De achttiende dag van Finesterre naar Cee 13,2 km en 18.805 stappen

Na een lekkere nacht word ik rond 7 uur wakker. Het bioritme is inmidels zo afgestemd dat ik vanzelf op dat tijdstip wakker wordt. Vandaag is het de laatste wandeldag en we hoeven maar een klein stukje. Ik draai me nog eens om en val weer in slaap. Door het slaapmasker denk ik tot de laatste minuten dat het nog nacht is. Ik had jaren eerder zo ding moeten kopen, wat had me dat een slapeloze uren bespaard. Rond 8.30 verlaten we de herberg.

We lopen vandaag naar Cee en pakken daar de bus. Je kunt ontbijten in de herberg, maar het menu is tostados en naranja (sinaasappelsap verse geperst, dat wel). Te samen voor €8,00. We besluiten ergens een kop koffie te drinken en dan op het strand te ontbijten. De koffie halen we in een bar met uitzicht op zee. Ik had mijn lange broek aan gedaan, maar doe hem hier al uit. De zon schijnt prachtig en we nemen de tijd. Als we de bus maar halen om 15.00 uur in Cee, dan is het prima. We kopen twee lekkere bruine broodjes. deze zie je noot hier en toevallige op deze feestdag vinden we zo'n lekker broodje. Een uurtje later eten we deze aan het strand op. Een mooi begin van onze 32 jarig huwelijks jubileum. Zou er ons nog 32 jaar gegeven zijn? Wat ons betreft wel. We beseffen dat dit zo hier wel een cadeautje is. Als ik thuis niet ziek zou zijn, dan waren we hier nu vast niet geweest. Elk nadeel heb zijn voordeel, om met Johan Cruif te spreken. Straks komen we weer thuis, met een super conditie. Geen medicijnen gebruikt. Niets moeten afbouwen straks. Het is te hopen dat het hooikoorts seizoen wat achter de rug is, wat mij betreft. Ik ben nu wel vroeger thuis dan andere jaren. Heb nu nog wel even zware weken voor de boeg. Schoolkamp, nog 40 werkstukken nakijken. Het is te hopen dat het qua gezondheid gaat mee vallen. Anders toch nog maar een paar weekendjes strand inplannen. 

Dat we de hele tijd samen konden gaan, is natuurlijk ook super. We zijn ook een Nederlands stel tegen gekomen. Dit is hun normale vakantie. Als ze maandag weer naar huis gaan, is de koek voor hun de tijd voor dit jaar al weer op.

Na het ontbijt vervolgen we onze wandeling rustigjes naar Cee. Twee uur goed door lopen en dan zijn we er. Maar ik wil het moment nog even rekken en doe zeer langzaam aan.  We komen de man van de Azoren ook nog tegen. Hij loopt ook richting Cee en zal daar ook de bus pakken. 

Uiteraard zijn we veel te vroeg in Cee. We eten een broodje in het park voor het strand in de zon. MijnMaatje houdt niet echt van strand en eten op het strand is een brug te ver.

Het is echt heerlijk weer. Je kunt in de zon zitten, zonder dat het te warm is. Op een terrasje pakken we nog een koffie en een mineraal water. We krijgen er een lekker hapje bij. Met suiker, maar vooruit. Het blijkt met elkaar €3,00 te zijn. Het kost hier ook werkelijk niets. Lekker in het zonnetje schrijf ik nog wat. Ik begin wat achter te lopen met de spreuken. Door de pech van gisteren moest ik twee keer schrijven. Elke keer kost het me wel een uur. Maar dat is geen probleem. Ik houd er van om zo de herinnering aan deze reizen vast te houden. MijnMaatje maakt films. Is daar de hel dag druk mee. Door dat we allebei nu eennieuwe IPhone hebben zijn de foto's ook van betere kwaliteit. Ik maak maar weer een boek van de reis en een boekje met de mooie foto's van MijnMaatje. Misschien moet ik alle teksten ook maar een bundelen. 5 Jaar Caminoverhalen of zo.

Wat treffen we het met het weer. Ik denk dat ik zeker wel 15 dagen mijn korte broek heb aan gehad. Stel je voor dat ik dit broekje niet had gekocht. Nu is hier zo dat in elk zichzelf respecterend dorp een China bazaar is. Daar verkopen ze ook wel korte broeken.

Dit weer is toch wel uniek. Ik ken ook Camino's met ander weer. Door het weer misschien, lijkt deze Camino Finesterre ook niets op de vorige van 4 jaar terug. We herkennen wel wat, maar de sfeer is totaal anders. Ook hebben we andere herbergen. Wat wel opvalt is dat het veel drukker is geworden. 

Dan is het toch nog gauw 15.00 uur. We lopen richting de bus. Het wordt een rit van zeker twee en half uur. We zien elke baai vanaf Finesterre tot aan de afslag naar Santiago. Het is warm in de bus. De airco staat niet aan. Maar er zitten veel oudere Spanjaarden in de bus en deze roepen met hun jassen aan: frio, frio. (koud)

Vanmorgen heeft MijnMaatje weer geboekt in The Last Stamp. Het inmiddels voor ons bekende kamertje in de nok is vol. We hebben wel een twee persoonsbed en een eigen hokje. Het voordeel is op de tweede verdieping. Maar ook weer met heerlijk witte lakens. Morgen nemen we een day off. Kunnen we lekker uitslapen en vrijdag ook. Er is een fijne keuken, dus we kunnen ook zelf wat maken. Nu eerst 2 uur "bussen"  naar de herberg. MijnMaatje heeft een app en we komen door zulke leuke plekjes in Santiago. Erg grappig, allerlei steegjes en trappetjes. We gaan eerst douchen en kijken welke kleren nog enigszins toonbaar zijn. Na drie weken niet wassen is er niet veel meer fris.

Dan gaan we een menu del dia doen! Het is per slot van rekening ook een feestdag.