vrijdag 17 september 2021

Dag 12 Le Chemin

 

Heel vroeg sluip ik in mijn nachthemd de slaapkamer uit. Mijn broek en trui onder de arm. Dan hoef ik de andere vrouwen niet te storen. Bovendien heb ik de hoop dat ik, als hij snel is, het bed nog even weer in kan. Het mag dan wel bijna  7 uur zijn, maar het lijkt hier nacht! Het ontbijt van Dominique moet ik verzorgen. Mijn indruk is dat hij punctueel is. Dat klopt. De rugzak staat al klaar en aan het lichtpuntje zie ik dat hij buiten zijn eerste sigaret al neemt. Ik gruw ervan! Deze heerlijk frisse ochtendlucht wordt verstoord door stinkende rook. Ik zet de muziek aan( stuur een filmpje mee naar MijnMaatje van de salon in de ochtend voor een indruk) en snij 4 dikke plakken brood. Zijn devotie werkt hier ook. Hij neemt alleen water en brood. Ik denk dat sigaretten hier niet bij horen en in een andere categorie vallen. 

Hij schrijft vriendelijke woorden in het gastenboek over ons en tien voor zeven is hij na vele dankbetuigingen en opmerkingen over het lekkere eten weg. 

Dan hoor ik de andere vrouwen ook. Dus weer naar bed gaan is geen optie! Ik hoor dat ze bezig zijn met de was. We hadden gisteren geen plek meer voor restanten van de grote hoeveelheid was. De natte was is nu droog, de volgende machine kan draaien en weer op de lijn. Het is droog, maar heel mistig. Buiten hangen is weer geen opties. Om half acht is de eerste machine klaar. Ik was af en maak ons ontbijt. De andere vrouwen hangen de was op! Om 8 uur zijn zijn we klaar voor onze ochtendwandeling. Pelgrims de deur uit, herberg aan de kant en wij richting het veld! Wat is zo’n vroege dauwochtend prachtig! We lopen een rondje om Anthien. Oude vervallen huizen, maar met allure! Toch zie je dat er elk jaar wel wat huizen worden opgeknapt. De trek naar het platteland is zichtbaar. 

Vandaag ga ik met Yvonne boodschappen doen! Er zijn meer pelgrims dan gedacht. De basic dingen, zoals brood, melk, fromage blanc en sla gaan snel. Ook halen we boodschappen voor thuis en de terugreis! Voor een zacht prijsje tik ik warempel een paarse jurk op de kop! 

Met de tank vol benzine gaan we  weer richting herberg. 

Etty’s zoon gaat vandaag op reis! Hij gaat naar Peru! Etty heeft hem de inspiratie kaarten van de herberg meegegeven. Thuis al. Aan tafel bekijken wij de kaarten ook. “Waar kun je echt niet zonder” is een vraag. De een zegt: ik zou toch graag mensen om me heen willen hebben, de ander zegt ik zou wel graag een kaart willen. Natuurlijk kan je niet  zonder water en brood, zie onze pelgrim van vanmorgen. Maar waar kan je echt niet zonder? Geld? Mobiel? Internet? We zijn er nog niet over uit. Ik denk dat ik heel veel dingen niet nodig heb. Maar ik gisteren flipte ik bijna omdat internet het niet deed! Ergens zonder kunnen gaat dus samen met waar je bent en wat je doet!

Na het eten verschijnen de eerste pelgrims! Een Oostenrijkse dame een Franse man en twee Belgisch vrouwen. Het wordt een heerlijk ontspannen middag voor de pelgrims. Je kunt gewoon in het zonnetje zitten. Ze praten met elkaar. De weg verbindt! Drinken sloten thee. De twee vrouwen heten Marie en Marie en zijn vriendinnen vanaf hun kindertijd! Nu zijn ze midden dertig. Wandelen elk jaar een week een stuk van de Camino! Een week zonder man en kinderen! 

Wij hangen ondertussen de luiken op en de Franse man helpt ons tillen. We knippen de uitgebloeide bloemen uit de border. Vouwen was en koken. We maken er een heerlijk maal van. Van alle snijresten met de pompoenschillen maak ik een Indische soep.  Etty maakt een pompoenrisotto en Yvonne weer een super lekkere taart! 

Van vijgenjam en banaan, fromage blanc met bramengelei, meloenreepje met verse bramen maak ik een heerlijk toetje. We zijn goed op elkaar ingespeeld en voor we aan tafel gaan is de vaat van het koken al klaar. Dat betekent dat na afloop er alleen makkelijke dingen moeten worden afgewassen! Borden en zo! Dat is zo gepiept. 

Voor morgen staan er nu al weer 2 pelgrims geboekt. 

We komen bij aan de keukentafel, we haken, schrijven en drinken thee! Weer een dag voorbij! Morgen de laatste dag alweer! De tijd vliegt. 

Het is super fijn om te lezen dat de pelgrims het werk en de aandacht waarderen!









Geen opmerkingen:

Een reactie posten