In de keuken zitten Etty en Yvonne achter een hoornaar aan. Elke avond hebben we er een in de keuken. Onder de veranda waar ik zit hoor ik er ook een vliegen. Het is weer heel warm. In zit hier om 21.45 uur in een helmpje achter de iPad. Het is bijna helemaal maan. Er zijn wat wolken, maar hier en daar een ster te zien. In deze twee weken hebben we nog niet een keer binnen gegeten. Dat is wel een unicum. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt hier.
We hadden een helemaal al aardig dag achter de rug. Vanmorgen namen we afscheid van het Frans Duitse stel. Dat zat niet helemaal god. Ze waren zo emotioneel. Ze hebben heel erg genoten van deze dagen hier in de herberg, maar waren nu erg triest. Wat voor geschiedenis zit hier achter zit? Het verhaal laat me niet los. Heb er vannacht van gedroomd.
Twee Nederlandse mannen hebben we naar Corbigny gebracht. Een man had blaren en de volgende etappe is 31 km. Dat is dan wel erg veel. Met de rit naar Corbigny kort je deze etappe 13 km af. Ook een Nederlandse dame ging mee. Ze heeft last van de viet. De klachten lijken op hielspoor. Ze haalde ibroprufen. En zo reden we dus met zijn vijven om 9.15 uur naar Corbigny.
Na de koffie ben ik begonnen met het schuren van een Luik. Geen goede kwast. Geen terpentine. Wel with spirit, maar ik weet niet op dat spiritus is. Ik heb een nieuwe bus verf. Deze kan ik dus niet zomaar verprutsen. Kom er op internet nog niet goed achter. Morgen eerst maar eens naar de Franse Welkoop voor een betere kwast.
Het luik is klaar en uiteindelijk viel het niet tegen. Het was toen in middels al weer tijd voor de lunch. En het werd warm........ Vreselijke die arme pelgrims. Het is te warm. Vandaag de komkommersoep van gisteren koud gegeten. Heerlijk een prima recept. Daarna genoten van een heerlijke bruine boterhammen met kaas. Dat had ik in geen week gehad. Er waren steeds restjes die op moesten. Ik let wel erg op wat ik eet. En kom hier van al dat werken zeker niet aan. Maar na al de restjes waren deze boterhammen met tomaten uit de tuin en kaas uit Nederland als een feestmaal.
De middag heb ik stilzittend door gebracht met wat kleine klusjes. Ik was te warm. Heb wat was opgevouwen en aardappels geschild. We verwachtten voor het avondeten 8 mensen. Uiteindelijk zijn twee niet op komen dagen en 1 persoon bleek in St Jean pied de Porte te staan. Dat gebeurt toch nog steeds.
In verband met de warmte hadden we een lichte groentesoep. Dat ging er goed in. Vervolgens aardappels uit de tuin. Kool uit de tuin. Heerlijk met gember en kerrie. Boontjes uit de winkel. Tomaten uit de tuin met morzarella. Een heerlijke quiche met broccoli. De pelgrims hebben gesmuld. De mevrouw met hielspoor moest huilen. Ze moet waarschijnlijk stoppen. Dat is toch altijd zo heftig voor mensen. Ik kan het me na mijn eigen achillesblessure ook wel voorstellen. Juist aan tafel komen de emoties.
Etty had de osawacake gemaakt. Op een bordje samen met een schep fromage blanch en een schep bramenjam een heerlijk toetje. Het zag er ook erg mooi uit.
Morgen brengen we de pelgrim met de zere voet naar Tannay. We zien het wel.
Zitten we net met elkaar om 22.30 uur nog even uit te puffen horen we, Hallo, hallo..... En via de salon, onze slaapzaal verschijnt een onbekende vrouw. Het blijkt een van de verwachtte pelgrims te zijn. Helemaal de weg kwijt geraakt. Het is een sterke dame, want het is inmiddels al twee uur donker. Het laatste stuk naar de herberg voert langs een eenzaam weggetje van wel 3 à 4 km, smal zandpad. Overdag al lastig, maar nu helemaal. Ze is vrij nuchter. Met wat soep komt ze bij en binnen een half uur staat ze onder de douche en ligt ze in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten