De laatste werkdag is een dag in bed en op de bank geworden. Ik werd om 6 uur wakker met knallende koppijn. Hondsberoerd en misselijk. In de loop van de dag werd het wat beter. Na de middag nog even naar school geweest voor de laatste zaken. Op mijn bureau lag een lief pakje van de congierge. Een telefoonmapje an vilt met briefjes met spreuken. Leuk om onderweg wat mee te doen. Tot 20.00 uur weer op de bank gelegen en toen de rugzak ingepakt. Spullen lagen klaar, maar alles nu in de rug. Ik ben als een grammenjager bezig geweest. De rugzak weegt, zonder eten, maar met water 7,5 kilo.
Mijn Maatje heeft me weggebracht naar Zutphen. Altijd even spannend: op tijd weggegaan maar een trekker voor ons. De hele weg in een slakkegangetje. Maar gelukkig nog net op tijd. Van de zenuwen pakte ik van de weerom stuit de verkeerde trein. In Apeldoorn weer uit gestapt. In de volgende trein gestapt en daar trof ik mijn Herbergmaatje met wie ik de komende dagen ga lopen. Samen reizen we richting Schiphol.
Op Schiphol moesten we wachten bij het inchecken en bij de douane. We werden gefouilleerd als of we boeven waren. De mevrouw die mij fouilleerde bevoelde mij als of ik in mijn BH van alles mee smokkelde of zo. Ze trok mij BH naar voren als of ze dacht dat er dan van alles uit zou rollen. Mijn Hergbergmaatje werd zelfs bevraagd hoeveel sap in haar sinaasappel zat. Als het meer was dan 100 ml was dan moest ze hem inleveren. We keken elkaar verbouwereerd aan. Hoe kun je dat nou weten. Het bleek een grapje. Gelukkig maar, bij alle dreigend kijkend mensen bleek er toch een menselijk iemand tussen te zitten.
Na een voorspoedige vliegreis, waarbij ik onderhoudend werd vermaakt door mijn buurman, kwamen we in Bilbao. Vanaf het vliegveld moesten we de bus naar het busstation voor onze bus naar SAN Sebastián. We zijn eerder uitgestapt en hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een rondje te lopen rond het Guggenheim museum. Na een lekker sandwich vegatable met frite zijn we richting het busstation gelopen. Daar waren we precies op tijd voor de bus richting SAN Sebastián. Na anderhalf uur waren we op plek van bestemming. Na een mooie wandeling langs de boulevard zijn we in de herberg beland. We een beetje saai. Echt zo'n jeugdherberg. Geen wonder dat de mensen genieten van Le Chemin. Maar er zijn heerlijke witte schone lakens.
Ik ga zo naar bed. Mijn Herbergmaatje slaapt al. Maak even dit blog en ga dan ook.
Ps. De hooikoorts is helemaal over. Het is elke keer weer onvoorstelbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten