dinsdag 6 september 2016

De vierde dag

Het is hier in Le Chemin 's nachts stil, erg stil en erg donker. Om 22.30 uur gaan de twee lantarenpalen die het dorp rijk is uit. En daarna is het donker. In de verte zie je wat lichtjes van verdwaalde boerderijen.  Daarom slaap ik altijd goed. Bovendien is het om 7 uur nog donker. Ik slaap dan ook nog vaak als een blok. 

Vannacht liep dronken van de slaap tussen alle drogende was, mijn hoofd verstrikt tussen de theedoeken en slopen richting de wc. Ik schrok me een ongeluk. En raakte bijna in paniek. We waren immers vergeten dat de herberg een droger rijk is en in onze slaapruimte hangt de natte pruttel nog.

We wilden vanmorgen vroeg, toen onze pelgrim vertrokken was, zelf ook de wandelschoenen weer uitproberen. Maar door de donkere nacht moest Etty vanmorgen wel een half uur aan mijn bed trekken om me wakker te krijgen. Maar zo liepen we om 8 uur al langs de weggetjes rond de herberg. Het was een frisse morgen na de regen van gisteren. Langzamerhand brak de zon door. Een prachtige gezicht zo over de heuvels.

Zoals het goede herbergiers betaamd, verenigen we het aangename met het nuttige en liepen we met een plastic tasje richting de bramen. Bij het eerste stuk was de berm gemaaid en waren er bijna geen bramen, maar in het dorp verderop, waren er gelukkige weer genoeg. Na elk een kilo geplukt te hebben spoeden we ons weer huiswaarts om verder te werken aan de klussenlijst. Natuurlijk moest er ook bramenjam gemaakt worden en zo stonden er na een uurtje 11 potjes jam op het aanrecht. 
Dat staat hier gemakkelijk en het is niet moeilijk, maar wel veel werk. Jampotten zoeken en schoonmaken, bramen spoelen, koken, in de potjes doen, keuken schoonmaken en etiketten schrijven.
Ik heb tussen de bedrijven door nog gauw wat mails van mijn werk gedaan. Vervolgens hebben we heerlijk in de zon geluncht.  Na de lunch ben ik verder gegaan met het naaien en hebben Etty en Yvonne in de tuin gewerkt. De zo'n begon goed te schijnen en Yvonne heeft prachtige foto's gemaakt van de herberg.
Er hadden zich geen pelgrims gemeld en ik hoopte nog even door te kunnen werken aan de matrashoezen. Maar zoals het altijd gaat: om 6 uur melden zich nog twee Franse pelgrims. Dat betekent dat we a la minuut een nieuwe maaltijd bedenken. We zouden gaan voor de restjes, maar nu moet er echt wat op tafel.  We draaien onze hand er niet voor Gelukkige spraken ze een beetje Duits en zo is de communicatie gemakkelijk. 
Het is erg gezellig. Het zijn vriendelijke mannen en waarderen onze maaltijd goed. Na negenen gaan ze naar de herberg en wij duiken de keuken in voor de afwas. Er is nog veel rijst over en daarvan maak in nog een osawacake. Ik probeer suikervrij te eten en dat is hier altijd wel even goed nakijken. De osawacake die ik maak is suikervrij. In de herberg zijn altijd  genoeg spullen, zodat dit geen probleem is.
Inmiddels zit de cake in de oven en buigen wij ons over het menu van morgen en overmorgen. Zoals altijd, de ene nacht heb je niemand en de volgende nacht heb je er 10 en dan komen er nog 3 bij. Nu hebben we al 14 pelgrims op ons lijstje staan. Maar er kan nog zo zich iemand onverwacht melden. Dan hebben we wel een probleem met de bedden, want alles is nu bezet. We maken ons daar nu nog maar niet druk over. Mocht het zo zijn dan regelen we dat morgen wel weer. Er staan ons wel 2 zware dagen te wachten. Een dag met 14 en een dag met 10 pelgrims. Wat een was.........  Maar hopen dat het droog blijft.

En zo is ook deze dag weer ten einde.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten