Herbergieren Dag 5 Buffelen

Kwart voor 6 ging de wekker. Terwijl ik dit schrijf heb ik de knollen wel op. Ik had ontbijtdienst voor 12 mensen. Dat is best een hele happening. Per 2 of 3 schuiven mensen aan. Koffie maken, thee zetten. Voor elke pelgrims 3 plakjes brood. Niet meer, want sommige pelgrims zijn net mensen en gaan hier raar mee om. En alles gaat hier low budget. 
Onze verwarde man, had goed geslapen. Etty heeft met hem gesproken. Privé was er van alles aan de hand. Werk, relatie, noem maar op. Zo overweldigend veel, dat hij alles niet goed op een rijtje had. Hij kon niet goed aangeven hoe hij bij ons was beland. Er kwam geen zinnig verhaal. Maar hij gaat terug naar Vezelay om vandaar uit wat kleine rondwandelingen te maken. Hij loopt maar 12,13 km per dag. Dat is niet genoeg voor een Camino.

Ondertussen was ik af, zoek potten voor de peren. zwaai pelgrims uit, zoek spullen voor ramen wassen bij elkaar. Rond 8 uur schuiven de medeherbergiers aan bij de keuken tafel. Dan komt de verwarde man voor vragen en ons ontbijt schuift op. Rond kwart voor 10 zitten we eindelijk. Ik heb er dan al 4 uur opzitten. We zijn nog niet klaar of de auto voor hout staat er en we helpen de zaak mee naar binnen te brengen. Vervolgens zuig ik de salon en de anderen bekommeren zich om de bedden. Zodra alle was hangt willen we eten. Dan zitten we voor de lunch of de eerste pelgrims komen. Het blijken geen pelgrims te zijn, maar aanlopers. I.v.m. de hitte bieden we ze water aan. De man blijkt in Dieverbrug te werken en te wonen in Diever, mij erg bekend. Het is een Belg met een Drents accent. Grappig. Zijn vriendin werkt in Nijmegen en maakt buurttuinen met bewoners en vervolgens gaat ze samen koken.

Ze kookt ook met kinderen. genoeg stof tot praten. Maar dan komen de echte pelgrims. We verwachten er 7 maar er komen maar 6. 

Ik wilde nog wat doen voor mijn vrijwilligers werk in Nederland. Doet internet het niet. Grrrrr. Waarschijnlijk door het onweer van gisteren. 

We zijn druk in de weer of er komt weer een lading hout. We lossen in een ketting. Tussen de bedrijven door heb ik ramen gewassen en stof gezogen. 

Op de valreep komen er twee Zuid Afrikaanse mensen. De vrouw heeft vaker gelopen, maar haar man houdt er niet van. Ze heeft nu kanker gehad en uit dankbaarheid lopen ze samen de Camino. Haar man wilde mee als ze ook 14 dagen gaan varen op ene kanaal. Dat heb ik inderdaad ook gezien deze zomer. Het lijkt mij niets zo stil te zitten op een boot, maar als je er van houd. Door de kanker heeft de vrouw zere voetzolen. En dan moet je met een warme dag 25 km lopen. Wat een vreselijk.

De dame blijkt een zeer geanimeerde prater en de avond is beregezellig. Mensen zijn vol lof over het eten. Een heerlijke groente soep. Curry met bloemkool uit Nederland. De andere helft sperziebonen en couscous en een custard vla toetje met warme appeltjes. Super lekker. 

Ik heb geen energie meer. Ga dus zo stoppen met het blog. Morgen maar 2 pelgrims in het boek en peertjes inmaken. De peren doen het gelukkig wel goed.