Vandaag starten we in Saint Pere. Hier komen we normaal door heen als we naar de mis gaan. We kopen er brood en bananen. Bepakt en bezakt vertrekken we. We hebben de rugzakken en een portie fourage voor de hele dag. En of je nou 1 dag gaat of 30, als je gaat wandelen met overnachten hebben je woon van alles nodig.
Ik heb noot geweten hoe groot dit dorp eigenlijk is. Het is een kano/kayak dorp. En er loopt een rivier door heen. We lopen een rondje om Vezelay. Het eerste uur gaat nog wel, maar dan. We lopen langs de wijnvelden die liggen te zinderen in de hete najaars zon. Van elk punt Ie je de basiliek liggen. Een kathedraal is geloof in ingewijd en hoort bij het bisdom. Een basiliek hoort bij de orde en is niet een officiële kerk. Maar of ik dit nu goed heb?
Tegen de middag belanden we bij de rivier die ook door Saint Pere loopt. Er is een camping en er zwemmen mensen. Ik heb geen badpak. Ik wacht tot een moment er niemand is om dan mijn kans te gijpen. Die kans komt niet en ik ga toch maar in hemd en BH. Het water is heel fris. Ik heb de indruk dat het normaal hoger staat. Ik blijf wel een half uur in het water. Langer durf ik niet, want ik ben bang dat he5 vel van mijn voeten dan te dun wordt. Op blaren zit ik niet te wachten. Ik droog me af met de theedoek. Mijn trouwe maatje vandaag. Hij was mijn kussensloop. Hij is het tafellaken bij de picknick, de handdoek bij het zwemmen, de verkoelingssjaal bij het lopen en bij het douchen wordt hij weer handdoek en na het eten heeft hij zijn oude functie namelijk theedoek.
Met een natte BH en onderbroek aan de rugzak geknoopt gaan we voor het laatste stuk. De thermometer in de schaduw geeft 31 graden aan. Ik denk dat het wel 40 graden is als we in de On de heuvel richting basiliek oplopen. 2 km in de brandende zon met een rugzak wordt me bijna te veel.
Bij een restaurantje nemen we een kop koffie en een fles spa rood. We trekken alle drie wat bij. Het hoofd van Yvonne heeft een tomaten kleur. Ik ben apathisch. Om 4 uur is de herberg open en kunnen we ons inschrijven. Het verlangen naar lange tochten overvalt me en wel zo dat ik bijna huilen moet.
Ik heb deze regel nog niet klaar of de hospitalero komt melden dat de herberg sluit en dat we naar bed moeten. 21.30 uur. Ik ben klaar wakker en nog niet uitgeschreven. Dit stukje van de Camino heb ik blijkbaar verdrongen.
Op de kamer waar het nu zeker nog 25 graden is en de ramen dicht zijn ( er zijn ook Franse pelgrims en zij slapen met de ramen dacht.) ik heb het mgevoel dat ik het loodje leg van de warmte.
In het donker schrijf ik verder. Midden de kamer ligt een grote paal. Levensgevaarlijk. Moet niet gaan plassen vannacht.
We koken pasta met kaas en we maken gelijk een salade voor morgen. Morgen avond slapen we in een. B en B. Daar eten we dan maar brood. Met tussen de middag een pasta prima.
JWe lopen na het eten nog langs de basiliek. Deze is gebouwd op een heuvel. Men zegt met aardstralen en waterstromen. Ik weet niet wat ik er van moet denken. Maar 1 ding is een feit, er hangt een bijzondere sfeer. Ingetogen en rustig. We zitten wel in uur in stilte met z’n 3 om te genieten van het uitzicht over de heuvels. Dan draaien we ons om en genieten van het zicht op basiliek. Je voelt op de een of andere manier de jaren, eeuwen door je lijf gaan. Morgenvroeg gaat we naar de vesper. Die begint om. 7 uu. Daarna ontbijt. We laten het maar gebeuren.
Ik wikkel mijn sjaal om mijn voeten en gaan toch maar een poging doen om te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten