zondag 8 september 2019

Naar de herberg

Na een ongelofelijk hectische week, met veel werk op school, zorg om familie en onze hulp en de eerste lesdag op de Pabo, is het zover... Weer naar de herberg. Wat kijk ik er naar uit. En ik niet alleen. Mijn mede hospitaleros zijn er ook weer helemaal klaar voor.
Na 2 reizen met een rugzak en fietstassen dit jaar heb ik de kans waargenomen en heb heerlijk 2 kratten ingepakt met veel, erg veel kleren. Voor koud weer en voor warm weer. Voor netjes en voor klussen. De nachten zijn al erg koud. Dus gepaard met bedsokken en een flanelletje hoop ik dat ik de nachten warm door kom. Gisterenmorgen zijn we rond half acht vertrokken. Het is wel en heel eind. Maar inmiddels kennen we de route goed. Ook Etty heeft een stuk gereden. dat was erg prettig. Kon ik toch nog een stukje breien.

Hoe dichter we bij de herberg kwamen, hoe geler dat de omgeving er uitziet. Bij de herberg aangekomen, zien we pas goed erg het is. Alles is geel. In de groentetuin staan wat bietjes, enkele pompoenen en verder niets......  Vorig jaar hebben we dagen doorgebracht met jam maken, sap koken en noem maar op. En nu, het is dramatisch. In Nederlands is het droog, maar alles is hier verschroeid....  Nu hoeven we hier er niet van te leven, maar alles je dit vroeger over kwam betekent het gewoon een winter niet te eten.

We merken het vandaag gelijk. We krijgen 3 pelgrims en we hebben uit de tuin alleen een kleine courgette. De rest is van de winkel of uit blik. Er is geen sla meer, dus er is geen salade.
Maar goed, morgen naar de winkel voor sla, uien, feta enzo.

Vandaag beginnen we met het uitzwaaien van Arno en Huberta, nadat we de klussenlijst hebben doorgesproken. Daarna de wandelschoenen aan en gaan we even het vertrouwde rondje maken. We genieten van het uitzicht, anders groen, maar nu geel en groen. Als je niet te goed kijkt kun je denken dat het gele velden met graan zijn. Het zal een rustig dagje worden, want er staan geen pelgrims in het boek. Kunnen we lekker een dag bij komen van de reis.

Thuis gekomen drinken we een kop koffie. Ik zet een haakwerkje op om in de pauzes aan te werken. Het is even puzzelen, maar het lukt. Daarna begint het te regenen. Het regent zeker wel 3 uur. Gestage pijpenstelen. Saai, maar voor het land heel goed. We maken de restjes van gisteren op en dan is het klaar. Uiteindelijk druppelen er drie druipnatte pelgrims binnen. Elke keer passen we het menu wat aan. Met wat extra blikjes en wat extra soep en een frittata krijgen we toch een goed maal op tafel. Het is een geanimeerd gesprek aan tafel, Frans en Duits is de voertaal. Een pelgrim loopt vanuit Koblenz en is al zestig dagen onderweg. Ze is lerares en heeft een een sabbatsjaar.Dus nog 60 /70 dagen te gaan. De andere pelgrim komt vanaf Parijs. Dat is 10 dagen, maar deze loopt gemiddeld 35 km. De jonge man heeft zijn eerste dag achter de rug. Hij wil kijken of dit wat voor hem is. Misschien loopt hij dan nog een keer naar Santiago.

We eten vroeg en zijn dus vroeg klaar met de afwas. De routine moet even op gang komen, maar we zijn zo langzamerhand een op elkaar afgestemd team. We maken nog een wandelingetje: even de berg af en weer om hoog. Toch een andere vorm van inspanning dan fietsen. Zo de eerste herbergdag zit er er op.
Sinds de vakantie heb ik besloten om elke morgen om 7 uur op te staan. Tot nu toe is dat aardig gelukt. Ik ben een nachtbraker, maar de andere vrouwen houden van vroeg naar bed en vroeg op staan. Ik sliep vorige jaren wat later en stond vaak ook wat later op. Maar nu beter ik mijn leven. Vroeger opstaan maakt misschien ook dat ik makkelijker in slaap val. Een ding helpt: de wifi is verschrikkelijk.
















Geen opmerkingen:

Een reactie posten