Camino WPF Dag 5 Nijmegen

“ Our dream is as simple as it is ambitieus, one flame  uniting people worldwide....

Na 5 dagen en zeker 125 km zit het er weer op. Jammer. “Het is volbracht”  is te zwaar, maar 25 km in een behoorlijk tempo is wel veel. Ik vraag me steeds af, waarom ik het nu zo zwaar vind. Normaal op een Camino lopen we ook wel 25 km. Waarom is dit nu toch wel een ding. Ik denk, omdat we niet zelf tijd en ritme me bepalen en ook niet het eten. Zelf beginnen we vroeger. Hebben meer eten mee. Houden andere rustpauzes. 

Ik ben afgezien het staan in de kringen bij de Peace Flames, de dagen goed door gerold. Heb een kleine blaar op een van mijn tenen. 

We zitten in hotel Pauw in het hartje van Nijmegen. Een eenvoudig hotel. We hebben wel een goede kamer. En een lekkere warme douche. Het is warm. De hele dag was het warm, maar zonder jas zijn we naar de Pizzabakkers geweest deze avond . Daar waren de ventilatoren aan. Toen deze even uitgingen, merkten we pas hoe warm het was. Ik heb er een heerlijke pizza met pompoen en mozzarella gegeten.    

Na een heerlijk ontbijt in het Bilderbeek hotel stonden we om 8.45 uur in de start blokken. Het was een prachtige wandeling richting de pont bij Driel. Zo leuk om een pony’tje over te steken. Ook het stuk naar Elst was mooi. In Elst zelf wat minder, maar naar Lent was het ook weer mooi. Ik heb samen met Annemarie een stukje van de route afgesneden en we zijn  via de Waalbrug naar de Titus Brandsma gedachtenis kerk gelopen. Na 3 ultra korte stops waren we om half vijf opplak van bestemming na een wandeling van bijna 8 uur. 

Bij de vlam voor deze kerk kregen we allemaal een spreuk over Vrede. Die van mij:

“ Stad van vrede, vrede binnen je muren” Psalm 122

Het gaat te ver om alles te nomen, maar er zaten prachtige spreuken bij. In de kerk kregen we nog uitleg over het levensverhaal van Titus Brandsma. Bijzonder hoe Titus steeds op ons pad komt de laatste jaren. In Bolsward kwamen we bij de ochtend wandeling steeds langs zijn geboortehuis. 

De kerk is prachtig, maar we hebben te weinig tijd om nog rond te kijken. Maar een weekendje Nijmegen zou nog wel eens leuk zijn.

Morgenvroeg is er voor de laatste keer een lekker ontbijt. Dan gaan we weer naar huis. Dan zit deze prachtige week er weer op.

En maandag begint het gewone leven weer. Niet gewoon, na de ervaringen van deze tocht, om met de woorden van de Camino te spreuken. Dankbaar voor alles wat op mijn pad kwam!

Klik hier voor de link https://youtu.be/pRR168G8L_s

Camino WPF Dag 4 Oosterbeek

Vanmorgen, na een heerlijk ontbijt, in hotel Kruller, zijn we om 8.30 uur al aan het wandelen.wat een leuk hotel en wat een vriendelijke bediening.  Nu we hotel 4 inmiddels hebben gehad, kunnen we echt mee praten. Wat een prachtige morgen.  De zon is pril op. De dauw hangt over de velden. We lopen Otterlo uit en zijn gelijk op de Veluwe. Planken Wambuis. Het is ongekend dat we nu al voor de vierde dag door de natuur lopen. Bijna geen mensen zien en ook bijna geen bebouwing. We zien nu koeien en paarden. Het landschap wordt heuvelachtig en we klauteren omhoog en dalen weer naar beneden.  Wat is het mooi. De route, het weer, het gezelschap. Alles klopt. Na 24 km zijn we in Oosterbeek. Bij het Airborne museum. Daar zullen we een kaars aan de vlam  aansteken. Ik kan nog net even naar de wc in het museum. Ik krijg nog een klein staartje mee van een tijdelijke tentoonstelling. Dan is het tijd voor de ceremonie rond de Oosterbeeks vlam. De mensen van Oosterbeek vinden ons initiatief geweldig. We krijgen drinken en iets lekkers. Dan horen we iets van de Oosterbeeks vlam. Per 1 november gaat deze gas gestookte vlam uit. Hij wordt gestookt op Russisch gas en dat wil het comité niet. Dan komt er een tijdelijke olievlam en men beraad zich  over de toekomst. Eigenlijk moet de vlam duurzaam. Ik begrijp dat de vlam ook erg veel gas vraagt. We krijgen uitleg over de plek van de vlam in de gemeenschap en dat ligt hier heel anders dan in Hengelo gld. 

Inmiddels staan we al een uur. En ik merk dat ik misselijk word van het staan. Kan net op tijd gaan zitten. Het lopen in een groep is wel een ding. Zoveel mensen zoveel zinnen. We eten ook niet goed. We eten lekker,  maar niet goed. Veel te veel vlees! Geen groenten en geen fruit.

Maar dit alles mag de pret niet drukken. Na de ceremonie is het een km naar her hotel. Her Bilderbeek hotel. Prachtige kamer, maar warm. Daar snap je niets van in deze tijd. Maar goed. De douche is heerlijk wRm en het eten lekker. Morgen alweer de laatste dag! Jammer.

Klik hier voor de film. https://youtu.be/-LqNskb1qa4

Camino WPF Dag 3 Otterlo

Wat een prachtige dag vandaag. Heerlijk weer, schitterende route, veel plezier met elkaar! Na een heerlijke nacht ineen lekker bed, zaten we om 7.45 uur aan het ontbijt. Lekker hoor. Ik eet toch altijd te veel.  Maar  het smaakte geweldig. De route vandaag ging over het park De hoge Veluwe. Eerst in de bossen achter Beekbergen. Met prachtige bruine en gele herfstbladeren. Na een lunch in Hoenderloo, koffie met appeltaart, lopen we we het park in. Wat is het toch mooi. Wat jammer dat er geen tijd is voor Kroler Müller. We zitten wel een poos  bij het Jachtslot St Hubertus. Wat is dat toch mooi. Bijzonder dat mensen dit als buitenverblijf hebben. Wij zouden al blij zijn met een Tiny house. Simpel en eenvoudig, maar daar krijg je niet zo maar een plekje voor. Plotseling zie ik MijnMaatje met vriendin Zwanie staan. Hoe bijzonder, woont in Coevorden en dan kom je haar hier in het park tegen. We zitten een poosje op een bankje en kletsen bij. Zo leuk, we kennen elkaar vanaf 1988. We zien elkaar niet regelmatig, maar praten zo weer verder. Inmiddels is zij ook oma. Haar beide dochters hebben een kindje. Was zeker niet vanzelfsprekend. Erg leuk om haar zo hier te treffen. 

Dan hebben wij nog 10 km voor de boeg. We mogen echt niet klagen, maar het is wel warm. Ik loop zonder jas, alleen in een shirt. Het is zo’n mooi gebied. Wat een cadeautje dat we hier aan mee kunnen doen. Zo samen te lopen, fijne gesprekken, genieten van de natuur. Ik heb helemaal geen hinder van mijn schouder. Merk wel dat ik spierpijn heb tussen mijn schouderbladen. Ben ik natuurlijk ook op gevallen. Normaal loop ik niet met een rugzak, maar het is nu dan wel zwaar, zo af en toe. Samen met Annemarie maken we een liedje voor KLEINKIND. Gisteren hadden we ook al een lied en ik heb ook maar weer een kaartje gekocht. Met schaapjes. 

Om 5 uur zijn we bij hotel Kruller. Een mooi hoteltje. Alle kamers heten naar een kunstenaar. Wij zitten in de kamer Vermeer! Mooie kamer! Ik type het blog. MijnMaatje maakt weer een filmpje. Ondertussen oefen ik met Zuslief woordjes Spaans. Ik ben er maar druk mee! 

Het was een goede dag!

Klik hier voor de film. https://youtu.be/WuAg5Bnf1Po

Camino WPF Dag 2 Beekbergen

Een prachtige route vandaag. Door de Loenermarke. Zo mooi en alles zo getooid in herfstkleuren. Een prachtige wandeling. Ook prachtig voor individuele wandelaars die de tocht ook nog eens willen lopen.

Vannacht prima geslapen in de Lodges. Heerlijke bedden en een warme douche. Lekker eten, wat wil je nog meer! Ik heb deze nacht geslapen als een blok. We waren natuurlijk nog niet fit van de griep en ik van de valpartij. De rugzak op mijn schouders is een ding! Niet her gewicht, maar het schuren van de hengsels. 

Om 9.30 uur lopen we vanuit de Lodges het bos in. Prachtig. Zo mooi is het bos.  Vanuit Dieren ben je natuurlijk zo op de Veluwe. Kees de man van Agnes bracht ons bij de schaapskooi in Loenen om 12 uur  koffie. Met iets lekkers. We zijn dan halverwege. Daarna loop je zo naar Beekbergen. We kwamen, ik heb niet geweten dat het daar lag, een Oorlogsbegraafplaats van Nederlandse soldaten. Er was ook een tentoonstelling. Gemaakt voor de 75 jarige herdenking, maar stond er nog steeds. Toch indrukwekkend om de verhalen te volgen. Er is een prachtige website met elke dag een verhaal op de verjaardag van de slachtoffers. Www.oorlogsgravenstichting.nl zoveel oorlogen, zoveel slachtoffers. 

In de middag schijnt de zon volop. Ook prachtig. De enige drukke plek die we tegen komen is he viaduct over de A12. Rond 17.00 uur komen we moe maar voldaan in Beekbergen aan. De kamers zijn klein, maar prima. We eten een schnitzel, vegaburger of een kipsate. Met friet. Hoewel erg gezellig, zo samen aan tafel, we breken niet te laat op en liggen om 22.00 uur in bed. Benieuwd naar de nieuwe dag.

Klik hier voor de film: https://youtu.be/vvP6OZejeeY

Camino WPF Dag 1 Dieren

Na een drukke week en druk weekend zijn we vanmorgen 9.15 uur bij de Vredesvlam. De start van deze wandeltocht. We wandelen veel. Dat is geen probleem. Maar lopen met een rugzak, terwijl ik eigenlijk nog bij moet komen van de griep en ook nog niet alles met mijn linker arm kan, na een valpartij met de fiets, maakt dat ik enigszins afgepeigerd het blog schrijf.  foto’s

Mensen vragen me naar het ontstaan van dit initiatief.  Het initiatief  werd in 1999 genomen door een groep mensen die op vijf continenten tegelijkertijd een vredesconferentie organiseerden. Deze vredesconferenties stonden los van welke afkomst, ras, religie of groepering dan ook.

Aan het eind van deze conferenties hebben zij samen zeven vredesvlammen aangestoken.
De luchtmacht heeft deze vlammen, brandend in containers, naar Bangor in Wales overgevlogen, waar deze zeven vlammen werden verenigd tot een achtste, de World Peace Flame.
Daarbij werd de wens uitgesproken dat voortaan iedere wereldburger het initiatief mag nemen om in haar of zijn woonplaats, een vredesvlam neer te zetten. Zo zijn op verschillende plaatsen in Nederland deze vlammen geplaatst. In Hengelo gld. nam een groep buurvrouwen het initiatief. 

Vanaf de vlam start de tocht. De route ging van de Kervelseweg, richting Baak, Bronckhorst, Dieren tot het sportcomplex in Dieren. De route was veel al op bospaden en langs weilanden en bij Bronckhorst 5 km over de dijk. Met een pontje varen we naar Dieren. Daar hadden we even pech, want we konden het spoor niet over. Maar met een omweggetje belandden we toch op de Carolinaberg. De berg met een 11 (?) sprong. Toen kwam na 26 km het eind inzicht. 

We slapen in luxe blokhutten. De bedden zijn heerlijk. In heb deze al geprobeerd. Er is een heerlijke warme douche. We hebben een lekkere snitsel gegeten. Met frietjes. Maar ik ben nu te moe, 

We hadden heerlijk weer, alleen vanmiddag een buitje. Maar verder prima. 

Herbergieren Dag 15 Het einde in zicht...

Alweer de laatste dag in de herberg. Wat is de tijd gevlogen. Normaal wandelen we erg veel, maar deze keer maar 1 keer. En natuurlijk 1 dagje met MijnMaatje. In principe hadden we een dag langer, maar we hebben 3 dagen besteed aan de vendange en 1 dag ben ik op bezoek geweest bij MijnMaatje in Vezelay. De vorige jaren waren we ook wel een dag of drie weg. We gingen dan routes na lopen. Maar het was ook niet zo druk. We hebben nu 77 pelgrims gehad. Zoveel hebben we nog ooit gehad tijden onze herbergier periodes. De verhalen zijn ook weer bijzonder. Mensen met een partner verloren, mensen zonder werk, mensen met pensioen, groepen, mensen vanuit Nederland

De herberg is weer schoon 17 bedden zijn weer opgeruimd en verschoond. De was is gedaan. Alles glimt en blinkt.

We bekijken het gastenboek met alle recensies. Erg leuk! De pelgrims zijn tevreden. Dat is leuk om terug te lezen. Het is fijn dat mensen dat zo hebben ervaren. Ik vind het fijn dat ik er een bijdrage aan heb mogen leveren. 

Het is ook bijzonder dat je elke keer ook weer wat leert. Het proces van wijn maken bijvoorbeeld. Of voor het koken. Of een slot open breken als de voorraadkastdeur niet open wil. Of hoe groepsprocessen zich ontwikkelen.

Het is jammer dat het weer niet wat beter is. In het zonnetje zitten op het nu alweer groene gras, zou ook lekker zijn geweest. Maar het is niet anders! 

De auto is ingepakt. We hebben de restjes in een wrap gemaakt en alle stukjes groenten die nog op moesten door de couscous gedaan. Vanavond maken we nog even wat yoghurtjes en dan zijn we klaar voor de terugreis. MijnMaatje reist ook mee.... dus het woekeren met ruimte in ons kleine autootje... 

Spullen van de reis van MijnMaatje, al mijn pakkelarie en de spullen van Etty, mijn mede herbergierster....  Maar goed, het was een fijne tijd en we kijken er weer goed op terug!

Herbergieren Dag 14 Buffelen XXL

Schreef ik aan het begin  van deze periode "Dagje Buffelen", deze dag was Buffelen XXL. Er was een groep van 10 personen, een groep van 4 en een echtpaar en nog een alleen gaande. Normaal hebben we 12 pelgrims en nu 17.  Dat betekent 5 bedden improviseren. Matrassen op de grond, dekbed, extra kussens. Er was ook nog pech, want het regende. Dus alle was moest binnen drogen en de droger deed het ook niet...

De groep van 10 zijn studenten met begeleiders. Ze studeren theologie en filosofie, Prachtig om zoveel jongeren intensief aan hun studie te zien. Ze komen aan en douchen. Hebben dan nog ook nog 2 uur studie in de salon. En morgen na het ontbijt ook nog een uur bijbelstudie. Het zijn vrolijke mensen. Spelen gitaar en hebben een ukelele 

De andere groep zijn 4 vrienden. Ze lopen elk jaar een aantal etappen. Toevallige spreken ze allemaal Duits en dat maakt het gemakkelijk. 

Het koken voor 20 personen is een hele klus! Daar zijn we super lang mee bezig, maar ook met het dekken! 

MijnMaatje had vandaag in de herberg bij 26.000 stappen.  Dat zegt genoeg! Dus voor nu: naar bed!

Klik hier voor de film

Herbergieren Dag 13 Weer thuis in de herberg

Na een dagje Vezelay met MjjnMaatje met een nachtje tent ben ik weer thuis in de herberg. De nacht was we even een dingetje. Mensen die ons volgen weten inmiddels dat onze tent het heeft begeven. Daarom is MijnMaatje op pad met een klein geleend tentje. Prima voor hem alleen, maar voor met z'n tweeën, wel even een ding. Het was warm, heel warm....... We lagen om 20.30 uur in de tent. Het begon ook te regenen. Om 23.45 word ik badend in het zweet wakker. Met mijn neus tegen het doek. Het is droog en ik ga even afkoelen buiten. Het tentje is klein en met twee volwassen mensen is de zuurstof zo op. 

Maar ik val weer in slaap en wordt precies om 6.15 uur wakker. Net op tijd om nog lopend naar de mis te kunnen. De laude is door de week om 7.00 uur. In het donker lopen we op het stille veld. De weg van de camping naar het stadje is erg donker, daarom lopen we door het veld. Ook daar is het donker, maar zijn er geen auto's. Maar wel een steile weg met stenen. Loopt niet makkelijk. Dan nog de berg op naar de kathedraal. Het is weer genieten van de zang van de nonnen. Zo prachtig!

Dan ga ik weer nar huis in de auto en Mijnmaatje komt op de fiets. Dat is nog wel een dingetje. Het waait giga en het is berg op en berg af. 

Thuis doe ik samen met Yvonne de plafondramen. Die zijn me toch een partijtje vies. Je hebt dan wel er van je werk. 's Middags gaan Etty en Yvonne voor een ommetje. Ik doe de was en MijnMaatje doet zijn spullen. Het zijn vandaag allemaal Nederlanders. 4 Fietsers en 3 lopers. Dan moeten we buffelen voor het diner. Als alles verloopt zoals in het boek staat hebben wij er dan 76 gehad. Zoveel hebben we er nog nooit gehad. Maar dat betekent hard werken. Geen probleem, we doen het graag. Na het eten krijgen we een applausje. Dat is toch super leuk!

Herbergieren Dag 12 Dagje Vezelay

Dit wordt even een lastige blog. Ik schrijf op mijn telefoon. Lastig, want dan kan ik niet goed typen. 

Ik schrijf dit blog niet alleen in Vezelay, maar ook in de auto. MijnMaatje is aangekomen in Vezelay en ik ben een dagje bij hem op bezoek. Morgen fietst hij naar de herberg. Ik ga dan met de auto naar de herberg. Op het prachtige campinkje in Vezelay hebben de beheerders een Tiny Hous. Echt schitterend! De plek, het Tiny house, gewoon alles. Ze hebben mobiele zonnepanelen: ook een composttoilet. Prachtig om te zien! Ik ben er verrukt over! Ik heb behoorlijk jeuk aan

mijn voet. De histamine is uitgewerkt, maar de wespenbeet nog niet. Inmiddels regent het. Het tentje van mijn maatje leent zich alleen voor slapen, niet voor zitten. We zitten in de auto. 

Tja wat doe je na 11 dagen fietsen? Je mag een nachtje herberg en dan moet je verder. Vezelay kennen  we inmiddels en het is zo klein dat je gauw alles hebt gezien! MijnMaatje kreeg vandaag de pelgrimszegen.  Maar daarna? We besloten om een rondwandeling rond Vezelay te maken. Ik verras hem op de camping met koffie en een stukje taart.  Het is heerlijk weer en we genieten van het zonnetje van deze plek op dr camping. Dan gaan we aan de wandel. In de morgen niet te warm, ‘s middags wel. Maar dan zijn we ook al gauw weer in Vezelay. We kopen een fles water en wat chocola. Op een bankje onderaan het stadje rusten we uit en genieten van het frisse water. 

Op de terug weg komen we langs de werkplaats van Martin. We treffen het. Hij komt  net aan rijden. We mogen de druivenvaten zien, Boeiend,  het borrelt en ruist  dat het een lieve lust is. Je kunt het zelfs horen! Er lopen dan weer naar de camping. De teller staat op 30000 passen. Moei, voldaan, sufferig doen wij de laatste taken  de regen stopt en we gaan maar bed’ ik ben munt. 

Herbergieren Dag 11 De tweede vendange en hoe!!!!

Vanmorgen wat het echt:"it giet oan"! Het was een prachtige heavy day. Een indruk: bijna 300 liter wijn, 20.000 stappen, 5 mensen stijf uit van de plakkende natte druivensap. Tjee, wat een werk. Er was een net om de ranken van de wijngaard voor de vogels. Alleen het net weghalen kostte al twee uur. 

Er was een grote opbrengst. Dus we zijn tot 5 uur aan het druivenplukken geweest. Het was warm en zodra je in een druif kneep kwam er al vocht uit. De bijen en wespen kwamen in grote getallen richting de wijngaard. In de emmers zat onderin soms een kluwen aan wespen en bijen. We zijn ook flink geprikt. Ik zag de wespen al aankomen en heb uit voorzorg histamine genomen. 

Het druivenpluiken is hier makkelijker als op de hellingen bij Martin. Het is vlak en ik schuif op een krukje door de gangpaden. Je zit laag en uit de zon.  Mijn handen druipen van het pikkende druivenvocht. Maar niet alleen mijn handen, mijn rok en shirt, alles is even klaaierig

Als de druiven geplukt zijn komen ze in bakken en vervolgens worden ze met de "voeten getreden". Om de beurt dansen we in de bakken. Daarna gaat de inhoud naar de pers.... vervolgens moeten we om de beurt draaien aan de pers. Het vraagt echt "vereende" krachten. Ondertussen  draait de wasmachine volle toeren, want de winterbeurt van de slaapkamers moet ook. Ik maak aan het eind van de dag gauw onze bedden op. Dat is ook een heel gedoe. De onderhoes, de matrasbeschermer, hoeslaken, laken om het dekbed, ondersloop, sloop en dan het dekbed. Je hebt wat in je handen.

Om 19.00 uur is het karwei geklaard. We eten samen buiten van een snel gemaakte couscous en een snel fromage blanc toetje na..  Dan rest is nog een giga afwas van deze hele dag. Om de beurt springen we onder de douche en om 22.00 uur zijn we klaar!

Er moet heel wat gebeuren voor de wijn in de fles zit! Maar voor nu.... ik ben munt!

Herbergieren Dag 10 Zondag: de echte rustdag

Het was even spannend of de vendange zou aanvangen of niet, maar de druiven krijgen nog een dagje zon in de hoop dat het suikergehalte zal toenemen. De voorbereidingen zijn klaar. Het persen met echte voeten werkt met deze kleine hoeveelheden het beste. Er zit nu nog 500 meter net om de ranken. Die moeten morgen vroeg eerst weg. Doe je geen net erom dan kan de wijngaard met een uur leeg zijn door de vogels. Gezien het werk was men er aan heeft, moeten ze hier daar niet aandenken.

