend met tuinhark en mand, stort ik mij op de bomen die aan de weg staan. Eigenlijk is het al te donker. Het schermert al. Dan zie ik dat er iemand op me af komt. In het zwart gekleed en met een grote hond. Ik schrik me wezenloos. Verstard blijf ik staan. Weg rennen is geen optie, want in de verste verte geen huis te zien. En de hulp van mijn herberg aatjes heb ik niet verwachten, want de gedaante zit tussen mij en de herberg. Dan begint de gedaante te praten. Het blijkt een vrouw te zijn. Ze zegt dat het eigenlijk nog te vroeg is voor de noten. En dat klopt. Ik kom een beetje bij. Ze vertelt dat ze hier al jaren in het dorp woont. Alleen en het hele jaar. Dat zal niet mee vallen. Het schijnt hier winters erg koud te zijn. Dat beaamt ze. In de winte slaapt ze in de keuken. . De enige plek waar het dan warm is. Ze zit duidelijk om een praatje verlegen. We lopen samen terug. Mijn hartslag gaat weer richting normaal. Ik wil mee niet laten kennen door te zeggen dat ik erg geschrokken was. Van het rapen van de noten is door het avontuur vanavond niet gekomen. Morgen weer een nieuwe poging!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten