maandag 18 april 2016

De vijfde dag van Markina naar Gernika lugo 23 km

Op de promenade van Gennika om 19.00 uur schrijf ik dit blog, Heerlijk in de zon. En dat na zo'n mistroostig begin van de dag. Eten is nog wat vroeg voor Spaanse begrippen. Dus we hebben een blikt Kas, een zeer bekend merk Sinas in Spanje. Wat fritjes chips voor het zout en een stuk chocola als energie "boost". MijnHerbergmaatje is aan het pinnen. En ik pas op onze spullen. Pinnen is een hele operatie. En inderdaad MijnHerbergmaatje kreeg de pas eerst niet terug. Na de derde transactie kreeg ze het signaal dat de tijd verstreken was en wipte het pasje eruit. Ik had bij verschillende banken ook al pogingen gedaan en moest steeds mijn telefoonnummer opgeven. Dat lukte niet wat ze hebben hier maar 9. Bij deze bank lukte het mij wel en ik dacht: "Ik pin maar veel. Dan kan ik er een aantal dagen tegen. " Eerst kwam keurig mijn pasje en na heel, heel lang wachten, ik begon al een beetje paniek gevoelens te krijgen,kwam eindelijk het geld. Voorlopig kan ik weer een tijd vooruit. Het leven is niet zo duur op de Camino. Vanmiddag hadden we als lunch een cafe con leche en een groot stuk stokbrood met tortilla. €2,70 en een hele vriendelijke bediening. Het meisje sprak een woordje Engels en dat maakt het gelijk een stuk eenvoudiger. het poetste ondertussen de wc en had een rockversie van het Halleluja van Bach op staan. Dan kom je anders binnen.
Omdat er veel minder mensen onderweg zijn en mensen wat meer op zichzelf zijn, zijn de gesprekken veel minder. Wij lopen ook met z'n tweeën en misschien maakt dat ook dat mensen je minder aanspreken. Het is echt een andere vorm van Camino lopen. Maar ik vind het prima. Het is zo gek dat na 5 dagen alles van thuis zo naar de achtergrond verschuif. Het is heerlijk om zo lichamelijk bezig te zijn. Deze route is ook anders qua lopen. Door de afwisseling van klimmen, dalen, recht lopen, klauteren ben je de hel tijd met andere spieren bezig. Ik heb beduidend minder spierpijn, maar dat kan ook liggen aan het veel lichtere gewicht van mijn rugzak. Ik ben wel moe bij aankomst, maar niet helemaal uitgeblust zoals andere jaar. We doen over de dagetappes ook lang. 24 km in 8 uur. Anders lopen we dit in 6 uur. Het klauteren en dalen vraagt wel veel tijd. Even een stuk hurry up lopen is er niet bij.
Ik ben ook blij met het gezelschap van MijnHerbergmaatje. Deze route als vrouw alleen lopen is wel heel erg eenzaam. Je kunt elkaar ook opbeuren en aanmoedigen tijdens het lopen.
Vanmorgen vertrokken we rond 7 uur naar een bar. Dat is toch ook wel een cultuurschok. In een piepklein plaatsje is dan een barretje open en deze zit vol gasten die de krant lezen of even kletsen en ontbijten. Ook de plaatselijke politie schuift even aan. Dat kennen we niet zo. Na een ontbijt van een cholade crosant ving te tocht weer aan. Het was mistig. Volgens mij zo'n zeemist. Net geen regen, maar ook niet helemaal droog. De route liep een lang stuk langs de rivier. Mooi groen met bomen die langzaam aan in blad komen. Een prachtig gezicht. Na 2 uur klimmen en dalen langs de rivier waren we toe een een sterke kop koffie. De bar was open stond er bij het bord aan de route. Helaas..... Na 16.00 uur 's middgs. Gelukkig was een een voorportaaltje met stoelen en daar doeken we in onze tas met proviand. We vonden nog wat Spaanse crackers die je alleen buiten kunt eten in verband met het kruimelen en met drie slokken water was die de "break". We waren helemaal koud van de nattigheid en het zweet. Na een klooster waar alles dicht was, behalve de wc, ging het weer de bergen in. Een grote glibber- en glijpartij. Met ski's ging het vast beter dan met de wandelschoenen. Verderop waren mensen bezig met het pad. Het is jammer van het authentieke van het pad. Maar het is zelfs met droog weer niet te lopen. Levensgevaarlijk. Als je komt te vallen kun je uren alleen in hier in de modder liggen. De route vandaag is afwisselender dan gisteren. Toen was het alleen bos wat de klok sloeg. Nu lopen we langs dalen, beekpadjes en bergstukjes. Ze zijn overal aan het boomzagen. Hele velden zijn kaal. Ergens zag ik stukje nieuwe aanplant met eucalyptusbomen. Ik dacht ergen te hebben gelezen dat deze mono cultuur rampzalig is voor de natuur. Onder de eucalyps kan niets groeien. Maar er zal ook hier brood op de plank moeten. 
In de middag brak de zo'n door en liepen we door prachtige dalen. Mooie groene weiden met bloemen en langs stromende beekjes. Onderweg raakten we aan de praat met een Franse jongen. Hij liep letterlijk, dwalend en dartelend door het bos. Een gebreien trui onder zijn arm. Een schoudertas over zijn schouder en een soort eastpack op zijn rug. Een hoofdje op zijn hoofd. En het mooiste op gewonen schoenen. Hoe hij het doet is me een raadsel. Zíjn schoenen zien er steeds keurig uit. Waarschijnlijk maakt hij ze steeds schoon. Als je mijn schoenen ziet. Zou ze thuis nog niet eens buiten neer mogen zetten. Ik schaam me er voor als ik een bar kom. De hele vloer is gelijk een smeerbende.  We hadden hem gisteren ook al gezien. Na wat aarzelend groeten en wat opmerkingen over de weg raakten we wat aan de praat. Hij blijkt in de ICT te werken. Zit tussen twee banen in. Hij spreekt drie woorden Engels en ik zes woorden Frans. Gelukkig spreekt MijnHerbergmaatje wat meer woorden Frans. De conversatie is dan wel erg moeizaam.
Om een uur of 17.00 uur komen we bij de herberg. In dit geval een jeugdherberg. Ze zijn zo bang voor bedbugs dat we de rugzak niet mee naar de slaapzaal mogen nemen. Dus je krijgt een vuilniszak mee voor je spullen. Ik voel me net een zwerver. We liggen in het onderste stapelbed. Maar deze zijn zo kort op elkaar dat zodra je hoofd omhoog gaat, je hoofd al stoot.
Het kostte even wat tijd om een eetadresjex te vinden. Barretjes genoeg maar echt eten minder. Daarom nemen we een menu pintos. 7 hapjes. Erg lekker. Omdat het nu koud en donker begint te worden besluiten we binnen te zitten. Daar zitten we tussen de spelende kinderen, groepen pubers, bejaarden. De een schreeuwt niet harder dan de ander. En alles wat je niet meer nodig bent Gooise op de grond. Tja, zo kan het ook.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten