Dag 13 De laatste dag van de Tour de Vezelay en de laatst herberg dag....

Na weer een warme nacht in de kamer met z’n drieën, Etty en ik in het bed en Yvonne op het matras op de grond, staan we om 8 uur klaar voor het ontbijt. Een Frans ontbijt met brood, jam en smeerkaas. Een paar grote koppen koffie en we zijn klaar voor de wandeling naar Le Chemin. Ongeveer 12 km. De temperatuur is heerlijk en zon schijnt weer. Wat een prachtige dag. We dalen af naar Bazouches en via Neufotaines lopen we naar Mon Sabos. Een kerk je op een top van een heuvel. Aangekomen bij de heuvel, laten we de kerk voor wat hij is, want het waait flink. Dan is picknicken bij de kerk geen optie. We lopen door naar het volgende dorp en op een bankje eten we lekker ons brood en een banaan. Wat een prachtige dagen hebben we gehad. Prachtig weer, heerlijke temperatuur. En wat een beter beeld heb ik gekregen van de weg die de pelgrims lopen. Het is van Vezelay  best een hele tokkel naar de herberg. Gisteren hebben we 340 meter geklommen en vandaag 250 meter. Dat betekent eigenlijk 600 meter klimmen in 25 km. Zeker als het warm is, een beste etappe.

Rond de middag zijn we in Le Chemin. Daar wordt druk geklust. Er komt een vlonder voor de keukendeur. Dan hebben we daar een vlakke ondergrond voor de picknick tafel. We eten samen buiten onder de boom. Het is onze laatste dag in Le Chemin. Ik word dan altijd weemoedig. Natuurlijk ga ik graag terug naar huis naar MijnMaatje, maar het leven hier is zo relaxt en zo basic. Volgende week begint het gewone leven weer. Met veel drukte en gedoe. Gelijk 4 avonden weg. Vaak is het zo, dat als je de eerste week maar door bent, het wel weer gaat.

In de herberg is een vage man beland. Yousouf een moslim. Stukje bij beetje komt zijn verhaal naar voren. Drie dagen geleden begonnen aan de Camino en gestopt met de marihuana. Had vannacht in de vrije natuur geslapen en dat was hem slecht bekomen. Om elf uur had hij hier al gestaan. Ik kon het niet helpen, maar heb de rest van de dag, mijn tas bij me gedragen. De hele middag was hij aan het bellen, en met heel veel kabaal in een voor mijn niet te volgen taal. 

Met Yvonne ga ik nog naar Vezelay. We zetten de auto in Saint Pere en lopen de 2 km naar  Vezelay. Ik heb er een rood glazen engeltje gezien. Toen we in Vezelay waren tijdens het wandelen, was de winkel dicht. Dus nu een nieuwe poging. Ik had een mail gestuurd met de vraag of ze open was. Maar geen reactie gehad. In de winkel echter was de maakster bezig om de glazen engeltjes op te hangen. We hebben er uiteindelijk zes gehaald.

Het doet men denken aan  boeken van Anselm Grun. Hij heeft geschreven over engelen. Onder andere over de engel van de dankbaarheid. Danken komt van denken. Deze engel wil je leren goed en bewust te denken. “De engel van de dankbaarheid geeft je nieuwe ogen om de schepping van God op waarde te kunnen schatten. Probeer met de ogen van de engel van dankbaarheid door de komende week te gaan.” 

Het mooie van het wandelen is, dat we steeds het uitzicht hebben op de basiliek. Deze torent van verre zichtbaar bovenop de berg. Vanaf Bazouches kun je de basiliek nog zien liggen. Ik rij voor de laatste keer weer naar Le Chemin. 

De eigenaar van de herberg heeft een heerlijk rijstmaaltijd gemaakt. We zitten samen aan de tafel in de tuin. Genieten van de maaltijd en de ondergaande zon. Na de maaltijd, maken we het eten voor onderweg. We zitten nog even thee te drinken en gaan dan naar bed. 

En volgend jaar? We zullen wel zien....