Ik paste gisteren de wandelbroek van MijnMaatje. Deze is hem veel te groot, maar bij gebrek aan een nieuwe had hij deze toch maar mee als reserve. Ik had precies zo een. Exact dezelfde maat. Ik kan twee handen tussen de knoop en mijn buik doen. Doorsnee is denk ik 18 tot 20 cm. Mijn nieuwe wandelbroek is deze dagen ook behoorlijk uitgelopen of ik ben toch nog afgevallen. Dat zou ook nog kunnen. Dat gebeurde andere jaren nooit. Ik heb wel opgelet, maar heb best goed gegeten. Als je meer dan 20 km per dag loopt kan dat niet alleen op een worteltje.
The Lasr Stamp is zo'n heerlijke herberg. Witte lakens, lekkere warme douches en een goed voorziene keuken. Dat maakt het leven gewoon lux. We genieten er van. Ik merk dat ik hier vrolijk word.
Vanmorgen gaan we eerst naar de Engelse mis. We krijgen een liturgie en dat is al bijzonder. Het maakt dat we nu goed kunnen volgen wat er gebeurt. Dat geeft zou dienst een extra dimensie. Bovendien is het in een zijkapel. Dat is kleiner en intiemer. Zuster Katharin, volgens mij een Ierse non opent de mis. Dan gaat een Argentijnse jonge priester voor. De overdenken ging over de tekst " Ik ben de Weg, de waarheid en het leven. niemand komt tot de Vader dan door mij." De uitleg was erg plastisch en hij nam een hap van de hosti en zei volgens mij echt: "Nu eet ik Jezus." Hij maakte er kauw bewegingen bij. Het kan aan mijn gebrek aan Engels liggen of aan de zijne. De mensen Pelgrims waren tot tranen toe geroerd.
Daarna was er een gebed en wie dat wilde kon zijn intensie uitspreken. Ook dat gebeurde. Een heel ontroerend moment. Je werd uitgenodigd ter communicie. Ik kon niet goed volgen of je nou macht of niet mocht. In de grote kathedraal wordt altijd zo expliciet gezegd dat de mis voor katholieken is. En als je niet katholiek bent, ben je niet welkom. Je mocht ook gaan voor de zegen. Dat heb ik gedaan en ik vond het een mooi moment als afsluiting voor deze Camino. Erg ontroerend. Ik weet niet waarom, maar ik moest wel huilen. Na afloop van de mis kreeg iedereen een hand. Dat zijn wij ook wel gewend, maar in de grote kathedraal is er natuurlijk ook geen beginnen aan. Hier in de kleine setting kan dit wel. Het is echt nog een heel jonge vent en super bevlogen.
Bij de Pilgrimsoffice trof ik zuster Katherine nogmaals. Ze bedankt ons voor onze komst en nodige ons uit voor de Engelse huiskamer. Misschien dat er morgenvroeg tijd voor is. We waren nu op weg naar de Nederlandse Huiskamer. Het Engelse genootschap is meer gericht op de religie en het Nederlandse meer op het pelgrimeren in brede zin. Bij ons tref je geen nonnen aan.
We wilden ook de Compostela halen, maar MinnMaatje vond de rij te lang. Wachttijd een kwartier of zo. Daarom een bakje koffie in de huiskamer. Daar troffen we verschillende mensen en het was een gezellig moment. (Zie ook de spreuk van de dag!)
Dan gaan we in de kathedraal kijken en we zijn geluksvogels, we zien nog net dat de pruformo wordt gezwaaid. Te bedenken dat er pelgrims naar huis gaan zonder deze te zien. En wij zien hem elke keer wel een keer of 2 a 3.
Vervolgens naar de winkel voor een broodje en dan ligt de middag voor ons. Ik had er niet aangedacht dat de winkels tussen 14.00 en 17.00 uur dicht zijn. Dus een ander programma dan maar. We kijken eerst bij de Pilgrimsoffice, daar is de wachttijd nu een half uur. Te lang en onverrichterzake keren we weer richting de binnenstad.
Daar gaan we het Pelgrimsmuseum bezoeken. Elk jaar hebben we tijd voor een ding. Zo hebben we vorig jaar een rondleiding om de kathedraal gehad. Maar nu dus het museum. Een heel mooi museum en goed te volgen, omdat er ook Engelse bordjes met uitleg waren. Anders mis je wel heel wat achtergrond informatie.
Daarna nog even lekker een uurtje op een terras. Ik doen mijn wandelschoenen uit en zit in blote voeten en hempje op het terras. Heerlijk zomer weer. Ik doe mijn best weer voor een spreuk. En deze werd me vandaag in de schoot geworpen.
Rond 5 uur mocht ik los. De winkels weer open en ik ben een uurtje lekker alleen op pad geweest. MijnMaatje houdt niet van winkelen. Ik wil wat voor de kinderen halen en een nieuwe ring. De anderen zijn helaas allemaal te groot. Als ik over twee jaar nog zo ben, dan laat ik ze smaller maken. Het anders eten is een project voor 3 jaar hebben MijnMaatje en ik afgesproken. Gedragsverandering beklijft niet zomaar. Dat vraagt een lange adem. Het worden een nieuwe ring, een armbandje paars en blauw, een nieuwe hanger van een boomsilout( vertegenwoord de innerlijke reis) en een paars Camino t shirt. De meeste t shirts zijn blauw met geel. Maar toen ik deze zag.
We koken zelf deze keer, na het zware menu del dia, lijkt het me beter om even de regie zelf te nemen bij het eten. We maken een uiensoep uit een pakje aangevuld met een ui, paprika en wortel. ( En ja ik heb nu weer jeuk aan mijn voet. Er zat suiker in en kleurstoffen. Het kijkt me wel duidelijk) En een salade en gelijk ook maar een salade voor morgenmiddag als we met de bus naar Porto gaan.
En na het eten moeten we weer naar het Pilgrimsoffice. We worden bestraft, de wachttijd is nu 45 minuten. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.........Na een uur lopen we richting herberg. We vieren de Compostela met en tapas buffetje, dachten we. Nou dat ging niet door. Een groep jongeren was aan het koken en de fles olijf olie die nog vol was toen we weggingen, was nu leeg. En de keuken blauw van de rook van het bakken. We doen een poging om er even de zitten. Maar mijn nieuwe Santiago shirt gelijk te laten besmeuren door etensgeuren gaat me te ver. En zo liggen we om 22.00 uur in het heerlijke bed met de witte lakens......we mogen nog weer een nachtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten