Wat ons bindt is natuurlijk wandelen. Daarom besluiten we als de was in de machine zit, geen pelgrim zich meldt, dat we ons trakteren op een lange wandeling. We nemen een broodje mee en water voor thee. De velden worden zichtbaar groener. De omgeving is zo glooiend. De lucht is prachtig blauw. We overleggen om naar Mont Chabois te lopen. Dat is een kerkje op een heuvel en van heinde en verre zichtbaar. Daarna trakteren we ons op een pizza in Lormes is het plan. De pizza die we vorige week zijn misgelopen. Zo gezegd, zo gedaan.
We genieten. Maar we plukken ook nog bramen, want zo voor de gein alleen op pad, past natuurlijk niet. We halen een tas met noten en we plukken nog een kilo bramen. Het weer is heerlijk. De zon schijnt en er is een frisse bries. Fijn voor de pelgrims, zo’n dagje.
We eten ons broodje op het bankje bij de kerk en kijken de omgeving af. Ik voel me in dit gebied zo heerlijk. Dan wandelen we weer naar huis. We besluiten al wandelend, dat we nog een paar klusjes doen en dan nog even lekker genieten in de zon. Dan gaan we rond een uur of 6 de pizza’s halen. We kijken hier naar uit. De vorige week was de pizzeria gesloten plotseling. Ging onze pizza niet door. Wat waren we teleurgesteld
De tocht is ongeveer 8,5 km en rond 14.30 uur zijn we weer thuis. We zitten net met een kop thee of de bel gaat. Een pelgrim? Het lijkt er op. De vrouw wil niet in de herberg. Ze komt uit Nederland en heeft alleen maar in de tent geslapen tot nu toe. We bieden haar thee aan en een toetje van gisteren. Ze geeft aan dat ze pech had met winkels en geld. Ik bied haar daarom ook maar het restant rijst en bonen van gisteren aan. Met nog een ei en komkommer. Ze smult en valt er op aan alsof ze in geen dagen heef gegeten. Uiteraard komt dan het verhaal. Problemen met haar zoon, haar dochters uit huis. Ze heeft 5 dagen voor ze ging besloten om te gaan. In het kader van privacy gaat het verhaal te ver. Einde van het liedje is dat ze ook blijft slapen. Ze zit alleen op het bankje voor de herberg te genieten. Van de zon, van de plek….. gewoon genieten. Daar gaat de pizza…… Ik ben zo moe, ik val als een blok in slaap op de stoel en krijg het verhaal niet eens mee.
Deze mevrouw werkt niet. Ze doet vrijwilligerswerk bij een hospice. Mooi dankbaar werk. Ze vertelt er over.
We maken een groentesoep, van oud brood een pizza, warmen de rijst van gisteren op en ik wilde een tortilla maken. Maar deze mislukt. Hij werd niet droog aan de bovenkant. Jammer. Maar we hebben genoeg. Want we hebben ook nog een salade met warempel wat tomaten uit de tuin.
Ik heb gisteren slecht geslapen. Ik stuitte toevallig op een filmpje van een moeder die ziek was een doe een wensdag kreeg. Zo ontroerend en zo teder gefilmd. Ik huil de hele film. Ik loop de hele dag met nog rond met dit gevoel. Raar hoor, komt vanmiddag deze vrouw die in de hospice werkt. Met veel verdrietige verhalen. Wonderlijk.
Het blijkt ook nog dat ze jarig is vandaag. En dan helemaal alleen op pad en slapen in een tent en niet op een camping….. wat weer een verhaal.
De wifi doet het zo erbarmelijk. Ik wist niet dat ik zo vaak iets opzoek of iets van internet nodig heb. Wat een gedoe. Ik zit nu in de kleine herberg. Daar werkt het en daarom load ik dan dit blogje daar maar op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten