Camino Amethist: Camino Anders dan anders II Dag 23 "Lente in ijsland....."

Tja, eigenlijk is het een saaie Camino. Het is koud, we staan laat op, lopen hard en wandelen. Vervolgens nog een verhaal over wat we eten. Ik kan er eigenlijk niet meer van maken. Zelfs de beloofde warme temperaturen blijven uit. Ik word er wat treurig van.

Ons huisje hoeven we, in tegenstelling tot een herberg, niet voor 8 uur 's morgens uit te zijn. Er is geen enkele dwang om op te schieten. Ik heb een super nacht gemaakt van 7.30 uur. Dat mag ook wel na de vorige nacht, met maar een paar uurtjes slaap. De zon schijnt en ik schiet meteen in de hardloopkleren. Dat is het voordeel van routines. Je hoeft niet te denken. Alles ligt gewoon vast. Vroeger had ik er last van. Het maakt het leven ook saai, vond ik toen. Nu merk ik dat routines helpen om dingen die je belangrijk vindt, maar niet altijd leuk, toch te doen. Even over negenen beginnen we aan ons vertrouwde rondje. Er is vergeleken met het begin van de week, bijna geen wind. Met een mooi tempo en in een lekker cadans, loop ik de kilometers. Het is zo gegroeid dat halverwege MijnMaatje zijn eigen plan trekt. Hij kan harder en doet het dan ook als we door het dorp zijn. Hij kan zich wel aan mij aanpassen, maar ik niet aan hem. Ik loop en fiets altijd mijn eigen tempo. Ongeacht wat anderen doen. MijnMaatje kan bv op de sportschool compleet door zijn tax gaan als hij in een groepje mannen oefeningen doet. Hij wil dan gewoon winnen. Mijn interesseert het niets. Ik loop en train voor mezelf. Maar blij met een mooie tijd, 32.30 min, kom ik weer op de camping annex zorgboerderij, kwekerij, tuincafé aan. Zelfs 1 km heb ik 6.17 min gelopen. Prima tijd! Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen en de km tijden zullen steeds wel beter worden. Ik had tijdens het lopen wel erg last van de longen en dat is vreemd, want het is hier code groen. Nu hebben we deze week wel veel brood gegeten en wat suikers. Maar daar kan het toch niet van komen? Ik merk het ook direct aan de huid onder mijn voeten en in mijn gehemelte.

In de zon op het tuincaféterras eten we na het hardlopen de yoghurt. Zo uit de wind in de zon, merk je hoeveel kracht de zon heeft. Het is er heerlijk.

Dan gaan we weer, ja het wordt saai, een stuk van het Olulphuspad doen. Route 12 De refter ( klooster-eetzaal) Ik vind het vergezocht. Misschien dat je hier in de landerijen allerlei natuurlijke bronnen van voedsel vindt, maar anders..? De route is langgerekt. Dat betekent dat we ook eigenlijk de hele route moeten fietsen 17 km om bij het startpunt te komen. We stallen de auto in Ijsbrechtum, fietsen naar Mantgum en lopen terug. 18,5 km. De zon schijnt als we vertrekken. Ik kan er van balen dat ik er weer in stink. Alleen met mijn zomerjack en daaronder sportjack begin ik aan de wandeling. Maar echt hopeloos. Het is weer zo koud. Met mijn regenjas erover gaat het, maar ik ben zo klaar met de kou. Ik heb bruine handen en bruine wangen. Witte hals en witte ogen( van de zonnebril)Is het mei en heb ik nog niet een keer met blote benen gelopen. Zondag gaat in Hengelo het zwembad open. Buiten zwemmen is hier echt geen doen.

De route is aardig, de dorpjes leuk, maar gisteren door de landerijen was de route mooier. Wat wel heel leuk is, dat we veel jonge eendjes en jonge meerkoeten zien. Altijd mooi. MijnMaatje heeft een speciale camera en leeft zich uit.

In Scharnegoutum kwamen we langs een prachtig bronzen beeld. Dit beeld verwijst naar het vrouwenklooster dat in 1223 werd gesticht in het dichtbij gelegen buurtschap 'Nijkleaster'. MijnMaatje heeft er een prachtige foto van gemaakt. We liepen rond 12 uur en dan is met eten en kerkjes bekijken en af en toe onderweg een gesprek 18.5 uur km echt wel 6 uur. We boffen wel dat we wandelen leuk vinden, want anders is deze tijd echt niet leuk. Geen terrasjes onderweg, want overal is het winderig en koud, geen musea, geen dagje sauna, geen bibliotheek..... niet ergens zwemmen of sporten.

Gelukkig hebben we samen altijd genoeg om over te praten. MijnMaatje leest Piketty en een boek over Rousseau en we discussiëren over van alles uit deze boeken. Ik heb een podcast gehoord over slapen. MijnMaatje slaapt wel, maar volgens zijn Polar is de kwaliteit slecht. Iemand adviseert om je kuiten te foamrollen voor het slapen gaan. Doen we op de sportschool als warming up. Dat helpt tegen rusteloze benen. MijnMaatje betwijfelt deze aanpak, je moet als je wilt slapen je toch niet opwarmen? Hij slaa(p)t mij om de oren met het luisteren naar podcats. Je moet toch ook kunnen slapen zonder luisteren, volgens hem. Hij wil de foamroller wel proberen, als ik stop met in bed naar podcast te luisteren. Nou, het zijn zijn benen en als hij niet wil, moet hij dat zelf weten. Ik luister vrolijk verder. Vaak alleen de eerste regel en dan slaap ik. Luister ik niet, dan val ik slecht in slaap. Slapen is me wel wat waard. Dus hij moet het zelf maar weten.

Om 19.15 uur zijn we weer thuis. We eten eerst de soep van gisteren en worden warm. Dan verschoont MijnMaatje het bed en maak ik het eten verder klaar. Tja en dan zit zo'n dag er weer op.