Km 22
Herberg alberque turistico boven een informatie centrum
Diner: maaltijd salade
Conditie 8 - warm en zere voeten
Dommelend in een lekker middagzonnetje zet ik me tot dit blog. Op een terras in een chique stadje. Je ziet allemaal mensen met een handdoek onder de arm lopen. Hier zijn thermale baden. Allemaal chique hotels. Een bed vinden vandaag is geen probleem. Het was een kort dagje, maar ik denk dat de route gisteren meer van ons heeft gevraagd dan we hadden gedacht. Ik ben sloom en de snottebellen druppen uit mijn neus. Is het hooikoorts of heb ik op de tocht gezeten? Ik weet wel dat ik vandaag niet vooruit te branden ben. Het is onze 16de wandeldag. Op zich gaat het prima, maar gisteren was een heavy day. Het is niet alleen het wandelen, maar ook het in alle talen praten als je ergens aankomt. Ik denk zo langzamerhand in het Duits. Dat is op dit moment eigenlijk de voertaal.
De tocht was het eerste stuk, om weer op de route te komen, erg mooi. Het tweede gedeelte was 12 km in de zon op een asfaltweg. En de hele tijd klimmen. We hadden al boodschappen gedaan halverwege. Nog een beetje met de hoop dat we kunnen koken. We hadden ook al brood gekocht bij een bakker aan de rand van de stad, maar dat had MijnMaatje in zijn rugzak. Toen we een supermarkt zagen hebben we toch nog wat gekocht om te koken. Dat moest bij mij in de rugzak, want ik had nog niks vandaag. Maar een beetje boodschappen zijn zo 2 kilo. Het was maar voor 12 km dus dat moest kunnen, maar het is dan toch die laatste 2 kilo die het hem dan doen. Voor het eerst moest ik eerst even een poos liggen toen we aankwamen. Na een hete douche en een half stokbrood trek ik bij. De herberg is prachtig. Een oud huis, boven een soort informatiecentrum over de Via del Plata. Weer een film. Dit keer over het ontstaan van de Via del Plata, in het Spaans , maar redelijk te volgen. Een prachtige tuin, maar alleen een magnetron. Dus het wordt weer een menu. Is ook geen straf. Morgen lopen we weer 32 km en dan willen we graag een salade mee of zo. Dat gaat hem niet worden. Maar misschien weer een blikje kikkererwten met spinazie? Kan ook. Ik moet het tablet even weg leggen. Mijn ogen vallen toe.
Het is zo heerlijk behaaglijk in de zon. We hebben wat dat betreft vanalles meegemaakt. Koud, regen, sneeuw, hagel en nu de hitte vandaag. Maar zo half in de schaduw is het heerlijk. alle kleren die ik ben me had heb ik al aan gehad. Het thermohemd voor de kou en nu voor de warmte. Op het afvalt 2 uur in de zon ben je zo verband. Ik was al begonnen in mijn korte broek/rok vandaag. Maar dat was eigenlijk te koud vanmorgen, want ik heb ook nog een poos met handschoenen aan gelopen. Vervolgens steeds weer wat uit. En aan het eind van de wandeling in mijn witte thermohemd met lange mouwen tegen de zon.MijnMaatje heeft een hekel om langs de weg te lopen. Hij is bang voor het drukke verkeer. Ik geef hem mijn natte zakdoek. Gisteren vond hij een lus van een rugzak. Met deze lus heeft hij de zakdoek aan een wandelstok bevestigd. Al zwaaiend loopt hij daarna langs de weg.
Iemand zij tegen mij dat elke dag hetzelfde is op de Camino. Maar dat vind ik niet. Wij beleven elke dag wel wat. Ik kom er niet eens aan toe om alles op te schrijven, want dan worden de stukjes veel te lang. Over altijd wat vinden, ik heb helemaal nog niet verteld geloof ik, dat MijnMaatje een trouwring heeft gevonden. In een van de eerste etappes. Maria 5 mei 2008 of zo stond er in. We hebben hem afgeven in een winkel. Wij kunnen er niks mee als je hem meeneem. De winkelier kan een briefje in zijn winkel hangen of op face boek zetten. MijnMaatje vindt altijd van alles, zo hebben we ook heel veel plezier van een Zwitsers zakmes dat hij onderweg heeft gevonden toen we vorig jaar op fietsvakantie waren.
Morgen is de route lang. We komen niets tegen onderweg. Maar de dag erna is de route ook stevig, maar dan is er ook niets te eten. We moeten zo maar eens naar de winkel om wat uit te zoeken, wat handig meeneem en niet zwaar is. In deze herberg is niets. Dus we kunnen ook niet makkelijk wat maken. Dus maar wat extra brood en misschien een blik kikkerwten met tonijn en een appel? En wat te denken van geld. Pinnen is hier niet vanzelfsprekend en de komende dagen zeker niet. We kunnen de herbergen nog wel betalen, maar als je plotseling een stuk met een taxi moet?
In de tuin van de herberg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten