Nog een paar dagen, dan is het weer zover. We reizen af naar Friesland. We ontvluchten pollen. Maar raar nog bijna geen last. Hooikoorts is de reden van het vertrek van huis naar oorden zonder berkenpollen. Spanje zou weer kunnen. Maar het wordt toch weer een Camino anders dan anders. Drie keer is scheepsrecht. Dit jaar stoppen we met werken. Nu we twee keer vanuit Friesland hebben gewerkt, zou de derde keer ook zo kunnen. Na 1 augustus hebben we beide tijd voor reizen en Camino's. Helaas werd ik wat ingehaald door mijn gezondheid. Na jaren van toch te veel hooi op de vork is het lijntje geknapt. Een burn out. Door de Coronatijd met name kon ik niet meer stoppen met "bezig zijn". Nu is bezig zijn helemaal mijn ding, maar ontspanning moet ook. Nu wekt dit blog misschien de indruk dat ik altijd wandel en vrij heb. In Spanje en hier wel, maar in het "gewone leven" ben ik altijd aan de bak. Ik kon het uitknopje in mijn lijf niet meer vinden. Sinds december heb ik ademcoherentie therapie. Ik gedij er op en doe trouw, echt heel trouw de oefeningen. De psycholoog zei: "Zoals je altijd alles perfect wilt doen, pak je dit ook eigenlijk weer te goed aan. Het mag een tandje minder" Lastig hoor....
Het zal wel wat anders worden dan de vorige jaren in Friesland. Nu is alles open. Kerk, zwembad, musea, restaurants. Zou het ons toch lukken om rust te vinden? In de preek vanmorgen zei de dominee: "In de tijd voor Pasen staan we stil, we overdenken wat er komt. Geen Gloria lied, maar bezining."
Maar het aftellen is begonnen. Vrijdag gaan we. De lijstjes zijn klaar. De tuin is gewied. Wat we klaar kunnen maken, hebben we klaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten