Camino Amethist: Nog eenmaal een hele “pilgertag” 15 mei 2019

Bestemming Ulla Ponte

Km 22

Herberg hotel prachtig, maar niet leuk voor een pelgrim

Diner menu

Conditie 9ï

Uiteraard weer op een terras schrijf ik dit blog. MijnMaatje heeft een Duitse medepilger getroffen. De verhalen over het fietsen in Duitsland gaan over de tafel. Het is net als in de film. We treffen nu allerlei groepjes met pilgers, die elkaar op de weg hebben ontmoet. We zitten nu met een groepje die elkaar waarschijndelijk normaal nooit ontmoet zouden hebben. Een jonge Turkse Koerdische Duitse vrouw, een Duitse man die vast een dominee is, een man uit Australië en een man uit Beieren. Allemaal zo verschillend. Maar grappig om te zien hoe ze met elkaar omgaan. Grappen gaan over de tafel. Mooi om zo de verschillende mensen, culturen samen te zien. Moet je de Turkse vrouw nagels zien lakken tussen mannen die dit gedoe waarschijnlijk nog nooit hebben gezien. Ze behandelt de mannen als haar vriendinnengroepje. De mannen laten het zich lekker aanleunen.

Het weer is weer prachtig. In de ochtend lekker fris, maar nu om 16.00 uur gewoon heet....iets beter dan de vorige dagen. Toen gingen we rennend naar de winkel. Wat dat betreft hebben we elk weertype gehad. In de schaduw hier op het terras is het heerlijk. We nemen nog een lekker glas mineraal water.

Vanmorgen konden we even wat rustig aan doen, want de route vandaag was maar kort. Dat is natuurlijk ook gek, want de eerste jaren was het gemiddelde 20 22 km. Nu ervaren we deze lengte als kort. Ik hoorde of las dat vrouwen tegenwoordig tot hun 60ste kunnen pieken. Dan heb ik nog wat voor de boeg. De conditie is prima. Hier en daar wat pijntjes, maar mag de naam niet hebben. De magnesium doet zijn werk.

We verruilen het terras, de vreugde, de uitgelatenheid en ook al het besef van de op een na laatste dag, doe. samen met de alcohol hun werk. Van een rustig gesprek is geen sprake meer. Een van de mannen draagt een Taize kruis. Daar zou ik graag wat over vragen, maar in deze sfeer kan dat niet meer. Ik reken af en vraag om een stempel. De laatste 100 km van de Camino moet je 2 stempels per dag op je credentional hebben. Dat is de regel. Maar ik heb nog nooit gemerkt dat ze gaan tellen bij het pelgrimsbureau. Maar vandaag hebben we twee stempels. Gisteren hebben we het vergeten.

De stille ochtenden zijn heerlijk, zeker als het fris is en de zon schijnt. Soms lopen we stil achter elkaar. Kijken rond of zijn verzonken in gedachten. Wat zullen we dit gaan missen. We maken ons alleen druk om eten, slapen en de schoenen. Dat is ook niet helemaal waar, gisteren waren druk met de Garmin. Wat een verhaal. En ik moet dan ook direct denken: “Bezit is niet altijd prettig, je moet er ook voor zorgen of hebt er zorgen om.”

De piramide van Maslow is van toepassing. Eerst gaat het om voeding, dan een dak boven je hoofd, dan sociale contacten en als laatste zingeving.

Dat zie je zo op de Camino. Water en brood.. Onderweg zonder een van beide kan een paar uur, maar moet niet te lang duren. Tot mijn vreugde is het supermarktje tegenover het hotel open. Ik haal me een grote fles mineraal water, bananen, appels en havermout en een partij wortels. Ik worstel mij langs rijen chocola. Maar kan me bedwingen. Het hotel hadden we geboekt om dat de volgende herberg klein zou zijn. Maar misschien had het niet gehoeven. Er is maar een groep onderweg en deze 12 dames zitten in dit hotel. We zijn even aan het tellen geslagen en we denken dat er nu nog geen 20 mensen lopen. Aan het einde van de middag zie we een jong stel. Bijzonder, de jongeren zijn op deze route op een hand te tellen. Er lopen hier relatief veel ouderen en alle mensen hebben een andere Camino gedaan. Onderweg tref je zelden een pelgrim. Dat maakt dat we nu vanochtend onderweg alleen Robbert en Ann zijn tegen gekomen. Dat is op de Camino Frances wel anders. Dat benaderd de vierdaagse.

