Camino Anders dan anders II Dag 17 "Lopen op gas en muziek...."

Al weer over de helft van deze Camino en we kunnen al weer af tellen voor de terugreis. Niet te geloven hoe snel de tijd gaat. Terwijl we nergens druk mee zijn. We vervelen ons geen moment. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan op lange termijn, als we niet meer werken? Zouden we ons dan ook nooit vervelen?
Eigenlijk zijn mijn dagen nu hier vol genoeg en ik kom niet eens aan alles toe. Misschien ook wel, omdat we vinden dat ik moet wandelen of fietsen. Het is immers geen vakantie, maar ziekteverlof. Daar moet ik toch alles uit halen om gezond te blijven en fris straks weer te kunnen werken?  Eerlijk gezegd gaat het buiten ook het best. Zeker gisteren met de kachel aan is de lucht binnen met meer stoffig. Nu het geregend heeft en we naar buiten kijken, kun je bijna zien welke bloemen de mensen voor de ramen hebben in Pingjum, 1,5 km verder op. De lucht is zo schoon, zo helder en licht. De Achterhoek is echt anders. Er is meer stof in de lucht en je kunt het dus gewoon met je blote ogen waarnemen. Als je er woont en er dagelijks bent zie je het niet, maar nu is het hier  gewoon opvallend helder. Net in Oostenrijk in de bergen als het heeft geregend.

Ook opvallend is hier de openheid van de mensen. Iedereen groet, mensen maken opmerking naar je of maken een praatje. Ook kinderen groeten. Ik vind het bijzonder, want op school met de kinderen is dit mijn grootste ergernis, dat groeten niet vanzelfsprekend is 's morgens.  Hier dus wel en we doen volop mee aan het groeten.

Zo stonden we vanmorgen in de startblokken voor ons rondje hardlopen. Maar de buurman liep op de weg richting zijn trekker op het land. Hij was aan het ploegen en was even thuis geweest voor de "schaft"? Zoals wij thuis dat vroeger zeiden. Hij was duidelijk om een praatje verlegen. Uiteraard was het begin het weer. "Goed voor de grond zeker," vroegen wij.  De boer ging los.... welnee, voor de natuur wel, maar niet voor hem. Hij wilde aardappels poten. Het was duidelijk dat we niet van de klei kwamen. Het moest eerst weer droger worden, de klei was geslempt door de regen en hij kwam er niet door heen. Als boerendochter zijnde vond ik dat ik er over mee kon praten. "Aardappels poot je toch na 30 april? " was mijn reactie, dus als het vandaag niet kwam dan toch morgen wel. Dat was uiteraard tegen het verkeerd been, zand en klei kun je niet vergelijken. En het seizoen is al zo laat, Inmiddels waren we koud en het warming up effect was weg. Zo bleef mijn tijd weer boven de 32 minuten. Het schiet maar niet op.

De plannen voor vandaag zijn richting een Xenos voor nieuwe wol voor een nieuw en groter vest voor Kleinkind. De vorige die we verstuurd hebben past, net. Ik vond een mooie kleur blauw, jeansachtig bij de Xenos. Daarom eerst richting Sneek. We parkeren de auto weer in IJsbrechtum, fietsen naar de Xenos en dan naar Blauwhuis. Elke keer ga ik de fout weer in. Zie een straal zon en denk dat de zomerjas wel kan. Het was koud, ondanks de zon. Stervenskoud. Alle campings zitten vol? Dat hoorden we via het nieuws. Nu hier echt niet. Kamperen is geen doen. Het is koud en ik weet niet hoe snel ik de regenjas over mijn thermohemd, mijn sportjack met daarover weer het zomerjack moet doen. Met mijn dikke winterhandschoenen, die ik met meer geluk dan wijsheid nog bij me had. In Blauwhuis zetten we voor de kerk de fietsen neer. Er is een klein bakkertje en ik grijp mijn kans. Friesekoek? Welnee. Ik bedoelde zeker Oranjekoek. Deze was alleen op bestelling en zij maakten koek zonder glazuur. Jammer. Hoewel er van allerlei lekkers misschien lag, geen Oranjekoek dus. 

We starten met de route. Nummer 11 Vitus. Het is een beetje een wonderlijke Camino. We lopen kriskras door de route. De Xenos in Sneek was het uitgangspunt en hebben toen gekeken wat kon. Omdat we laat op pad kwamen door het hardlopen en de wol moesten halen en dan kan de route niet te lang zijn. Dus route 11 Vitus van 17 km was geschikt.

Het is een leuk thema. We lazen ergens dat in de oorlog op de Pykesildijk in de oorlog de Mattheüs Passion te horen is geweest. We snappen het nog niet helemaal, maar we lezen later in het boekje "Vitus is de beschermheilige van o.a. zangers. Dit traject komt langs Rijksmonument de Vituskerk te Blauwhuis en Pyke Syl te Abbega waar op Stoatersketille, dat een paar honderd meter verwijderd is van ons traject, een stuk geschiedenis begon van de Oratoriumvereniging te Bolsward. In de oorlog was hier een vluchtelinge uit Den Haag die hier een Oratoriumverenging begon. Als start heeft ze in de oorlog  in Pykesil de eerste uitvoering gegeven."

Het is een prachtige route, langs schitterende kerkenpaden, dwars door de weilanden heen. Geweldig. Een van de mooiste routes tot nu toe. Groene weiden, sloten, bruggetjes, kleine dorpjes. Gewoon prachtig. 

In IJlst, na wat gedoe over de precieze route sla ik mijn slag. Het moest zo zijn dus. Niet volgens het boekje en dan staat er zomaar aan de kant van de weg een blauwe campinggasfles. Zo een die we altijd gebruiken voor de vouwwagen, maar nog belangrijker voor het pannenkoekenbakken op school. Gratis mee te nemen. Hij past in mijn rugzak. MijnMaatje verklaard me voor gek. Maar ik neem hem neem. Geen idee hoe zwaar en nog zeker 7 km voor de boeg.  Ik denk een kilo of 5, plus de rest van de rugzak. Ik krijg nu echt een Camino gevoel, zo'n lekkere zware rugzak.  Wat ben ik hier blij mee. We komen in IJlst nog voo bij een bakker. Nee, geen Oranjekoek. Nog een poging bij de Poiezzzz. De Poiezz van eergisteren had wel Oranjekoek maar met 16 stukjes in een doos.... dat is veel te gek. Deze Poiezz heeft een doosje met ....6!

Deze neem ik mee. MijnMaatje is alvast naar de IJlster houtmolen en let op: met fontein!!!

We zoeken na de molen een bankje en ter ere van de gasfles en het bijna huwelijksjubilee nemen wij er ieders twee! De overgebleven 2 gaan in de lunchbak als toetje voor het avond eten. Ondertussen floepen uit de molen de houten planken als warme broodjes.

Dan nog richting Sneek en vervolgens richting IJsbrechtum. Van de vracht op mijn rug en de extra suiker kom ik op stoom. En fluitend komen we in Sneek. De zon komt erbij en we verbazen ons over de hoeveelheden mensen op de terrassen. Wat zoeken mensen op een terras? We buigen ons over die vraag.  We zijn er nog niet uit. Het bakje met de Oranjekoek en de oploskoffie was ook prima. 

Thuis maken we een 3 gangen maaltijd. Heerlijk, als of we thuis aan het "uit eten "zijn.

Weer; zon maar koud...
Km: 5 km hardlopen, 15 km fietsen en 17 km wandelen
Lunch: wraps
Diner, venkelsoep rode thaise curry en nee geen Oranje gebak, maar griesmeeltoetje