Vandaag zijn we volop van start gegaan in de herberg! Er lag een lijstje klaar met klussen. Met opgestroopte mouwen gaan we van start! Eerst het ontbijt! De Franse man, op zoek naar God, staat om 7 uur te popelen. De afspraak was half acht dus we zijn nog niet klaar. De Franse dame heeft alle tijd!
De jonge Nederlandse man idem. Bovendien regent het en het is mistig. Dan is lopen niet zo aanlokkelijke. Maar Guido is een dappere dodo en vertrekt in de regen zonder regenjas en regenbroek. Jammer dat je niet hoort hoe het afloopt. Hij wil naar Santiago. Zijn relatie is net uit. Hij heeft zijn baan opgezegd en is op weg gegaan.
Voordat iedereen weg is, is het negen uur. We laten de handen wapperen. Yvonne de slaapzalen, Etty ramen en de alles lekker even gezogen en ik doe de laden en planken in de keuken.
Rond een uur lunchen we. Samen met de oude dame. Ze is in afwachting van haar dochter en schoonzoon die haar komen halen. Ze is zo dankbaar dat ze een paar dagen op deze plek heeft door mogen brengen. Dankbaarheid staat als kreet voor deze reis, zegt ze steeds. De buitenwacht vindt het jammer dat ze niet met haar man mee kan naar Lourdes. Ze zegt zelf dat ze een dankbaar mens is dat dit haar bespaart is gebleven. Voor haar was de reis in Vezelay af.
In de middag zijn Yvonne en ik bramen gaan plukken en Etty heeft zich gestort op het schuren van de luiken!
We maken wel 20 kleine potjes jam van de 4 kilo bramen die we hebben geplukt!
Af en toe krijg ik een een foto van MijnMaatje. Hij past op kleinkind. Een mens kan niet alles hebben, maar lichte gevoelens van heimwee bespringen mij. Kleinkind groeit als kool. Het is zo prachtig manneke! MijnMaatje mag deze week 3 keer oppassen en ik moet het doen met foto’s. Grrrrr!
Maar als ik met Yvonne tussen de stille landerijen loop verdwijnen deze gevoelens naar de achtergrond.
Dan arriveren de kinderen van de mevrouw. Ze zijn vroeg en ze willen graag nog een stuk lopen.
Voor vanavond hebben we dus 4 gasten, want er schuift ook nog een pelgrim aan.
De pelgrims blijkt een Nederlandse jonge vrouw te zijn. Ze loopt vanaf huis. Een prachtig origineel mensenkind.
Ze bouwt stands en Tiny houses! Tiny housing is iets wat ik ook graag zou willen. Elke keer komt het op een of andere manier op mijn weg. Ik heb er vertrouwen in dat als het voor mij bestemd is, het ook werkelijkheid zal worden.
Het blijft geweldig om de persoonlijke verhalen van mensen te horen! Wat beweegt mensen en wat maakt dat de mensen gaan. Deze vrouw vertelde dat ze op een ochtend wakker werd en de gedachte / opdracht kreeg op te gaan. Haar contract werd door de Corona niet verlengd. Ze vond een direct een huurder voor haar huis en ze ging weg! Ze vraagt gewoon aan mensen of ze een plaats om te slapen voor haar hebben en vaak wordt ze uitgenodigd om te komen slapen! Een schitterend bijzonder mens.
Dan gaan we aan de slag met het diner. Soep van gisteren. Siciliaans Stoofpotje van gisteren, maar nu door elkaar, prutje en couscous in een schaal. Salade met meloen en feta. En natuurlijk een toetje van vruchten en fromage blanc.
Wandelen is fijn! Maar gewoon schoonmaken vind ik ook heerlijk. Ik word er zen van. Het is zo fijn om iets schoon en opgeruimd te maken. (Bij een ander)
De gasten zijn vaak bijzonder. Hebben bijzondere hobby’s of verhalen. De dochter van de dame die opgehaald wordt laat haar handwerk zien. Moeder had al vol trots het werk laten zien aan de hand dan foto’s op haar mobiel. Haar broer handwerkt ook en ze volgen samen cursussen. Ik kijk mij ogen uit. Echt waar, ik heb nog nooit zoiets moois van stof gezien. Het heeft een naam, maar die weet ik niet meer.
Het was weer een prachtige dag!
Ps de naam Sue Spargo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten