Camino Anders dan anders II Dag 30 "Op eieren fietsen"

Het Camino gevoel is een beetje aan het verdampen. Wel jammer! Maar daarvoor in de plaats nu een Campinggevoel. Dat krijg je toch een beetje als je tussen de campinggasten zit. Buiten het erf is het merkbaar dan het vakantiedagen zijn. Gisteren in de stadjes al en vandaag in Workum ook.  Rijen mensen wachten voor winkels en terrasjes. Eerlijk is eerlijk, ik houd er normaal ook van. Maar in een rij staan is niet mij ding. Wat mij het meest verbaast zijn de keurig geklede mensen. Op vakantie en dan er zo mooi uitzien. Dat kan natuurlijk ook. Als je vakantie in een hotelletje hebt en de de rest van de dag vul je met museum bezoek en winkelen, dan kan dit natuurlijk prima. 
Ik loop al dagen in wandelbroek of spijkerbroek. En de enigste uitspatting was een grijze broek, met een roze blouse. Heb ik trouwens maar 2 keer aangehad in deze 30 dagen. Ik heb alleen wandelschoenen aangehad, hardloopschoenen, laarzen en pantoffels. Ik weet dat ik na een Camino altijd even moest bijkomen en niet kon kiezen uit de overvloed van klerenthuis. Dat zal nu ook wel weer zo zijn.

Vanmorgen in bed voor het opstaan viel mijn oog toevallig op de smsjes. Ik had een smsje. Dat gebeurt zelden. Het bleek een bericht te zijn van de ING. Mijn creditcard was ingetrokken. Hij bleek misbruikt te worden. Ik vertrouwde het maar niks Ik heb deze winter voor een vriendin iets proberen te verkopen op Marktplaats. Ik kreeg toen een appje of ik mijn banknummer wilde doorgeven. Met mijn gebruikersnummer. Gelukkig tuinde ik hier niet in, maar het bleek wel een fishingsapp te zijn. Een gewaarschuwd mens telt voor 2. Ik durfde het nummer nu niet te bellen. In map app van de ING stond hetzelfde berichtje weer. Ik kreeg toen wel even een knoop in mijn maag. Kunnen onbevoegden nu ook zo maar in mijn app? Ik heb direct de klantservice van de ING gebeld. Mijn kaart bleek wel degelijk door de ING zelf te zijn ingetrokken, want er was vannacht geprobeerd om geld af te schrijven. Omdat zij dit niet vertrouwden hebben ze acuut de kaart geblokkeerd. Er bleek eerder ook al een bedrag van 28 euro af geschreven te zijn. Vannacht een poging om er in totaal 500 euro er vanaf te halen. De kaart is dus gelijk geblokkeerd. De 28 euro krijg ik terug. Het gaat dus gelukkig om kleine bedragen. Maar het voelt wel even heel naar. 

Gelukkig was het om 8.15 uur opgelost. We weten even niet goed wat we vandaag moeten doen. Het is grauw weer. We beginnen maar met een rondje hardlopen. We lopen een iets andere route en lopen dan mooi  langs de velden met kleurig tulpen. Zo'n prachtig gezicht! We lopen ook een klein rondje, 5 km (bleek achteraf bijna 6) want hebben van gisteren nog 88 km in de benen zitten.

Het lopen ging prima en ik merk dat het toch steeds beter gaat. Ik had nu een km tijd van 6.17. Dat is super, want ik heb ook wel 8.17 gehad. Dus oefening baart kunst.

Tijdens het lopen heb ik geen pijntjes meer en ik hoef ook niet te denken aan de techniek van het lopen. Ik kan in cadans lopen en soms zelfs zonder gedachten. 

Vandaag ben ik wat hyper. Zo'n akkevietje als met de creditcard, laat je dan toch niet los. De laatste dagen van het verblijf in Friesland breken aan. Ik wil wel graag naar huis, 4 weken lang fietsen en wandelen, zonder doel is een keer genoeg. Bovendien missen we de kinderen en KleinKind. 