Vanmorgen konden we dus rustig om 8 uur naar de Laude in Vezelay. De nonnen zongen weer prachtig. Ik begrijp steeds beter de liturgie. Deze is altijd in grote lijnen hetzelfde. Dat wil zeggen: elke dag heeft zijn eigen programma bij de Lauden en de Vesper.

We gaan na afloop naar de bakker, net zo als de rest van de kerkgangers( onder de Lauden loopt al een non naar de bakker) en de inwoners van Vezelay.

Met een stokboord en 4 lekkere broodjes gaan we weer richting herberg, We eten in de zo de yoghurtjes, haken een poos en gaan dan nog een partij peertjes in maken. Dat is nog wel een klusje, maar zittend in de zon de peertjes schillen is een fijn karweitje. Inmiddels is het dan bijna half drie en lunchen we: de restjes en het stokbrood. Na het eten maken we een wandelingetje en kijken hoe het gaat met de noten. We rapen een grote schaal vol. 

In de schaduw is het koud... maar in de zon is het heerlijk. Voor het eerst is er geen enkele pelgrim. Wel een telefoontje van Jacques. Een van de pelgrims van gisteren, is zijn pelgrimspaspoort kwijt.... een ramp! Hoe wij ook zoeken, hij ligt niet bij ons. Erg vervelend. Yvonne heeft hem vanmorgen  aan hem gegeven. 

Morgen komt MijnMaatje aan in Vezelay. Hij heeft dan 9 dagen gefietst over 850 km, Wat wij in 9 uur rijden, doet hij in 9 dagen.  Hij komt uiteindelijk in de herberg, maar ik ga misschien eerst nog een dagje naar hem toe. 

We eten deze avond vroeg en sober. Er zijn geen pelgrims. We zitten heerlijk buiten in de zon. Restje soep met pannenkoeken. Daarna maken we nog een avond wandeling. Komen we anders nooit aan toe. Zo had deze zondag het karakter van een echter rustdag. Behalve onze wasmachine dan, die heeft over uren gemaakt, want we maken de herberg winterklaar en dan moet alles gewassen worden, matrashoes, bed beschermer, bedmatjes..  De was wapperde gewoon door, pelgrims of niet!

Herbergieren Dag 9 Een onverwachte rustdag

Een onverwachte rustdag.... de druivenpluk is uitgesteld! De druiven hebben nog niet het suikergehalte dat gewenst is. Net zo als een diabetische patiënt. Je prikt in de druif en een meter bepaald het suiker gehalte. Dat moet 12 zijn en is nu nog 11,1. Te laag.  We hebben een dag respijt. Fijn hoor! Mijn billen doen ongelooflijke pijn! Ik heb in maanden niet zo'n spierpijn gehad.

We moeten boodschappen doen, want al het brood is op. Ook de wortels en de uien. Dat is hier toch het basis gebeuren. We eten de restjes van de maaltijden en bedenken een nieuw menu voor vanavond voor de 4 nieuwe pelgrims. We hebben nu nog geen dag zonder gezeten. Morgen is het boek nog leeg, maar dat zegt niets....

Vanmiddag doen we afgezien van de dagelijkse klussen,  niet zo veel. We moeten even een time out hebben. Alleen het koken, eten en afruimen en afwassen duurt van 16.30 uur tot 21.00 uur. Afhankelijk van de groep, is het meer of minder intensief.

Ik maak een paar potten vijgenjam en Yvonne maakt 4 potten peertjes in. Het menu is courgette soep met roomkaas, aardappels met kerriekoolschotel met kikkererwten en een heerlijke groente taart. Als toetje eten we brokken lange vingers met likeur, curstardpudding en appeltjes met rozijnen. Het is fris buiten en we kokerellen bij toerbeurt, want om de beurt nemen we een power nap.

Er komt een vroege pelgrim.  Hij komt vanaf Jean Paid du Port. Dus de omgekeerde volgorde. Hij had en korte route, want hij komt uit Corbigney. Om 12.00 uur staat hij er al.  Hij moet 22 september in België zijn, want dan wordt zijn zoon vijftig. Hij heeft nu geen huis en gaat als hij terug is celibatair leven. We begrijpen het niet goed. Is het een monnik die uittreed. Of is hij gescheiden??? Ik begrijp het niet. De man spreekt Frans en een paar zinnen Nederlands. Maar ook mijn collega herbergiers begrijpen het het niet. 

We zitten met een gemêleerd gezelschap aan tafel. De Belgische meneer, Nederlandse dame die vanaf huis loopt, een Frase Algerijn, en een jonge Franse meid. Ook dat is weer een special geval. Ze  op pad gegaan, maar niet goed voorbereidt. Ze kan de afstanden niet lopen en heeft maar 5 dagen. Ze is te moe om te bepalen wat ze wil. Ze komt 10 minuten voor het eten pas aan. We besluiten te gaan eten en morgen maar eens te bepalen was ze kan doen. 

Ik stop. Ik weet niet of ik foto's heb, maar anders plaats ik deze morgen.

Herbergieren Dag 8 Proost op de Vendange

Vanochtend stond ik om 6.15 uur weer naast mijn bed. De Japanse meneer wilde graag om 6.30 uur ontbijt. En dat kan natuurlijk. we waren vergeten om de wekker te zetten en af te spreken wie het ontbijt zou verzorgen. Toevallig was ik wakker en zag bij de anderen geen beweging. Mijn vendange kleren lagen nog net zo voor mijn bed als ik ze had uit getrokken. Ik neem alles onder de arm en ren naar beneden om koffie te zetten en brood te snijden. Ik ben net om 6.30 uur klaar. Kleed me gauw in de keuken aan en sta stralende de man te woord. Als hij aan de ontbijt tafel zit onder Gregoriaanse klanken ren ik naar boven om zijn bed weer op te maken voor de volgende pelgrim. Met militaire precisie heeft hij alles achter gelaten. Ik kan zou het bed op maken. Haal ook even de vuilnisbak leeg en voor het oog is de slaapzaal netjes. De Franse dame heeft ook keurig haar was al buiten de deur staan en ik kan haar bed ook op maken. We hebben dan voor 7 pelgrims weer een fris bed. Bij de wijngaard staat alles al weer klaar. De emmers voor de druiven, de scherpe scharen, de verzamel bakken. Vandaag moeten we er 50 vullen. Zoveel kan er in een persing. Het zijn nu lange rijen en we doen er zeker 45 minuten over. Ik kan er beter tegen dan gisteren. Het gebukt staan is geen probleem. Na een uur kan ik echter niet meer recht op komen. Ik blijf gewoon gebukt staan en schuif mijn emmer onder de ranken door naar de mannen naast me die hem legen. Het is een uitdaging om weer rechtop te komen. Moet er gewoon bij nadenken. Als ik een paar meter loop gaat het, maar ik moet er niet aan denken om dit weken te doen. Er zijn mensen die beginnen in begin juli in het zuiden en werken van wijngaard tot wijngaard door tot dat ze in de Ardennen zijn. MijnMaatje zit momenteel op een camping met 500 Roemenen die daar druivenplukken. Je moet voor 6 uur gedoucht hebben anders beland je in een zwijnen stal. De camping had een papier waar het verhaal op stond.

Na een dag worden de Franse jongens wat opener. De ene is een polyviante, de loopjongen van Martin, de andere is ambulance broeder en de derde is de zoon van een andere wijnboer. Ze spreken redelijk Engels. Nu wordt het leuk en krijgen we een inkijkje in hun bestaan. De ambulance jongen neemt vrij om te helpen. Voor de andere is het gewoon hun "job". Kristel de muzikante verdient wat bij. En er zijn 2 gepensioneerde mannen die gewoon net als wij helpen. De grappen vliegen in het rond. Rond een uur zijn de 50 bakken voor en rijdt iedereen naar de schuur in de stad. Het rijden over deze landweggetjes is zelfs voor mij, met een ijzeren maag een opgave. Bij de schuur aangekomen worden met ceremoniële handelingen de laatste bakken gelegd en wordt er getoost op de "Vendange". Bijzonder, het is wijn van druiven die we twee jaar geleden hebben  geplukt . Als vrijwilligers krijgen we een doos wijn. We worden uitgenodigd voor de lunch bij de wijnboer thuis.  Heerlijk.  Couscous, met salade en lasagne. De lasagne is voornamelijk gehakt. Je moet hier geen vegetariër zijn, want de hoeveelheden vlees zijn giga. Geen wonder dat voor Fransen de  herberg een bijzonderheid is met alleen een vega menu. 

