Km 15 km
Herberg Seminario Minor
Diner pizza
Conditie 8
In de diningroom van het Seminario begin ik aan dit blog. Ik schuif het voorruit. Het beschrijven van de laatste dag in Santiago is nu niet bepaalt iets waar ik op zit te wachten. We worden de hele tijd heen en weer geslingerd tussen het verlangen naar huis en het verlangen naar de tijd die achter ons ligt. Gewoon afkicken dus.We hadden ons verheugd op een lekker dagje Santiago. Maar het weer was af en toe erg slecht. Met bakken kwam het soms uit de hemel. En dan scheen de zon weer. Bovendien was het een feestdag en alle winkels waren dicht. Nu is dat op zich geen probleem. We kunnen niets meenemen naar huis, maar kijken vind ik ook leuk.
In ieder geval stonden we om 7.50 uur al voor het pelgrimsbureau. Dan zal de wachttijd wel kort zijn, dachten we. In tegendeel, we hebben zeker 1.45 uur in de rij gestaan. Niet leuk meer. De regels zijn erg strak. Er mogen alleen vrijwillgers inschrijven die Spaans of Frans spreken. En als deze er niet zijn, moet je langer wachten. Voor het eerst in al die jaren controleerden ze alle stempels op onze credentional. Nog nooit eerder meegemaakt. We hadden ergens op een dag van de laatste 100 km maar een stempel. Dat we stempels hadden vanaf 17 april tot nu, maakte niet uit. Van de laatste dagen miste er een. Als je dan zo lang in de rij hebt gestaan en ze vallen over 1 stempel. Als we nou inderdaad 100 km hadden gedaan. Maar 700 km lopen...en je kunt de stempels overal krijgen. Sommige bars hebben er gewoon een op de bar staan en je redt je er maar mee. De waterlanders zitten op een dag als vandaag al hoog en dan meer dan 1.45 uur wachten en dan gezeur over stempels. Ik begon bijna te huilen. Toen vroeg de mevrouw naar de reden van het lopen en ik antwoordde spiritueel / religieus en toen deed ze de credentional dicht en begon ze de Compostela uit te schrijven. “Gaat het? “ vroeg ze nog erg vriendelijk... Ik wilde graag nog naar de Engelse mis. Die werd gehouden in het pelgrimsgebouw. Door het lange wachten was ik een kwartier te laat, maar daar maken ze hier gelukkig geen probleem van.
MijnMaatje wilde niet mee. Hij is naar de huiskamer gegaan van het genootschap. Ik heb genoten van de mis. Wat een andere vorm dan de Spaanse missen. Erg veel ruimte voor eigen inbreng. Ze hadden een liturgie met de orde van dienst en van de te zingen liederen een papier. Erg mooi.
Daarna is MijnMaatje naar het museum van de Kathedraal geweest. De kathedraal wordt gerenoveerd. Is niet erg leuk. Geen slingerend bute prumero dit jaar. Ik ben de stad in geweest. Nog wat winkels gekeken en het park met het uitzicht op de kathedraal hezocht. We hebben wat dat betreft ook wel pech. Of het is zondag of maandag als we net in een stad zijn, of het is een feestdag. En dan lijkt het gewoon uitgestorven in de stad.
Dan hoor ik muziek uit de straten komen. Ik weet niet precies waar vandaan, ik ga op het geluid af en zie dan prachtige authentiek geklede mensen. Prachtige kostuums met mensen met instrumenten. De hele dag hoor je wel ergens de muziek. Prachtig, maar de vraag wat de betekenis is kan op de vragenlijst. Geen idee wat de relatie is met de feestdag.
Ook maken jongeren muziek met de tamboerijnen. Zo vol vuur. We gaan ter afwisseling voor een broodje en een dutje naar de herberg. En dan weer richting binnenstad. Inmidels hebben wij volgens de app 60 verdiepingen en 16 km gelopen. Een best dagje.
Tijdens de spirituele rondgang gisteren ging het over Zeit zum Leben.... de klokken op de kathedraal hebben geen minuten wijzer. Dat heef5 te maken met het fenomeen de tijd nemen. Neem je rust, geniet van wat je tegen komt. De dauwdruppels op het veld, laat daar bedachtzaam je oog over gaan. Heb tijd om te leven. Een mooi motto om het gewone leven op te pakken. Leven als op de Camino. Met alle eenvoud en kalme rust. Daar gaan we dan maar voor.
Morgen staan we vroeg op en zwaaien Ann en Robert uit. Daarna ontbijten we zelf en gaan richting bus on naar Porto te gaan. De tijd gaat een uur terug of vooruit. Ik weet het niet meer. Maar zo komt er stukje bij beetje ruimte voor de terugreis. Helaas. ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten