Herbergieren Dag 4 Een overvloed aan pelgrims

Wat een dag! Warm, warm.... wennen. Het begon al goed. Er stonden 7 of 8 geboekte pelgrims. Dat is voor deze herberg best veel. Er is geen winkel om de hoek. Dus goed plannen en regelen. We hadden gisteren al een menu gemaakt. Pompoensoep, sperziebonen met couscous, curry, salade en een heerlijk appeltaartje. We begonnen met de check of alle spullen voor dit gebeuren in huis was. Toen brak de klink van de deur van de voorraadkast. Wat een gedoe. Met herbergmaatje Etty prutsen we  aan de deur. De as zat in de deur en de klink in Etty's hand. Dan kan je echt niets beginnen. De voorraad kast is gewoon een "heiligdom" Na een kwartier proberen, zien we bij de kast van de rugzakken tangen. Waarschijnlijk heeft de klink vaker dit euvel. 
Na de check van het heiligdom, besluiten we toch maar naar de winkel in Corbigny te rijden. Dat was een goed besluit, want het was vandaag "waar 7 eten kunnen ook 12 eten". Maar dat geeft veel geregel gedoe. Er zijn stellen, vriendinnen, alleen lopers. We hebben wel genoeg bedden, maar soms 2 persoons en losse bedden. En het maakt ook uit wie als eerste komt. Geef je beide kamers met 2 aan loslopers, dan belanden soms 2 mannen van flinke lengte of formaat in de "twijfelaar" op de grote slaapzaal. Of op de grond.

In de loop van de middag melden zich steeds meer pelgrims. Uit alle hoeken van de herberg halen we borden en soepkomen. Ik zet de couscous klaar en bij elke nieuwe pelgrim doen we er 50 gram bij! Een jonge jongen van 18 loopt al vanaf Nederland. Het is zijn 50 tigste dag. Een dappere dodo....

Dan meldt zich om 16.30 uur telefonisch nog iemand. Een Nederlandse man. Hij is nu in Neufchâteau. Dat is vanaf hier nog 2 uur lopen. We verbouwen de slaapzaal en  halen een bed uit onze kamer. Doen een matras voor herbergier Yvonne op de grond. Dan komt er nog een Frans koppel. Om 18.30 uur. De vrouw is bevangen door de hitte en heeft een paar uur aan de kant van de weg gelegen. Is mij ook wel eens over komen. Ze er toch wat onzeker over. Maar de douche en de maaltijd doen haar goed. 

Zo zitten we dan om 19.20 uur eindelijk aan tafel. Met uiteindelijk 14 mensen. De pompoen soep verdwijnt als sneeuw voor de zon. Idem de rest. 

Dan stuitert de Nederlandse man binnen. Ik ontvang hem. Verward, vraagt waar hij zijn auto kan parkeren. Mijn mond valt open? Hij was toch lopend? Het was rond zessen begonnen te onweren en we hebben hem nog gebeld. Of het goed met hem ging. Een nu is hij met de auto. We krijgen het verhaal er niet uit en hij is niet in staat ons uit te leggen, waar hij vandaan komt. Zaterdag kom hij niet langer in Brussel blijven en moest weg... Waar hij vandaan komt???  We maken hem duidelijk dat 1 nacht de auto in het gehucht mag blijven, maar langer echt niet. Hij kan niet vanaf hier 4 weken gaan lopen. Hij wil niet naar Vezelay. Tja en dan weten wij niet zo een plek voor zijn auto. Het verhaal rammelt aan alle kanten. We laten het voor vannacht rusten. Morgen verder. Ik sta te tollen op mijn benen. Warmte , sjouwen, koken en steeds bijstellen vraagt zijn tol.... En eindelijk om 23.00 uur blazen we uit aan de tafel in de keuken. Wat een dag.