De zeventiende dag van Muxia naar Finesterre 28 km en 42.856 stappen

Had ik de blog klaar, is hij op de een of andere manier verdwenen. Ik had hem geschreven op Cap de Finesterre terwijl we daar wachten op de zonsondergang. Ik had een mooie foto van MijnMaatje gemaakt terwijl hij in blote bast lag te zonnen. En dat om 20.30 uur 's avonds.

Maar alles is verdwenen. Jammer, maar ik zal een nieuwe poging doen. Ik heb dit een keer eerder gehad, dat oom alles weg was. Het is wel balen.

Vanmorgen zijn we 8.15 uur vertrokken uit Muxia. Niet van de punt maar vanaf de berg. Dan zou het 27 km zijn naar Finesterre en dat was het ook bijna precies. We lopen het eerste stuk direct eigenlijk langs de kust. Heel grappig, want het voetbalveld van Finesterre ligt ook direct langs het strand. Een prachtige groene grasmat. En daarachter 10 meter strand en dan de zee. De natuur heeft hier niet te lijden onder de zee, zoals je dat in Nederland wel zit. Van die kleine scheef staande bomen.

Hier bloeit alles welig en is het gras erg mooi groen.

We lang zeker zo'n 12 km door weiden, akkers en bossen. De boeren zijn druk. Ze kuilen in en poten aardappels. We moeten een keer in de berm springen, omdat een boer langs kwam scheuren met een voorlader. Een Veenhuis uit Nederland dus. Ze rijden hier echt onbenullig hard. Je zou denken dat ze met wat meer respect om zouden gaan met pelgrims. Deze brengen toch nog wel wat geld in het laatje zou je zeggen. 

Voor de rest is het stil. Af en toe een vogel. Deze zijn hier weinig, want in de eucalyptusbossen zijn geen vogels, hebben we ontdekt. Ergens bij een bushokje eten we een broodje en doe ik min korte broek aan met een 't shirt met korte mouwen. Het is inmiddels prachtig weer en met een briesje van zee een heerlijke wandeldag. Dan vervolgen we de route weer. Af en toe uitzicht op zee, het is prachtig.

En zo zijn we rond 12 uur in Lires. Het eerste stadje dat we tegen komen. Het blijkt een vakantiegehucht te zijn, met wel 1 bar en 10 huizen.  Daar drinken we dan een kopje koffie. Misschien dat bij het strand dat hier praya heeft en in Noord Spanje playa, wel een bar is. Ik kan me het niet voorstellen, want het strandseizoen is hier nog niet begonnen. Verderop is nog een bankje en daar eten we onze salade die MijnMaatje gisteravond heeft gemaakt. Kikkererwten met tomaat en tonijn. In een plastic zakje met een zipper erop.nHij weet steeds met datgene wat er is aan kruiden en olie een heerlijke salade te maken.

Het gaat er goed in, zo in het zonnetje. Ik heb een beetje last van mijn voet, want ik had gisteren ontzettende jeuk en heb mijn voet kapot gekrabd. Het gaat zo goed hier, mijn eczeem is over. Ik dacht dat het kwam door de wollen sokken. Ik wil thuis opzoek gaan naar dunne wollen sokken. Het is het proberen waard. Nu bedacht ik me dat ik de avond ervoor een yoghurtje heb gehad met allerlei kleur en smaakstoffen. Er zat wel geen suiker in en ook geen vet, maar met de wereld andere zaken er wiel in.   We eten hier ook over het algemeen erg puur. Ook dat dus is een proberen waard. Iets eten met kleurstoffen en kijken hoe het gast met mijn voet. Voor de rest gaat het qua wandelen uitstekend. Onze conditie is super. Ik weet van andere jaren dat ik altijd eerst moest liggen als we aan kwamen en moest douchen. Dat ik dan wat bij trok. Dat is nu absoluut niet aan de orde. Ik moet heel vaak 's avonds mijn bed nog op maken. Ik zag zelfs op de filmpjes die MijnMaatje maakt, dat ik soepeler loop. We eten natuurlijk goed en  elke morgen nemen we de magnesium tabletten. Voor de meeste Duitse mensen die we ontmoeten vanzelfsprekend. De oefeningen schieten er wat bij in, nu alles zo goed gaat. 

Heel grappig is dat nu ook pelgrims ons te gemoed lopen. Wij hebben de keuze gemaakt om eerst naar Muxia te gaan en daarna naar Finesterre. Er Ijn ook mensen die het het omgekeerd doen en die komen wij nu tegen. Als je gewoon loopt zie je misschien een stuk of 10 pelgrims voor of achter je lopen zo over de dag heen. Nu ze je tegemoet  lopen zie je pas goed hoeveel mensen er onderweg zijn. Er zijn verschillende bij die we kennen. 

Rond 15.30 uur zijn we bij de herberg. Dezelfde als 4 jaar terug. We gaan naar de winkel en doen boodschappen. We eten een lekkere salade met een broodje gezond. Er is ook havermout en daar zijn we blij mee. Die kun je op zoveel verschillende manieren gebruiken.

Na het eten lopen we naar de herberg municipal. Daar krijgen we onze Compostela. In Muxia hebben we er ook een gekregen. En we krijgen nog een in Santiago. Wel 3 nemen we deze keer mee naar huis. Met de 4 die ik al heb en mijn Compostela van het Franciscus jaar heb ik er dan 8.

Rond 19.30 uur vertrekken we naar de Cap. Dat is nog wel weer 5 km lopen. Maar de avond is prachtig en we zitten wel een uur in de zon. Echt het einde van de wereld, dachten de pelgrims vroeger. We maken prachtige foto's. Het is echt geluk hebben begrijpen we, want meestal is het weer niet zo goed. Een heel bijzonder moment dus!