De nacht was warm. De warmte van overdag blijft hangen in de slaapkamer. Door de hooikoorts heb ik wat prednison genomen. Met een stevige hartslag lig ik in bed. Slapen wil niet zo goed! Maar ik ben wel trots dat ik deze twee dagen in de hitte kon handelen. Trots is misschien niet het goede woord. Natuurlijk doe je een stuk zelf, want je kunt ook een taxi bellen. Dankbaarheid klinkt dan weer zwaar, maar dekt wel meer de lading. We zijn alle drie in een superconditie. De bedoeling was dat we richting Tannay zouden gaan. Vanmorgen vroeg hoorden we dat de herberg toch vol was. Jammer! We maken een nieuw plan. Corbigny is nu de richting. De Camino loopt er ook langs. Deze route kennen we ook niet en de pelgrims lopen vanaf ons naar Corbigny, dus ook handig om te doen. Andere jaren hadden we hier geen tijd voor. Nu is het leuk om dr route te lopen. Hij loopt anders dan ik dacht. Wel veel verhard en dat is jammer. Ook flink omhoog en naar beneden. Leuk is wel dat pelgrims na 10 km een stadje bereiken. Ze kunnen dan lekker kopje koffie nemen. Dat proberen wij natuurlijk ook uit.
Het internet is momenteel dramatisch. Dus het blog maak ik via mijn mobiel en MijnMaatje zet hem in de blog. Maps.me en Me.out doet het super. Het is even een gezoek om de kml bestanden van routes op de juiste plek in de iPhone te zetten! Maar ook dat leren we nu!
De bedoeling is een andere route terug. Maar die is langer en het is heel warm. We gaan na de koffie richting winkel, halen brood en beleg en vaarden dan de terugreis aan. Het is echt heel warm. Op een bankje in de schaduw eten we een broodje. Echt helemaal supermunt komen we weer terug bij de herberg aan. De teller staat dan op 18,5 km. Korte wandeling, maar de de hitte zwaar. Nu pas merk je hoe fijn de entree van de herberg is. Het is een verbouwde stuk schuur. Na een paar glazen water, onderweg had ik al 2 liter op, trekken we bij. Ik zet de voeten op de koude tonnettes. Heerlijk. Ik snap dat pelgrims die helemaal overkookt aankomen deze plek dan waarderen als een hemels oord. Er is ooit een boek geschreven over hemels oorden en deze herberg komt er ook in voor. Zelf ben je zo gewend aan de herberg dat je dit niet meer zo ziet. Het is heel leuk om deze dagen te mogen meemaken half als pelgrim en half als vrijwilliger. Je proeft, ruikt en voelt letterlijk de sfeer. De ruimte kruipt onder je huid.
In de herberg is een Nederlands echtpaar van 75. Mevrouw heeft blaasontsteking. Ze hebben gefietst vanuit Nederland. Vanmiddag hoorden we dat meneer verder fiets naar Lourdes en dat mevrouw opgehaald gaat worden. Zaterdag komt haar dochter. We praten een poosje. Hoe voelt het dat een verder gaat en de ander achterblijft. Nu blijken ze veel ook apart te ondernemen. Voor deze mensen geen issue. Zou voor mij wel wat zijn. MijnMaatje verder en ik naar huis. Aan de andere kant, ik ben hier en mijn maatje is thuis. Dubbel….
Etty kookt een lekker potje en we smullen van een Tomatenkikkererwten prutje met rozijnen en couscous. Mmm. Ziet er ook leuk uit op het bord.
De lucht wordt dreigend en de voorspelling voor slecht weer lijken wat uit te komen. Of we morgen naar Tannay kunnen? We zullen het zin. Ook dat is het pelgrims leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten