We nemen vandaag afscheid van Burkhard. Daarom gaan we eerst even naar beneden voor ons ontbijt om nog even samen te eten. Stelt niet zoveel voor dat ontbijt en ik neem mijn brood van gisteren ook even mee! Kan ook in het rooster, toch?
In de ontbijtruimte zit een man. Hij schrijft in een schrift en ziet er helemaal geïnstalleerd uit. Ik kan niet zien of het een pelgrim of hospitalero is. Gisteravond is ons uitvoerig uitgelegd hoe het ontbijt in zijn werk gaat. Ik vraag nog expliciet naar de tijd, omdat er overal briefjes liggen met het tijdstip7.30 uur. De hosptalero haalt zijn schouders op. Alles staat in principe klaar en je kunt ontbijten wanneer je wilt. Er staat een grote thermoskan met koffie. Deze is nu koud. Er is een microwave. De bedoeling is dat je aan je koffie evt melk toe voegt en in de microwave de koffie opwarmt. Daarna 2 plakjes witbrood in het toostrooster doet. De man vaart tegen mij uit alsof ik een doodzonde bega. Als hij merkt dat ik niet snap wat het probleem is slaat hij met zijn hand op een van de briefjes. Ik heb er niet direct Spaanse woorden voor: maakt niet uit en haal mijn schouders op. De man ontploft bijna. Ik vraag of hij hospitalero is, maar hij zegt dat hij een pelgrim is . Wat is dan het probleem? Hij slaat nogmaals op het briefje. Ik negeer hem en begin stoïcijns aan het ontbijt. Ik zie aan de dienbladen dat twee andere pelgrims mij al voor zijn geweest. Precies om half acht begint hij aan zijn ontbijt, maar zijn gezicht staat op oorlog!
Omdat wij niets weggooien en twee broodjes toost voor ons geen ontbijt is, snijd ik van ons oude brood nog extra schijfjes af en die doe ik in het broodrooster. De eerste ronde gaat prima, maar bij de tweede ronde gaat het mis. Ze beginnen te roken en ik pruts gauw met een vork de broodjes er uit. En dan is er echt kortsluiting.
Het broodrooster doet het niet, de microwave niet. Als pelgrim kom je uiteraard niet bij de stoppenkast. Degene die na ons komt heeft koude koffie en koude kleffe boterhammen. Ik voel me schuldig….
De man waar ik al kortsluiting mee had, kijkt bij zijn telefoon die hij aan het opladen is. Snapt niet dat er niets gebeurd. Hij gaat naar boven en haalt een ander snoer en raakt zichtbaar in paniek: zijn telefoon lijkt stuk! Ik kan het niet allemaal uitleggen in het Spaans en hij spreekt geen andere taal. Het is net een klucht….
Ik voel me schuldig, maar als het broodrooster en de microwave het niet meer doen , dan moet er toch ergens een lichtje gaan branden, zou je denken.
Ik wil graag gauw weg uit deze klucht en binnen 10 minuten staan we buiten en we nemen geen afscheid van Burkhard. Hij wandelt samen met ‘die Rita’ met ons mee naar ons nieuwe herberg.
Het is voor de zoveelste dag een prachtige wandeling! We lopen door een natuurgebied en we stijgen tot 1000
meter. Het is vreselijk maar ik kan me het van de vorige keer bijna niet herinneren. Dus twee keer een Camino lopen is dus geen probleem. Je kunt je toch niet alles herinneren. We lopen langzaam, zodat we alles goed kunnen zien. 4 Uur gedaan over 14 km. Om 12 uur zijn we op onze bestemming. Mooie herberg in een dorpje met 30 mensen. Vele huizen zijn verloederd of staan te koop! Terwijl de omgeving prachtig is!
We zouten hoog. In de zon warm en de schaduw koud! En zeker in de herberg. Dat daagt niet uit voor mij althans tot douchen. Veel te koud! Ik douche alle dagen, dus nu maar even in de zon. In de zon is het heerlijk! Het wordt weer een heerlijke rustige zondag middag! De kortsluiting ligt al weer achter ons!
Klik hier voor de film van de dag:
Klik hier voor de podcast:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten