woensdag 16 september 2020

Dag 12 Heter dan heetst, de derde dag Tour de Vezelay Bazouche

Onder de bomen bij het Chateau du Bazouche op 8 km vanaf Le Chemin begin ik alvast aan het blog. Aan mijn rechterhand een bos aan de linkerkant een boomgaard met fruit. Achter prikkeldraad helaas.  We kunnen pas om 18.00 terecht in de B en B. Het is nu kwart voor 4. Onder de berken bomen van het Chateau hebben een plekje in de schaduw gevonden. Ik begin alvast maar aan het blog. Yvonne en Etty doen een sudoku en ik heb al een hele poos gehaakt aan weer een nutteloos netje. Overigens doen de netjes nu dienst als zakken voor de kleding in de rugzak. Normaal heb ik dan plastic zakken, maar die ritselen zo. Vannacht heb ik weer gemerkt hoe handig het is al je stil je spullen kunt pakken. Toen we om 21.30 uur naar bed werden gestuurd door moeder overste van de hospitalero’s was de hele kamer in rust. Erg vervelend om mensen dan de storen met knetterende plastic zakken. Zo doen de nutteloze netjes toch dienst. Ik heb een moeder van school die verhuisd is naar Noorwegen 4 van mijn nutteloze handschoen gestuurd. Ik kreeg gisteren bericht. Ze was er erg blij mee.
Breien is mediteren las ik ergens. Zeker als ik hier weer zo rond loop neem ik me voor om me niet zo gek meer te laten maken door werken en alles wat moet. Wat doet het er eigenlijk toe. Druk of niet druk. Het leven gaat gewoon door. Of je er nu ben bent of niet. Met wat meer rust leven is een terugkerend doel om aan te werken. 
Mijn mede herbergiers kunnen dat wel. De een doet een dutje met het hoofd op tafel. De ander ligt zelfs op de picknick tafel. Wel met mijn thermarest matras. We hebben vannacht een 2,5 persoon kamer met een forse prijs. Voor de zekerheid hebben we het thermarestmatras mee. Met z’n drie in een bed is in deze warmte een beetje te veel gevraagd. Ik ga zo ook. Zeker op vakantie is even heerlijk een poosje luierend op de grond liggen altijd een van mijn liefste bezigheden. Thuis komt het er gewoon niet van. De warme hitte zomer wind blaast ons over de rug. Gedwongen rustig aan doen is best een opgave. De kunst is om er ook van te genieten.
Op de thermarest op de picknick tafel, geniet ik een half uur van de bomen boven mij. Wat een prachtig gezicht, de zon die er door heen komt. Het wapperende blad, de verborgen wolken aan de strak blauwe hemel. Ik doe nog een kleine power nap. De nacht op de slaapzaal vraagt zijn tol. Wat werd er gesnurkt. DOOR VROUWEN! Goed ik doe zelf ook af en toe mee, maar daar heb ik dan geen last van.

Na de zoveelste warme nacht, gaat de wekker om kwart voor zeven. We gaan in het schermer op weg naar de vesper in de basiliek. De nonnen zingen weer fantastisch. Bijna in trance onderga ik de muziek.. Ik herken woorden als segnieur, Lumière. Het is zo bijzonder. 
We hebben een pelgrims ontbijt, koffie met stukjes stokbrood. We vragen in onze Hollandse vrijheid of een tweede kop koffie. Onderweg is nergens iets te drinken dus de cafeïne moeten we hier op doen.
We lopen de pelgrimsroute van Vezelay naar Never. Het is schitterend. Maar heel erg warm. Ik denk zeker 32 graden in de schaduw. 

Tegen 6 uur gaan we richting de b en b. Het is het huis van een Franse dame die in Engeland is opgegroeid.  We krijgen een korte onweersbui, maar gelukkig zijn we binnen. De landerijen slurpen hier het water op. Ondanks dat het best nog wel een bui was, kun je aan de straten niet zien dat het geregend heeft. Zo warm en droog. 
We douchen ons onder een super heerlijke grote straal. Ik kan het niet laten, maar ik douche langer dan normaal. Omdat er zo weinig water is voel je je schuldig over elke minuut die je extra onder de straal staat. Ik neem het ervan. 

We hebben vandaag echt de Camino gelopen. Het is goed om te kijken wat anders de pelgrims ervaren. De route loopt langs dorpjes, maar gaat ook door het bos.  Het is stijl en de zandpaden zijn vol stenen. Je kunt goed zien dat het hier ook erg nat kan zijn. De omgeving is prachtig. Glooiend, overal bosranden. En steeds op de achtergrond, de basiliek in Vezelay.  Veel mensen lopen van Vezelay. Naar de herberg. Ik merk nu wat voor een behoorlijke tokkel dit is. 17,5 km. Op zich niet veel, maar stijl, klimmen en dalen. Het is vanaf hier nog zeker 10 km naar Le Chemin. En de laatste 3 km is tegen de berg op en als de zon schijnt, de hele tijd brandende zon. Geen wonder dat mensen afgepeigerd bij ons aan komen. 
Het B en B ligt ongeveer 2,5 km van de route. Morgen wordt het weer 12,5 km dat is prima. Het lastigste is, dat er onderweg ook niets is. Bijn geen bankjes, geen winkels of cafeetjes. Je moet dus al je eten meenemen. Dat is geen probleem, maar ik denk dat mijn rugzak wel een kilo of 12 is. Dat is best veel. Daarvan is zeker 2,5 kilo water en voedsel.

Na de heerlijke douche is het droog en gaan we buiten het meegenomen eten verorberen. Vanmiddag hadden we de pasta van gisteren en een bakje yoghurt. Vanavond hebben we brood met brie, tomaat ei en kaas. En van de mevrouw van de B en B een yoghurtje en een hele bak koffie. Ik vrees voor de nacht. Het smaakt heerlijk.  Wat weer een heerlijke dag.  Ik belang naar meer.












Geen opmerkingen:

Een reactie posten