Wat een kou...... Mijn meegenomen hemdjes en rokjes, liggen ongebruikt in het krat boven. Het weer is nu vreselijk. De wind giert, vooruit blaast, om het "behouden" huis? Wat een kou. Ik ziet het einde van het land voor ons net. En dan stopt de wereld. Wit en grijs.
MijnMaatje heeft een goede daad gedaan, door de houtkachel in de kantine aan te doen voor een mevrouw die overnacht in de Pipowagen. Op de plaatjes in de zomer lijkt deze heel wat, maar op een dag als vandaag...ijzig. Ik kwam in de kantine om de laatste restjes groente uit de koelkast te halen. Gehuld in mijn knielange trui en dikke sjaal, trof ik haar met een kindje van 4 in deze ijskoude ruimte.
We hadden gezien op Weeronline dat het vanmiddag zou gaan regenen. Daarom zijn we vroeg opgestaan en zaten we om 8 uur al in de auto voor wandeling 10 van het Odulphuspad. Dit traject is vernoemd naar Aether, de Griekse god van de atmosfeer. Er schijnt een boerenarbeider te zijn die veel schilderijen over deze streek heeft gemaakt. Ze ademen een speciale sfeer uit. Ik voeg een plaatje toe. De wandeling is 17 km en dat gaan we niet helemaal redden om voor de bui over te zijn, Je weet, we moeten fietsen, wandelen, fietsen op halen etc. etc. MijnMaatje heeft een route inkorting gemaakt. Ik weet natuurlijk niet hoe het andere stuk van de route eruit ziet, maar dit stuk is prachtig. Het zonnetje schijnt als we vertrekken, maar ondanks sportjack en winterjas ben ik binnen het uur verkleumd. Er waait weer een koude wind. In de dorpjes valt het mee, maar op de vlakte brrrrr. We lopen van Gaastmeer naar Oudega.
MijnMaatje probeert de atmosfeer vast te leggen door foto's te maken. Hij beschikt nu over een speciale camera. Op de Camino is dit lastig, want je moet dan steeds op je spullen passen. En het is echt wel een gedoe om steeds de camera uit de rugzak te halen. Maar nu gaat het prima en ik zie dat hij zichtbaar geniet. Hij heeft echt een oog voor beelden. Dat is een familiare aangelegenheid van zijn moeders kant. Ik plaats ook een schilderij die een achterneef heeft gemaakt en door het Drentsmuseum op 5 mei op instragram werd gezet. Iedereen kijkt met zijn eigen blik, zijn eigen ervaringen en zijn eigen wereldbeeld en kijkt naar wat hij of zij wil zien. Gisteren fietsten we naar de route, Manlief zag de prachtige oldtimer en ik de bloeiende boom die er achter stond. De auto ging aan mijn voorbij.
We lopen door weilanden langs een meer. We komen langs Idzega en daar eten we het yoghurtje op een bankje bij de klokkentoren. We lopen midden tussen de koeien en kijken uit over een grijs en grauw meer. Ik kan niet goed vinden hoe het heet. De tocht is prachtig en we komen langs een plek waar een vrouwenklooster heeft gestaan. We vragen ons af hoe je vroeger in een klooster kwam. Alleen de adel of kwamen er ook boerendochters? Verderop zien midden in het weiland een kerkhof, althans dat lezen we later op het bordje. "Jodenkerkhof" wel te verstaan en dan bedoeld men hier: een begraafsplaats voor zwevers. Hier vroeger "joden "genoemd.... wat een wereld.
Als we na 12 km bij de auto komen, begint het te druppen. De auto staat geparkeerd bij een plekje waar je kunt zwemmen. Maar dat zit er nu niet in. Morgen gaat het zwembad in Hengelo open. De weersberichten geven mooi weer. Ik moet het nog zien,
Ik schrijf het blog, terwijl MijnMaatje druk bezig is met films monteren en op de achtergrond heeft hij kloostermuziek aan staan. De houtkachel snort. Dat geeft wel een Camino gevoel. Ik type het blog en luister naar het geprutteld van de pompoensoep en de wind. Ik had van huis mijn laatste pompoen mee genomen. Ik maak er vaak een pompoenrisotto van. Ik heb de pompoen geschild en van de schillen en het kookwater van de kikkererwten die MijnMaatje bijna de de gootsteen mikte, maar ik nog net kon redden, en een ui en wat wortels, maak ik een wintersoepje... pompoensoep. In mei... Niet te geloven. We willen nog wel even hardlopen, maar dat zit er niet in. Het blijft regenen en de wereld blijft klein en grauw. Binnen is het lekker warm, maar buiten ijzig..... Het lijkt op een overwintering. Niet in Spanje, maar in Nova Zembla in Friesland.
Klik hier voor de film Route 10
Weer: koud, wind en regen
Km: 7,5 km fietsen, 12 km wandelen
Lunch: zoete rijstkoeken van appel, ei en rijst
Diner: pompoensoep, pompoenrisotto, griesmeelpudding
Geen opmerkingen:
Een reactie posten