Wat ik ook zo mooi vind, is dat je nu 20 km voor Santiago bent maar nog steeds eigenlijk in de natuur loopt. Dat schijnt zelfs morgen nog zo te zijn. We hebben dus eten, een dak boven ons hoofd, gezelschap aan elkaar en morgen een afspraak met Ann en Robbert in Santiago, dus komen we nu toe aan zingeving.

Vanmorgen keek MijnMaatje op de Bijbelapp. Wat is de digitale wereld soms ook handig. Al lopend word je bediend op teksten. Hij leest voor wat er staat. Vandaag niet zo van toepassing. Maar het is wel boeiend. Het is een verhandeling en uitleg over het boek Jesaja. Er staat wanneer dit boek is geschreven en met welke intentie. Ik hoor dingen die ik nog nooit gehoord heb. Leuk om te weten. Geeft ook een ander blik op bepaalde verhalen. MijnMaatje leest niet alles, wamt van lopen en lezen wordt hij misselijk.

Thuis komen we er niet aan toe of nemen er geen tijd voor. Eigenlijk een mooi idee, een moment om af te spreken om dit thuis ook te doen. Nu met de app heb je de tekst bij de hand. En de mobile is toch al vastgegroeid aan MijnMaatjes hand lijkt het. Twee jaar geleden heeft hij besloten om de tv uit huis te doen. Gelijk op de maandag na terugkomst heeft hij dit gedaan. Ik heb 3 jaar geleden de knop om gezet voor een andere leefstijl. Beide is gelukt. Dan moet het ook mogelijk zijn om dit te kunnen continueren. Zouden onze nieuwe doel zijn? We hebben het erover wanneer we dit dan zullen doen. De ochtend is geen optie, maar bij het avond eten wel of na het sporten als we de bak kwark eten?

Dan bereiken we rond 12.30uur de herberg. Mijn schoenen hebben het gehouden. MijnMaatje heeft ze gisteren gelijmd. Ik heb weL het gevoel dat ze scheef zijn. De tussenzool is aan de buitenzijde weg. Ik loop wat met de enkels naar buiten. Heb een beetje last van de buitenzijde van de knieën. Maar op de schaal van 1 tot 10 een 3 of zo. Daar kom ik dus wel mee in Samtiago. Gisteravond was de Chineze Bazat nog open. Een soort Action. Ik heb uit voorzorg het enige stel maat 41 schoenen gekocht. Dan heb ik wat. Heb alleen de wandelschoenen mee en de badslippers. En daarna langs de bospaden. Maar of dit een succes is???in Santiago wel makkelijk. Hoef ik niet de hele tijd mijn bergschoenen aan!

De herberg heeft wel de naam herberg, maar het is een weghotel (geweest vroeger). Er komen veel werklui te eten. Je kunt er je vrachtauto of je busje stallen. We hebben een twee persoonskamer, zonder view ditmaal. Een beetje gek, zo’n kamer zonder raam. Maar een prachtige douche. In principe ga ik altijd kort onder de douche. Je gunt een volgende pelgrim ook nog heet water. Maar hier nemen we het er van. Omdat het zo warm is, was ik ook nog even de sokken en de theedoek. Alles is met weer zo droog. Dan ligt de lange middag voor ons. Het menu pas om 20.00 uur. Tijd voor schrijven, nog wat wandelen, yoga en haken. Ik neem het ervan. De komende week zal het weer hard genoeg moeten gaan.

Morgen hebben we 20 km voor de boeg. We vertrekken vroeg en hopen er rond 12.00 uur te zijn!