Herbergieren Dag 10 Zondag: de echte rustdag

Het was even spannend of de vendange zou aanvangen of niet, maar de druiven krijgen nog een dagje zon in de hoop dat het suikergehalte zal toenemen. De voorbereidingen zijn klaar. Het persen met echte voeten werkt met deze kleine hoeveelheden het beste. Er zit nu nog 500 meter net om de ranken. Die moeten morgen vroeg eerst weg. Doe je geen net erom dan kan de wijngaard met een uur leeg zijn door de vogels. Gezien het werk was men er aan heeft, moeten ze hier daar niet aandenken.

Vanmorgen konden we dus rustig om 8 uur naar de Laude in Vezelay. De nonnen zongen weer prachtig. Ik begrijp steeds beter de liturgie. Deze is altijd in grote lijnen hetzelfde. Dat wil zeggen: elke dag heeft zijn eigen programma bij de Lauden en de Vesper.

We gaan na afloop naar de bakker, net zo als de rest van de kerkgangers( onder de Lauden loopt al een non naar de bakker) en de inwoners van Vezelay.

Met een stokboord en 4 lekkere broodjes gaan we weer richting herberg, We eten in de zo de yoghurtjes, haken een poos en gaan dan nog een partij peertjes in maken. Dat is nog wel een klusje, maar zittend in de zon de peertjes schillen is een fijn karweitje. Inmiddels is het dan bijna half drie en lunchen we: de restjes en het stokbrood. Na het eten maken we een wandelingetje en kijken hoe het gaat met de noten. We rapen een grote schaal vol. 

In de schaduw is het koud... maar in de zon is het heerlijk. Voor het eerst is er geen enkele pelgrim. Wel een telefoontje van Jacques. Een van de pelgrims van gisteren, is zijn pelgrimspaspoort kwijt.... een ramp! Hoe wij ook zoeken, hij ligt niet bij ons. Erg vervelend. Yvonne heeft hem vanmorgen  aan hem gegeven. 

Morgen komt MijnMaatje aan in Vezelay. Hij heeft dan 9 dagen gefietst over 850 km, Wat wij in 9 uur rijden, doet hij in 9 dagen.  Hij komt uiteindelijk in de herberg, maar ik ga misschien eerst nog een dagje naar hem toe. 

We eten deze avond vroeg en sober. Er zijn geen pelgrims. We zitten heerlijk buiten in de zon. Restje soep met pannenkoeken. Daarna maken we nog een avond wandeling. Komen we anders nooit aan toe. Zo had deze zondag het karakter van een echter rustdag. Behalve onze wasmachine dan, die heeft over uren gemaakt, want we maken de herberg winterklaar en dan moet alles gewassen worden, matrashoes, bed beschermer, bedmatjes..  De was wapperde gewoon door, pelgrims of niet!