Als je in het onderwijs werkt heb je twee keer een nieuwjaar. Een keer in augustus en natuurlijk januari. Ik heb het gevoel met de Camino dat ik wel 3 keer een nieuw jaar heb. Na elke Camino kon ik terug met nieuwe doelen en nieuwe plannen. Inmiddels weet ik door levenservaring wat lukt ( zie hier) en ook wat gedoemd is om niet te lukken.  
Ik wil toch proberen om elke dag om 7.00 uur op te staan. Thuis kan dat ook wel dan maak ik MijnMaatje niet wakker. Maar ik wil ook 7 uur slaap. Dat betekent echt om 23.00 uur er ontspannen in liggen en dat betekent weer dat ik rond 22.30 uur aanstalten moet maken. Nu moet slapen niet een te groot issue worden. ik ben blij met al mijn slaap. Ik weet oo anders geen ander wat het is om niet te kunnen slapen. MijnMaatje vind dat ik ook moet slapen zonder podcasts. Ik zelf vind dat een volgende stap. Eerst maar een uren maken en dan nadenken hoe ik het luisteren naar podcasts kan afbouwen. Een ding tegelijk en een ding goed doen!  De vraag is dan wat ik moet gaan doen. Deze winter heb ik hardgelopen. Ik vind zwemmen ook heerlijk en het buitenbad is open. Maar wandelen in de ochtend is ook heerlijk. Maar alles kan niet. Er moet ook worden gewerkt. En 's avonds ben ik nooit klaar met me werk, dus nog eerder naar bed gaan, zodat ik bv om 6 uur kan op staan is ook nog een station te ver. Dus ik doe wat ik ook mijn studenten voor houd: klein beginnen met 1 ding! Op tijd naar bed!

Maar vandaag waren we dus door alle commotie laat. Het lopen was rond 9.30 uur klaar. Vervolgens op het yoghurtje op het terras. We kregen gezelschap van dochters (6 en 8) van de campingbaas. Heerlijke open slimme kinderen met een prachtige eerlijke intelligente kijk op de wereld. Onbevangen konden wij ook het gesprek met hun aan. Hoe ze het thuis onderwijs hadden ervaren? We waren benieuwd. Een juf kon geen zoominstructie geven. Echt niet. Was nooit de afgesproken tijd op Teams. Was niet erg hoor, dan gaven ze elkaar wel instructie. Dat ging beter dan als je juf er bij was. Ze begreep de sommen toch niet. En breuken al helemaal niet. Ze lieten van een juf geen spaan heel. Fileerden de juf op het bot. Konden precies vertellen waar hun juffen goed in waren: toneel spelen bij Kinderboekenweek. Ze wisten zo van een aantal jaren de thema's op te hoesten. Dit alles uit de mond van zulke jonge kinderen. Op de vraag wat het leukste was zei de jongste: Nou gewoon spelen! Elke leerkracht zou de tijd moeten hebben om zo ontspannen met kinderen het gesprek aan te gaan.

Na het ontbijt besluiten wij naar Workum te gaan. Daar is een kringloop van de kerk denk ik. Een beetje oudbollig, maar als je daar naar op zoek bent, is deze ideaal. En wij zijn op zoek naar oude kopjes met een schoteltje. Ik heb er een kapot gegooid. Via een prachtige route fietsen we naar Workum. Langs weilanden, sloten met kikkers, schapen, bloemen.... Na een paar dagen zon en warm op het erf tuimelen we er weer helemaal in. MijnMaatje met alleen de fietsbroek aan(met warme verbrandde benen, gelukkig) en ik in zomerjas zonder muts of pet. 11 Graden las ik later ergens. Blauw van de kou komen we in Workum aan. We eten langs een vaart waar elke 5 minuten onder luidkeelse aanmoediging van de brugwachter de brug omhoog gaat. Een prachtig gezicht. Maar alle mensen op de boten gehuld in dikke jassen en handschoenen en mutsen. Na het eten gaan we naar de kringloop. Ik moet vaker iets kapot gooien, dan kom ik nog eens ergens. Ik vind nog 2 Sintboekjes. Een boek voor KleinKind met liedjes en 2 schattige kopjes. En als klap op de vuurpijl een klein koeltasje waar net 2 bakken in kunnen. Handig met de hitte van de fietsvakanties. Hoewel ik me nu warm weer niet kan voorstellen. Eigenlijk wil ik ook in de lijn van de Camino traditie nog een ring. Maar niets past. Mijn vingers zijn te dun. Zeker van de kou, maar de maten zijn echt voor dikkere vingers. Jammer. Zelfs de mevrouw waar ik vorig jaar in Bolsward een ring bij kocht kom ik tegen. Mijn ring van toen had ze nog in het assortiment. maar de rest is te groot.

Dan fietsen we als een speer naar Witmarsum. De kortste weg. We zijn zo koud. Het is vreselijk! We gaan langs de bakker. Een heel verhaal. Tijdens het bezoek van dinsdag kwam "Mevrouw de Molenaar" ter sprake. Een artikel had in Trouw gestaan. We liepen toen het rondje naar met Menno monument en kwam langs een molen. Hier maalt en bakt een jonge vrouw brood. Graan van het land van hier, gemalen in deze molen en zelf gebakken. Ik heb het opgezocht en kon een brood bestellen. Nu eten we niet vaak brood maar dit was wel erg leuk. 

Inderdaad het is ook leuk. We treffen  mevrouw de Molenaar in persoon. Wat leuk en wat een enthousiasme. We halen het brood en nemen gelijk een stukje worteltjestaart mee. mmmm
Dan gaan we naar huis, stoken de kachel op en eten als diner: soep met brood en worteltjestaart.

Wat een heerlijke dag!

O, ja de eieren uit de titel. Even vergeten te melden. Aan het begin van de route waren eieren te koop. Dus ik kocht 2 dozen. Niet aan gedacht dat we via allerlei kleine hobbelige weggetjes richting Workum gaan. Dat bedenk je je pas als de eieren in de fietstas zitten.  Dus zeer voorzichtig moet er worden gefietst. Vandaar dat we op "eieren fietsten".

Als je goed kijkt zie je dat het kikkers zijn en ze maken een kabaal.

Klik hier voor de film

Weer: koud 11 graden
Km; 6 km hardlopen  48 km fietsen
Lunch pasta met spinazie
Diner: brood met soep en een heerlijk vruchten salade( aardbeien en pruimen)

Van mevrouw de Molenaar "Vernoemd naar Menno Simons

In het afgelopen jaar is er voor het eerst Mennobôle verkocht. Vervaardigd uit de eerste oogst van een speciaal oergraan, van het land gehaald door de plaatselijke akkerbouwer Menno de Vries. Achthonderd kilo leverde dit op, waarvan een deel eind vorig jaar weer is gebruikt om in te zaaien voor de oogst komende zomer. Intussen groeit dit gewas voor het tweede jaar op rij op een areaal van een hectare.

De introductie van de Mennobôle is een direct gevolg van een expositie die in 2018 in het dorp gehouden is ter gelegenheid van zijn vroegere inwoner Menno Simons, bekend van de mennonieten. ,,Van Edward Hill en Dale Friesen, die hier zo enthousiast over waren, kregen we vanuit Amerika, waarnaartoe in vroeger tijden veel mennonieten zijn geëmigreerd, oergraan toegestuurd. Een graan uit Oekraïne en Rusland dat door de mennonieten was meegenomen de Atlantische Oceaan over. Van het volkorenmeel maken we nu niet alleen deze Mennobôle maar ook Mennodúmkes.”