Zoals gewoonlijk in de stad valt het niet mee om de route te vinden. Ik gebruik twee boekjes. Camino del Norte van Rother en een app van ..... Een Engels iBook. De routes zijn net iets anders. Soms net andere stopplaatsen. Dus in het ene boekje een start ergens en het andere boekje ergens anders. Ik weet dan niet meer precies wat ik gelezen heb. Zeker met de regen valt het tegen. Je kunt dan niet op de app of het boek kijken. De route wordt aangegeven, maar of dit dan helemaal goed is? De route is goed aangegeven, maar wijkt wel af van het Rother boek. Het belangrijkste is dat je bij een herberg beland. En daar ging het wel even wat fout, want op het einde van de route is geen herberg. Of zoals gisteren gesloten. Dus vandaag maar een korte route. Morgen beginnen we met een stukje bus en lopen dan van La Arena naar Castro-Urdiales. 24 km en niet zoveel klimmen. Het laatste stuk kunnen we niet met de bus, want daar loopt de bus lijn niet langs. De route Camino del Norte is dus wel wat ingewikkelder dan de Camino Frances. De route is goed aangegeven, maar in april liggen de herbergen die open zijn nog ver uit elkaar. Ik heb toch noet genoeg dagen, dus af en toe een stukje overbruggen met de bus is dan prima.
Ik had vandaag mijn dag niet. Was steeds wat misselijk. Ik heb gisteren nog wel een hap genomen van mijn eten. Het smaakte prima, totdat ik dacht dat het mosselen waren. MijnHerbergmaatje voelt zich ook niet helemaal fit. Dus het kan ook wat buikgriep zijn.
Het heeft echt uren geduurd voordat we Bilbao uit waren. Eigenlijk hebben we de hele tijd in de stad gelopen. Je glijdt van het ene stadje of wijk zo de andere weer in. Rond een uur of 12.00 moesten we even zitten. Hoewel de rugzak licht is, voelde ik vandaag mijn voeten, de schouders etc. Ik liep in mijn shirt met daaroverheen de poncho. Het is niet koud en de poncho is gauw te warm. Alles deed zeer. Ik heb ook een blaar. Niet een grote, maar een klein bloedblaartje. Bovenop mijn voet. Ik denk doordat de sok niet goed aangesloten zat. Eigenlijk valt het wel mee, maar ik voel toch steeds wat.
We hebben het er over met elkaar, war maakt dat we hier in de stromend regen lopen. We konden ook een weekje Lanzerote of zo afspreken. Lekker op een stretchbed aan de rand van het zwembad of strand. 's Avond lekker in een hotel. Loop je hier met natte kleren en stinkende sokken. Al het eten op. Geen winkel of zo te zien. Wat doe ik mezelf aan. Ik kan niet goed aangeven wat het is dat het maakt dat ik elk jaar terug wil. Het is toch de sfeer of het ritme. Je moet gewoon lopen. Het eigenlijk geen keus. De herbergen gaan op 9 uur dicht en pas weer in de middag open...
In de bar keek ik eens op de app met de kaart. Door het lopen van stap naar wijk ect. weet je niet goed waar je zit. Toen pas ontdekten we ook dat de herberg waar we naar toe wilden nog niet open was. De dichtstbijzijnde geopende herberg was op 1,5 km. We besloten om deze dan maar op te zoeken. Inmiddels scheen de zon weer. Dan ziet de wereld er gelijk anders uit. Portugalete, waar we blekken te zijn, is een mooi stadje. De promenade aan de rivier Ria de Bilbao is mooi aangelegd. Het is in de stad erg druk en zeer veel hoogte verschillen. Het ligt tegen een berg aan. Je zult hier maar slecht ter been zijn. Dan heb je wel een probleem.
Met enig gezoek vinden we de herberg. Deze is schitterend. Je kunt er koken of een kopje thee zetten. Het is wel grappig. De herbergierster verstaat zoals meestal geen woord buiten de landsgrenzen. Maar ze heeft een app. Je kunt je vraag in het Nederlands stellen en op het beeldscherm komt de tekst in het Spaans en omgekeerd. Dat maakt het allemaal net even wat makkelijker. Het is wel hilarisch, want de vertalingen zijn wel wat krom. Het enige wat ik wil, is naar bed. We hebben weer lakens en ik maak zo snel als ik kan mijn bed op. Binnen een paar minuten ben ik vertrokken en rond half vijf ben ik weer wakker. De douche zijn schoon en lekker warm. In schone kleren vol je je weer een beetje mens.
Er druppelen wat pelgrims binnen. Maar een bekende. Door Bilbao raak je elkaar kwijt. De een blijft wat langer. De ander loopt een hele lange route. Het is prima. We maken een kop thee en bekijken de apps. Aangezien al ons proviand op is gaan we op zoek naar een supermarkt en vullen de voorraad aan. Je merkt dat dit stad niet zo ingericht is op toeristen. Je kunt echt pas eten vanaf 20.00 uur. Was in Bilbao trouwens ook zo. Dus we eten een broodje en trakteren ons zelf op een stuk kaas.
Ach en zo is de dag ook weer goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten