Wat zijn we gewoonte dieren. We zijn helemaal uit ons doen, omdat we de keuken niet in kunnen. De tomettes zijn nog lang niet droog. Bij het aanrecht en het fornuis liggen nieuwe tegels. Volgens mij zijn deze geglazuurd. De lijnolie ligt er nog bovenop. We vegen het met een doek wat af en leggen er matjes op. Maar we glibberen er over. Je moet er niet aan denken dat je hier uitglijdt met hete pannen of zo. Door deze toestand eten we in de gite. We genieten van onze fromage blanc met appel en bramen. De dag nemen we door en we maken een werkplan. De lijnolie is op en de halve salon moet nog. dat moet snel gebeuren wat vrijdag krijgen we 6 pelgrims en we eten daar. Maar het weer is momenteel zo goed, dat we misschien wel buiten kunnen eten. dan heeft de salon niet zo'n haast.
In alle vroegte gaan Yvonne en ik naar Corbigny voor lijn olie en alvast wat boodschappen. Een pelgrim is glutenintolerant. We bedenken een gluten vrij menu. De soep is dan een probleem. Maar anders een eiersalade of zo als voorafje.
We eten maar aardappels. Als je zelf moet koken als glutenvrije pelgrim is rijst gewoon makkelijk. Een broodje is dan ook lekker. We moeten maar overleggen hoe ernstig deze pelgrim het heeft. We hebben speltbloem gehaald.
Thuis bij de herberg is Etty in de stress. Voor een visum aanvraag moet haar paspoort plotseling naar Nederland. Ze heeft afgesproken met een koeriersdienst dat ze het pakje komen halen. Wel lastig wat de herberg heeft geen adres. Etty geeft nadrukkelijk door dat de koerier moet bellen. Yvonne en ik poetsen de bovenlichten. Dat zijn ramen in het plafond. Ze heb je extra licht op de overloop en in de kamers. het zijn er 10 stukjes. Ze werken als een luikje. We moeten eerst op zoek naar een klink. dat lukt. In de schuur bij de extra klink vind ik een klein klinkje dat precies past. Gepaard met stofzuiger, trap en spons en zeem ga ik aan de slag.Yvonne vind het maar niks. Daar helpt ze door alles aan te geven. Het is best hoog. Ik heb gelukkig geen hoogte vrees. Bij het schoonmaken van deze ramen heb je er van je werk. Wat zijn ze smerig! Na paar uurtjes poetsen blinken ze ons tegemoet. Ondertussen maakt Etty zich zorgen om de koerier. En terecht blijkt! Ze belt er achter aan. De koerier kon ons niet vinden. Maar heeft ook niet gebeld. Na wat gebel en allerlei optie te hebben besproken, besluit ze om deze dan maar per aangetekende post te verzenden. Dat moet voor half vijf gebeuren. Het is al over 16.00 uur als we hier toe besluiten. Etty en Yvonne stuiven weg in de auto naar de post in Corbigny. Dan ben ik helemaal alleen in dit doodstille dorpje. Je zult het beleven dat een pelgrim net uitgerekend nu komt. Er staan zes luiken in de tuin. 3 Bedden liggen onopgemaakt, omdat de matrashoezen gewassen moeten worden. De afwas staat op het rek te drogen. De stofzuiger en ragebol liggen op de overloop. Er hangen drie vloerkleden over de poort. Wat een bende.
Ik besluit de ramen maar af te maken. In de slaapzaal zijn 3 hoge dakramen. De onderste gaat, maar de bovenste 2... Met een ragebol en een theedoek en op het puntje van de trap lukt het me om ze te poetsen. Ik ben bijna klaar als ik me verstap op de trap. Niet zo'n slim plan om dit te doen als je alleen bent. Het gaat gelukkig net goed.
Ik begin alles maar alvast op te ruimen. Als er een pelgrim komt is de slaapzaal tenminste netjes.
Met een brede glimlach komt Etty terug. Haar paspoort is onderweg naar Nederland. We buffelen nog even door en om 7 uur maak ik wraps en bietensalade.
We maken alvast aardappelen voor morgen. Morgen gaan we helpen druiven plukken. Mensen helpen elkaar hier. We nemen de honneurs waar voor Arno en Huberta. Dan komen mensen hun ook helpen.
En voor we het weten is het alweer 9 uur. Wat een dagje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten