Herbergieren Dag 15 Het einde in zicht...

Alweer de laatste dag in de herberg. Wat is de tijd gevlogen. Normaal wandelen we erg veel, maar deze keer maar 1 keer. En natuurlijk 1 dagje met MijnMaatje. In principe hadden we een dag langer, maar we hebben 3 dagen besteed aan de vendange en 1 dag ben ik op bezoek geweest bij MijnMaatje in Vezelay. De vorige jaren waren we ook wel een dag of drie weg. We gingen dan routes na lopen. Maar het was ook niet zo druk. We hebben nu 77 pelgrims gehad. Zoveel hebben we nog ooit gehad tijden onze herbergier periodes. De verhalen zijn ook weer bijzonder. Mensen met een partner verloren, mensen zonder werk, mensen met pensioen, groepen, mensen vanuit Nederland

De herberg is weer schoon 17 bedden zijn weer opgeruimd en verschoond. De was is gedaan. Alles glimt en blinkt.

We bekijken het gastenboek met alle recensies. Erg leuk! De pelgrims zijn tevreden. Dat is leuk om terug te lezen. Het is fijn dat mensen dat zo hebben ervaren. Ik vind het fijn dat ik er een bijdrage aan heb mogen leveren. 

Het is ook bijzonder dat je elke keer ook weer wat leert. Het proces van wijn maken bijvoorbeeld. Of voor het koken. Of een slot open breken als de voorraadkastdeur niet open wil. Of hoe groepsprocessen zich ontwikkelen.

Het is jammer dat het weer niet wat beter is. In het zonnetje zitten op het nu alweer groene gras, zou ook lekker zijn geweest. Maar het is niet anders! 

De auto is ingepakt. We hebben de restjes in een wrap gemaakt en alle stukjes groenten die nog op moesten door de couscous gedaan. Vanavond maken we nog even wat yoghurtjes en dan zijn we klaar voor de terugreis. MijnMaatje reist ook mee.... dus het woekeren met ruimte in ons kleine autootje... 

Spullen van de reis van MijnMaatje, al mijn pakkelarie en de spullen van Etty, mijn mede herbergierster....  Maar goed, het was een fijne tijd en we kijken er weer goed op terug!