Wat vind ik het vliegveld vreselijk. Wachten en veel staan. Vervolgens door de douane, waar je je wandelschoenen steevast uit moet doen. Strompelen met schoenen en handbagage sta ik na de douane te wachten op MIJNMAATJE die nog een keer extra wordt gefouilleerd!!
Dan rest ons twee uur te wachten op boarding. Die uren brengen we door op een bankje voor een enorm raam met uitzicht op het vliegveld met bescheiden afmetingen. Geweldig! Ik oefen een uur mijn Spaans. Inmiddels kan ik wat woorden Spaans verstaan die ik om me heen hoor! Hoewel ik het dagelijks in mijn loopbaan vertelde aan kinderen en collega’s, had ik bij mij zelf het gevoel dat het niet werkte. Nu merk in dan 130 dagen oefenen wel degelijk werken! De mensen van Transavia zien er in “ la ropa de verde y negro” prachtig uit!
Als we op het vliegveld zijn koop ik een ticket! Ik hoor mezelf zeggen” dos boleto la autobús por favor! “
Super gedaan, al zeg ik het zelf.
Binnen no time zijn we in het centrum. Ik hoop nog een stukje van de stille week mee te krijgen . Ik word op mijn wenken bediend! Zeker twee uur doen we over 2 km . Eindeloze processies. Gelukkig heb ik mijn stokken. Hopeloos voor mijn knie. Op een kruispunt, denken we dat we kunnen oversteken. Maar dan komt een stukje van de processie precies voor onze neus langs!! Wat een belevenis! In het hostel, een oud Spaans huis is het doodstil. Je hebt geen idee dat we midden in de stad zitten. Op het bed liggen witte frisse lakens. Wat zullen we vannacht slapen!
De film:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten