De laatste dag! De dagen vliegen voorbij. Gek, terwijl het leven hier traag is. Ik kan me voorstellen dat als je hier lang bent, je het drukke leven in Nederland totaal ontwend!
Ik merkte het al toen ik terug kwam van de fietsvakantie! Wat drukte vond ik het Nederland. Laat staan als je hier maanden zit!
De ochtend was zo mooi! Dauw over de velden en de heuvels! We hadden een pelgrim die maar niet vertrok. Daarom konden we niet weg! Dus we zijn in groepjes gegaan! Ik eerst een klein rondje. Daarna Etty en Yvonne een groot rondje en ik daarna nog een rondje over de Romeinse weg! Zo bijzonder om te lopen op een eeuwenoude weg. Ik ben niet zo zweverig, maar voel hier toch wel een bepaalde energie! Eeuwen hebben mensen hier hun weg gelopen! Het weer is prachtig en ik loop op mijn gemak de heuvel af! De koeiendames met hun prachtige kapsels. Als je goed kijkt zie je dat elke koe haar eigen haarinplant op haar hoofd heeft! Ik vind het zo mooi om te zien.
Toen Etty en Yvonne aan de wandel waren heb ik de ramen van de salon gedaan. Ik had het steeds willen doen, maar geen tijd voor gehad! Elke keer ‘s avonds aan tafel zag ik de zon door de vieze ramen. Jammer dat ik het de laatste dag heb gedaan. Kan er nu zelf maar een dag van genieten!
Ramen wassen, schoonmaken, het heeft iets rustgevend! Thuis is het minder, maar hier met de herberg muziek op de achtergrond is het heerlijk zen!
Voor de reis morgen maken we wraps. Ik kook een pan rijst en samen met Yvonne maken we een prutje van courgettes en bruine bonen. Dit doen we tussen de wraps en van de rest maken we een groententomaten saus met rijst!
Er is nog soep. Er is nog groentetaart! En een toetje is zo gemaakt! Etty maait nog even het gras! Alles ziet er weer top top uit!!
We zitten nog even een uurtje in de zon en de eerste 2 pelgrims komen. Een Frans echtpaar dat al verschillende Caminos heeft gelopen. De andere dames zijn plotsklaps verdwenen. Ik kan het Frans redelijk verstaan als de gesprekken niet te ingewikkeld zijn! Spreken is lastiger. Maar eigenlijk krijg ik mensen altijd aan de praat. Ik begrijp dat ze thee zonder teinne willen en koffie met melk. De route van de volgende dag is te lang! Ik laat ze aan de hand van het boek Miam miam dodo ( vraag me niet waarom het zo heet! )twee route afkortingen zien.
Het lukt me om dit met handen en voeten duidelijk te maken!
Een pelgrim belde net. Hij heeft nog 2 uur om te komen.
We hebben de herberg schoon! Het eten bijna klaar. Spullen zo goed en kwaad als het kan gepakt! Voor MijnMaatje een leuk cadeautje voor zijn verjaardag. Wat het is blijft een verrassing!!
Ik zou hier altijd kunnen blijven, maar niet zonder MijnMaatje en kinderen. En zonder KleinKind niet te vergeten!!
Maandag begint de hectiek weer. Ik mag niet morgen, want 18 oktober gaan we weer. Dan wandelen we naar Kevelaar! Tussendoor nog een weekend Drenthe. Dus nog heel wat in het vat!
Er zijn in 8 dagen 32 pelgrims geweest met 10 nationaliteiten! En de week daarvoor 33 pelgrims. Zo’n score hebben we de laatste 2 jaar niet gehad!
In totaal had de herberg tot nu toe 330 pelgrims. Normaal ongeveer 550 in een heel jaar. Nu is de herberg nog 12 dagen open en er komt nog een groep van 8
Maar met een kort seizoen, toch een prima aantal.
Deze laatste avond hadden we nog 3 pelgrims. Een jonge vent uit Zwitserland. Een Amerikaanse vader en Zwitserse moeder. Hij had een fikse burn-out en zijn therapeut adviseerde hem om te gaan lopen. Hij pakte het gelijk aan en is van Bazel op weg naar Santiago! Dit was zijn derde nacht in een bed. De rest heeft hij vrij gekampeerd! Een ontzettende aardige jongeman. Sprak Duits, engels en Frans. Hij is op zoek naar zichzelf, zegt hij!
De andere twee pelgrims vormen een echtpaar. Op de vraag waarom ze lopen zeggen ze: het minimalistische leven en de eenvoud! De man zegt: omdat mijn vrouw Brigitte tijdens het lopen altijd glimlacht!
Het was een geweldige laatste avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten