Km 38!!!!
Herberg spiksplinter nieuwe municipal herberg in de stad Ourense
Diner brood met kaas
Conditie 10-
Ik ben van mijn liefste,
en hij is van mij,
Hij wandelt tussen de bloeiende lelies.
De dag begon super. Met zo’n prachtige tekst op de app van MijnMaatje kan de dag niet meer stuk, toch?
De herberg was schoon en fris. Ik heb heerlijk geslapen op het prettige bed na de gezellige avond met Walter uit Zwitserland. Wat is het toch een uitzonderlijk toeval om elkaar zo tegen te komen. De weg is 900 km lang en zoveel dagen en herbergen. Wat een toeval. Walter vertelde dat hij vorig jaar had gelopen met zijn kleinzoon. Ook een bijzondere ervaring vond hij. Hij vertelde ook dat zijn schoenen kapot waren gegaan en dat hij in Zamora bij de Decatlon nieuwe had gekocht. Met een taxi was hij naar de buitenrand van Zamora gegaan en had daar 2,5 uur lang schoenen gepast. Ik snap dat wel. Nieuwe schoenen is het ergste wat je kan overkomen op de Camino. Maar uiteindelijk had hij een paar gevonden die naar zijn idee goed zaten, maar hij kon niet geloven dat ze maar 59 euro waren. Dat kon toch niet goed zijn? Maar wonder boven wonder liepen ze fantastisch. Dat is erg fijn, want dat kan ook anders. Dat zien we aan andere Caminogangers wel. Walter redt zich prima, maar er moet wel een bankje zijn om te rusten. Hij kan namenlijk van de grond niet meer zelf omhoog komen. Dat maakt de Via del Plata wel zwaar voor hem. Hij is blij dat hij weer in een gebied beland met bankjes. We nemen vanmorgen nog even uitgebreid afscheid. Wij eten daarna onze yoghurtjes met havermout in de herberg en hij gaat voor een desayunos naar de naastgelegen bar.
Om 7.15 uur lopen we weg. We hebben weer een lange dag voor de boeg, want door het uitvallen van een herberg loopt de planning wat in de soep. We kunnen stoppen na 16 km of daarna nog 22 km. We besluiten te zien hoe het in de loop van de morgen gaat. Gisteren was ook een lange dag en nu weer...
Het is heerlijk fris. We lopen op 650 meter hoogte. Met een prachtig uitzicht op de bergen en het dal. De zon schijnt en af en toe zijn er flarden van mist. Dan leest MijnMaatje de tekst van de dag voor. Hij komt uit het boek Hooglied. Naast elkaar lopend in stilte genieten we van deze morgen en de rust en hoe toepasselijk: met bloeiende lelies. (Zie foto) Na 34 huwelijks jaren nog zo kunnen genieten van elkaar! Fijn dat we dit zo samen mogen doen. Voor de 21 dag alweer. Het einde komt zo langzamerhand in zicht. We genieten nog maar eens extra. De route begint te lijken op de routes van vorige jarren. We zijn nu zo 120km voor Santiago. En dan 3 weken geen onvertogen woord en nog steeds elke dag plezier beleven aan deze monstertocht. Het is een zware deze Via del Plata. Iemand zei dat zij deze weg had gekozen omdat hij lichter zou zijn dan de Camino del Norte. Dat vind ik niet. Lange etappes, met weinig voorzieningen, maken deze route best zwaar. Geen bankjes onderweg. Je moet goed voor je zelf zorgen. Ik heb nu last van warmte uitslag. Iemand noemde zelfs vasculitis. Ik heb even gekeken op internet en ik klik deze website gauw weg. Hier word ik niet vrolijk van. Ik was inderdaad een paar dagen geleden niet fit en wat rillerig. Dus het zou kunnen dat het vasculitis is. Dat is een soort ontsteking aan je bloedvaten. Maar ik denk zelf dat het warmte uitslag is. Gecombineerd met het lopen op warm asfalt en geen goede wasmiddelen gebruiken voor het wassen van kleding. Ik heb mijn sokken gewassen in vaatwasmiddel. Dat is dus niet zo geweldig. Het jeukt niet gelukkig, maar ik heb ‘s avonds wel zere kuiten. Ik kan ook slecht staan. Lopen is geen probleem en liggen ook niet. Het ging een paar dagen redelijk, maar vandaag was het een hete dag. Ik heb toch gelopen in mijn broekrokje. De zon schijnt nu op zij op mijn benen. Op het stuk naar Salamanca was de zon recht op onze achterkant. We hebben de zon nu op zij. Dat voelde lekker fris. Ik heb nog een poos weer de koude straal op mijn kuiten gezet en nu heb ik de benen omhoog. Ik las ook dat je histamine tabletten kunt gebruiken. Maar dat wil ik eigenlijk niet. Ga ik weg uit Nederland om geen medicijnen te hoeven gebruiken en dan zou ik dat hier moeten doen ivm met een andere vorm van allergie.
Grappig is het wel, want MijnMaatje had al gezegd of wij hier niet een brok zeep op de kop kunnen tikken. De Spaanse pelgrims wassen hun kleren met blok Marseille zeep. Ik vind dat zo’n gesmeer. Overal zie je bij de kraan zakjes met een brok zeep liggen. Later bedacht ik dat ik vroeger een zeepdoosje had. Dat hoorde dan bij je toilettas. Ik denk dat ik van de babywasset van de kinderen nog wel de doos ergens heb liggen. Dat vind ik wel een optie. Veel pelgrims hebben allerlei zaken in plastic zakjes met een zipper. Zo kregen wij van iemand een zakje voor de koffie. Heel aardig en we gebruiken deze, maar ik vind het zo’n smoezelige gezicht.
Het eerste stuk van de route was nog in een natuurgebied. Het tweede stuk was 22 km op asfalt langs de weg. De laatste 10 hebben we samen gelopen met Robert en Ann. Dat zijn Australische mensen. Dat breekt. 38 km is wel lang. Maar toch zonder noemenswaardige problemen belanden we in een schitterende spiksplinternieuwe herberg. Prachtig. Met geweldige keuken met niets er in. Nog geen glas voor een glaasje water. Dat is vaker hier in Galicië. Toch besluiten om gewoon hierin de herberg een broodje te eten. Met een lekker stuk kaas en yoghurt. We gebruik de beruchte theedoek, gisteren nog een bankje mee droog gewreven, als bord. Daarna gaan we nog even door de stad. We zijn nog net op tijd voor een stempel in de kerk. Samen wandelen in de natuur gaat prima. Maar samen in de stad. Ik vind het wel leuk om even winkels te kijken, maar MijnMaatje vindt dat niks. Je kan tocH niets meenemen. Maar dat hoef ik ook niet. Kijken vind ik ook leuk. Na was gedimdam, gaan we toch maar naar de herberg. We drinken onze 1,5 liter mineraal water op en nemen nog een yoghurtje.
Ik maak nog even dit blog en dan is het bijna 10 uur. MijnMaatje doet nog even zijn oefening. Het licht gaat zo uit en dan is er weer een dag voorbij. We hebben van 7 tot half vijf gelopen. Dan blijft er niet veel tijd over voor breien of het blog. Dus weer een korte vandaag. Door het gedoe met het uitvallen van de herberg loopt onze planning wat in de soep. Morgen willen we naar een klooster. Dat is weer 30 km, maar we lezen in de recensies dat het er zo vies is. Ik heb daar een beetje mijn bekomst van. Dus misschien morgen weer een korte van 22 km of zo. Dan weer een lange van 37 en een van 30 En dan nog een van 25. Dan is Santiago bereikt. Hè, jammer......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten