Dag 2: Thuiskomen

Het is toch gek. Je komt verreist aan en toch na een dag ben je weer in het ritme en ben je weer thuis. Zo voelt het. Ik weet niet zo hoe lang we hier al komen, maar inmiddels al jaren. We  zetten koffie, zitten in de tuin en  breien en haken weer. Als we onze spullen hebben opgeruimd en hebben geluncht op Hollandse tijd, gaan we aan de wandel. We moeten wat kilometers in de benen krijgen, want we gaan de tweede week een stuk van de Tour de Vezelay lopen.

Deze week staat in het teken van oppassen op huis en haard. Er komen wel pelgrims, maar mondjes maat door de Corona. Door de grote droogte is de tuin niks. Erg jammer. Er zijn wel mirabellen en pruimen. Ik heb een boek mee, waarvan ik een elke dag een hoofdstuk wil lezen “ Laat je niet gijzelen” . Een boeiend boek.  Het eerste hoofdstuk gaat over het brein en waarom mensen op een bepaalde wijze reageren. Maar ook over dat mensen zich door bepaalde situatie laten “ gijzelen” niet door geweld, maar juist ook door emoties of gevoelens. Bijvoorbeeld blijven in een werksituatie die je eigenlijk niet leuk vindt. De angst voor vertrek is groter dan de ergernis over het blijven. Een ding komt steeds terug. Positiviteit werkt efficiënter dan negativiteit. Positiviteit geeft lucht en vreugde, negativiteit zuigt mensen naar beneden. Ik kijk al uit naar het hoofdstuk van morgen.

Zoals gewoonlijk kun je me door de hele herberg sporen. Op de fiets en wandelend kan je niets meenemen. Maar hier naar toe, oude kleren, voor de warmte kleding, voor kou kleding, voor de regen, iets voor netjes, de laptop voor school, de iPad voor het blog, hakken voor de wandeling, haakwerkje voor bij de herberg. Schriften en schriften....ik begin wat op te ruimen, maar kom niet goed verder door de chaos in m’n hoofd.

Na de lunch gaan we voor een wandeling. Die stopt al na 100 meter, want we komen langs een notenboom, vol met groene noten die op springen staan. We kunnen het niet laten en beginnen direct te rapen. In een mum van tijd hebben we een draagtas vol. Heerlijk! We brengen de noten naar huis en doen een nieuwe poging. De route loopt naar beneden en je kijkt over de velden. Wat hou ik van dit prachtige landschap. Helaas nu erg geel en bruin. Je kijkt eindeloos over  de velden. Ik kan begrijpen dat mensen graag deze eeuwen oude weg willen lopen. Het is er stil, je hoort alleen de natuur. De luchten zijn eindeloos. Het is erg geweldig. Ik voel de rust over me heen vloeien. 

Thuis zoek ik een patroon voor een kleed en mAk een proeflapje. Het lukt heel goed, dus het begin is gemaakt. 

Voor de pelgrim van deze dag maken we het ins gemakkelijk. Er is nog soep van gisteren, er is een aardappeltaart met kaastaart. We maken een salade van komkommer en tomaat en een heerlijk toetje. De Franse pelgrim is een  flamboyante man en hij geniet zichtbaar van de aandacht van ons drieën. Het  is prima  De man heeft een fijne avond en dat geeft ons een goed gevoel. Hij zit behoorlijk op de praatstoel en ik kan hem goed volgen. Dat heeft me deze jaren Frankrijk al op geleverd. Hij genet van het eten, maar het met zorg bereide toetje hoeft hij niet. Hij gruwt van yoghurt. Jammer, morgen heeft een van ons bij de  lunch een lekker toetje extra. 

Wat  een fijne eerste dag. Lekker weer, gewandeld, gekookte, wat schoongemaakt. Een hoofdstuk in het boek gekozen en daar lekker over kunnen kletsen. Een heerlijk eenvoudig leven. We gaan er voor! Door dit leven wil ik me wel laten “gijzelen”.