Na de heerlijke lunch gaan we richting huis. We moeten langs de Marie in Anthien voor vuilniszakken. Interessant om een een gemeentehuis van binnen te zien. Nu stelt het niet zoveel voor, maar Anthien heeft maar  paar 100 inwoners. Het is een lokaal van een oude school. Als we zeggen L'Esprite du Chemin krijgen we 6 rollen mee. Sinds dit jaar hebben ze hetzelfde systeem als in Nederland. Het vorige systeem hebben we nooit begrepen. Elke keer keken de herbergeigenaars de zaken na, want ze kregen regelmatig een boete. 

In de herberg zitten we even een poosje bij te komen. Dan moeten we de handen weer laten wapperen. De eerste pelgrims arriveren. Ik spring even onder de douche voor de pelgrims boven komen. Dan begint de uitdaging. We hebben restjes soep en nasi. We maken overal wat bij en we krijgen een staande ovatie van de mannelijke pelgrims. Dat hoeft natuurlijk ook niet weer.

Morgen hebben we nog een keer een Vendange. Nu bij ons thuis. Hoe het zal gaan? Geen idee, we zullen het zien. Wat ik wel weet is dat we de druiven met de voeten gaan persen. Maar misschien is dit wel een grapje. 

Herbergieren Dag 7 Vendange

Een korte blog vandaag. Het was een zware dag. Om half zeven uur op en in de auto richting Vezelay. We hebben druiven geplukt. In de ochtend stralend weer. 's Middags regen en warm met zware schoenen van de klei. Ook nog schuin de helling op. Wat een klus. Maar super gezellig. 
We worden ontvangen door de boer met 2 zoenen op de wangen. De mannen krijgen een hand. Ik bloos er van. De wijnboer is een prachtige jonge man met mooie pet. Hij is erg trots op zijn oogst. In een auto van een van de buren gaan we naar de wijngaard. We mogen niet met mijn auto. De weg is te slecht voor mijn auto.
Er was ook een vrouw die klarinet speelt in een orkest. Ze heeft nu 3 maanden vakantie en plukt dan druiven. Een gevaarlijke bezigheid voor iemand die de kost verdient met zijn vingers. Verder een jonge, student uit Normandië, heeft ook vrijwilligerswerk gedaan in Libanon. Verder allerlei buren die elkaar bij de vendange helpen. 

Het begint al goed. Koffie met een croissant. Dan buffelen met de druiven. 10 uur koffie met een croissant. Weer buffelen. De druiven hangen laag. Ik sta de hele dag krom. Dat gaat prima. Alleen weer omhoog komen lukt dan haast niet. Ik moet een emmer over de druivenrij tillen om in de bak te gooien. Nou, de crossfit is er niks bij.  Soms zit ik ook een poos en schuif op mijn billen omhoog. Je kunt je voorstellen hoe we er uit zien. Na de regen 's middag is zitten geen optie meer. Onder de schoenen komt bij elke stap een laag klei er bij. Met met letterlijke zware stappen klauteren we omhoog. Ik krijg steeds meer bewondering voor de vrouw die dit een heel seizoen doet. Het is een klus.

De schaartjes zijn erg scherp. Je kunt een er een vinger mee afknippen. Dat gebeurde dus ook bijna. Ik heb een fikse snee. De jonge pakte druiven en kneep  ze boven de snee uit. "Desinfectie" zei hij. Het bloeden stopt gauw en ik ben snel weer aan de gang. 

Tussen de middag komt de vrouw van de boer met een heerlijke lunch. Ik smul en tegen mijn gewoonte in neem  ik ham en pastei. Heerlijk. En wijn. Niet veel. Na een half glas word ik wiebelig op de benen. De boerin sluipt af met koffie en cake. ook heerlijk. Ik laat me even gaan en smul van alles.

Rond vier uur gaan we naar huis. We zijn Vezelay nog niet uit of ik slaap en word wakker bij de herberg. Ik mag als eerste onder de douche. We hebben ook nog 4 pelgrims. We hebben er nu al 39 gehad en er staan totaal 54 in het boek en dagelijks komen er ook nog wel 2 a 3 aanlopers. Kortom, ik denk dat we wel boven de 70 komen. Nog nooit zoveel gehad. Gelukkig hoeven we niet te klussen, want al met al is dit al heavy genoeg. 

Gelukkig hebben we de soep al klaar en de salade ook. Met rijst met groenten en een ui, maken we een Indische maaltijd. De gasten smullen. We hebben ook een Japanner. Of hij mijn nasi zo lekker vindt? Hij hoefde geen tweede keer. De soep, mosterdsoep van kookvocht van linzen viel ook goed in de smaak. 
Na de afwas zitten we nog even. We maken ons op voor een tweede dag vendange.