dinsdag 19 april 2016

De zesde dag van Gernika Luno naar Lezema. 22 km


Vanmorgen was er een ontbijt in de herberg. Makkelijk! Lekker 2 koffie en twee sinaasappelsap. Gisteravond hebben we ook een liter water gedronken en nog thee. Mijn waterhuishouding is gelijk weer op orde, want na een half uur lopen moest ik plassen. Dat is met de rugzak een hele hapening. Het was inmiddels ook al weer warm, dus gelijk mijn jas uit en wat te drinken. We begonnen met een temperatuur van 7 graden, maar als je gelijk weer moet klimmen, heb ik het althans, direct smoorheet. Ik vond het klimmen best zwaar, maar het is nooit zover dat ik er helemaal flauw van ben. En als ik dan maar even weer wat recht kan lopen, herstel ik ook direct weer. Het was vandaag ook weer klimmen en dalen, maar niet zo heftig als eerdere dagen. Ik denk dat het deze dag 500 meter klimmen was. Dus het viel mee. Het weer was schitterend. Koud begonnen, maar om half negen al in de korte broek. Het was wel een route, zonder dorpjes met een bar. We proberen elke 2 uur even te stoppen. Als ik te lang doorga loop ik door mijn energie heen en wil ik niet meer eten. Dan ben je eigenlijk al te laat.
Dus toen er ergen in het bos twee redelijke stenen waren, hebben we ons elk op een steen neer gevlijd en een yogurtje met een broodje vlees soldaat gemaakt. We waren niet de enigen die trek hadden. Er verscheen ook een hond. Het dier zag er wel goed verzorgd uit en had een halsband, maar was niet van het vlees weg te krijgen. De zak ging van MijnHerbergmaatje naar mij. En omgekeerd. Je hoort wel verhalen over honden, dus had mijn stok al te pakken om als het nodig was een mep uit te delen. Voordat het echt ernstig werd, droop de hond af. Was wel even spannend. 
Onderweg kwamen we steeds dezelfde pelgrims tegen: 2 Franse mannen, een Frans echtpaar, een Duitse man, een Oostenrijker. De Franse ICT jongen, nog een Candees meisje en een Duiste man. 
En thats it. De Oostenrijkse man maakte het zich wel erg gemakkelijk. Had zelfs een picknick kleedje bij zich. Deze heb ik zelf geskipt i.v.m. de grammen. En deze hoeveelheid pelgrims is alles wat je tegen komt. Dat is op de Camino del Frances wel anders. Roncevalles heeft wel plek voor 600 mensen. Dus dagelijks zijn er hier nu zo'n 10 tot 12 pelgrims onderweg. Je komt niet makkelijk met elkaar in contact, omdat mensen op deze weg niet gericht zijn op het samenlopen. En dat is prima. De herbergen zijn ook kil en kaal. We snappen het nu ook wel dat de mensen in de herberg in St Jean de Porte het zo geweldig vonden. Als je dit gewend bent onderweg en je treft dan zo'n herberg als Le Chemin. Vanmorgen stonden de stoelen nog omgekeerd op tafel waar we vannacht hebben geslapen. Als je eten wilt til je een stoel weg. Dat is wel een verschil met de kaarsjes, bloemetjes, schaaltjes en allerlei soorten brood van Le Chemin de Esprite.
De route was erg mooi en af en toe troffen we een pelgrim. Rond 13.00 uur was de eerste bar. Een kopje koffie smaakt dan wel heel erg lekker. 
Na vervolgens een kort stukje kwamen we in Lezama. Helaas was de herberg niet open. Daarom maar met de bus naar Bilbao. Samen met de Fransman en de Oostenrijker hebben we de bus genomen.
In de app die ik heb stond een herberg en met een kaartje van de touristoffice bereikten we rond 17.30 uur een herberg. Gelukkig was er plaats in de herberg en samen met de twee mannen liggen we op een kamer. Ik verbaas me over hun rugzakken. Ik denk zeker rond de 15 kilo. Volgens de kerels echt niet. Maar wat er uit de rugzakken komt....... Handdoeken van een 1 meter bij 2 meter. Ze hebben allebei een waslijn...die spannen ze helemaal rond hun bed en daar hangt hun was aan. Het zijn dus geen grammenjagers. Ik ben niet zo van het wassen, maar ik rook mezelf. Dus toch maar de kleren gewassen vandaag.Het is echt een stadsherberg, geen waslijn. Om nou de mannen te vragen of onze was bij hun rond bed mag hangen, gaat wat te ver.
We raakten aan de praat. Ze lopen beide tot Santiago. Ik hoop dat het ze het volhouden, want een heeft last van de achilleshiel. De ander heeft last van de knie. De een is treeworcker net als Zoonlief. Dus gespreksstof te over. Inmidels is het half zeven. In de altstad kun je lekker eten volgens de herbergier die zelf er uit ziet of hij ook van lekker eten houdt!  Maar wel om 20.00 uur. Dus we scoren in de altstad een glas rode wijn met een pinto. Om acht uur kunnen we terecht in een leuk echt Spaans tentje. MijnHerbergmaatje krijgt een stuk rundvlees: beef, bord vullend. En nog half rouw. Ik dacht dat ik inktvisringen kreeg, maar het waren volgens mijn mosselen. Ik kreeg een schaal met een zwarte saus. En wat er in zat leek op een grote soort mosselen. ik durfde ze niet te eten. Zag me al de hele nacht brakend boven de wc hangen. Ik mocht gelukkig iets anders. Door het middels donkere Bilboa lopen we rond 21.30 terug naar de herberg. Het is onvoorstelbaar druk. Allemaal nog mensen met boodschappen, kinderen. 
In de herberg zijn onze kamergenoten ook nog wakker. Dus het is lastig een blog te schrijven met deze inmiddels wat uitbundige mannen. 










Geen opmerkingen:

Een reactie posten