Door de Corona is het niet druk in de herberg. De eigenaren kunnen door omstandigheden niet weg. We hebben gisteren de taken verdeeld en we gaan de komende dagen routes na lopen. Een caminoroute komt langs de herberg en rond de Vezelay is de Tour de Vezelay. Vorig jaar hebbben we de oostelijke route gedaan. Dit jaar pakken we een stuk van de westelijke route en de tweedaagse vanuit de herberg naar Vezelay. Het is goed om als herbergiers de routes te kennen. Je kunt dan beter pelgrims helpen met plannen en hun adviezen geven. Nieuw voor mij is het lopen met Maps me en Me out. Digitale apps waar je routes op kunt downloaden. Op de site van de herberg staan deze. Als er pelgrims komen is het handig dat wij hier ook van weten. Ere wie ere toekomt, MijnMaatje heeft thuis Me out gedownload en Maps me staat sowieso op mijn IPhone, maar ik heb zelf de route van internet er op gekregen. Voor mij een ware prestatie. Mijn IPhone doet het uitstekend nu ik een nieuwe batterij heb.
Voor vandaag hebben we besloten dat we de route naar Vezelay gaan lopen en morgen via de Camino terug naar Chemin. Deze route loopt in een 8. Rond 8 uur staan we met minimale bepakking voor de deur van de herberg. Ik op mijn oude schoenen. Ik durf de nieuwe niet aan. Ben als dr dood voor blaren en met dit hete weer zwellen de voeten zo op.
Een thermosfles met heet water en twee flessen koud water vullen mijn rugzak, samen met nachthemd en verschoning. MijnMaatje had gezorgd dat ik de drinkfles met nippel ook tussen mijn bagage had. Ik ben er erg blij mee, want het was over de 30 graden. Maar wat ik ook deze ik kreeg geen water uit het ding. Bleek dat ik de nippel open moest draaien. Was ik helemaal kwijt. Het is ook twee jaar geleden dat ik het ding heb gebruikt. 2,5 liter water heb ik vandaag gedronken en 6 bakken koffie. Dus genoeg vocht.
In de ochtend lopen we heerlijk fris langs bomen in d schaduw. Wat is de Morvan prachtig, glooiende akkers, alles nog flink groen. Ook hier heeft het veel geregend. Binnen no time hebben we er 8 km opzitten. Zittende aan de rand van akker eten we de yoghurtjes. Het is wel spannend, want de tocht is 25 km. Ik heb in geen maanden deze afstand gelopen en al helemaal niet glooiend en met deze temperatuur.
Me out in een uitvinding. Met een blauw pijltje zie je precies waar je loopt. Super makkelijk en handig. Alleen je moet wel stroom hebben. Ik heb gelukkig mijn nieuwe batterij en de powerbank van 1 kilo van MijnMaatje. Dus de lichte rugzak is toch behoorlijk gevuld.
Maar het is erg prettig als je zo makkelijk de weg kunt vinden. We weten uit ervaring dat hier veel mensen fout lopen. Nu met deze app is het eigenlijk onmogelijk.
Wat ben ik een gelukkig mens dat dit werk op mijn pad is gekomen. Samen met Etty en Yvonne doen we dit voor het 8 ste jaar. Het stemt tot dankbaarheid dat je dit lichamelijk kunt.
Rond het middag uur wordt het warmer. We eten een broodje en we doen even de wandelschoenen uit.
De herbergierster van deze herberg komt ons nu weltrusten wensen. We slapen bij de nonnen en op de vrouwen slaapzaal. De herbergiersters doen dit werk met zoveel passie en betrokkenheid. Het zijn 2 Belgische vrouwen die hier een week de honneurs waarnemen. Ze zijn zo zorgzaam en zo behulpzaam en belangstellend. Ik merk dat ze ook genieten van ons. We moeten nu zelf koken. Deze zomer toen ik hier met Mijn Maatje was werd er voor ons gekookt. Ze verbazen zich over onze, in hun ogen, uitvoerige gezonde maaltijd. We eten pasta met courgette en rode saus met kaas en een salade. Drie keer raden van wie het recept komt!
Net voor 4 uur zijn we in de herberg. Deze gaat net open. 27 km gelopen. De ongemakken mogen geen naam hebben. We springen onder de douche en doen boodschappen. We vinden dat we een cappuccino verdient hebben en zitten een uurtje op het terras. De nonnen hebben een rustdag, dus er is geen versper. Jammer. Morgen gaan we naar de laude. Ik verheug me nu al op het zingen. Altijd zo mooi. Een van de nonnen drinkt een kopje thee in de herberg. Vol belangstelling voor de pelgrims en de herbergiers. Ze spreekt Nederlands. Dat is leuk want nu kan ik ook even met haar praten. Ze is 75 en sinds 2017 hier. We merken aan de antwoorden dat het niet helemaal klopt. Maar ze doet vrolijk mee met alles en geniet van de drukte in de herberg.
Jammer ik moet afsluiten. Het is bijna 10 uur. Het licht gaat uit. Mijn lichtje nog niet, maar bedtijd is hier bedtijd. Morgen is het weer vroeg dag. ER komt nog een mevrouw binnen. 75 Jaar en op fietsvakantie met haar man. De batterij van de fiets hield er 3 km voor Vezelay er mee op. De ergste km moest ze dis zonder batterij fietsen. Dat betekent dus lopen. Maar redelijk monter maakt ze nu haar bed in orde. We halen haar over om naar Le Chemin te gaan en daar een rust dag te houden Dapper hoor zo vakantie houden op deze leeftijd! Ik hoop dat ons dat ook gegeven is!
Ik had nog veel meer kunnen schrijven. Over de avond in dr tuin van de kathedraal en over de warmste en over dat me out zo goed werkte. Morgen is er weer een dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten