Een onverwachte rustdag.... de druivenpluk is uitgesteld! De druiven hebben nog niet het suikergehalte dat gewenst is. Net zo als een diabetische patiënt. Je prikt in de druif en een meter bepaald het suiker gehalte. Dat moet 12 zijn en is nu nog 11,1. Te laag. We hebben een dag respijt. Fijn hoor! Mijn billen doen ongelooflijke pijn! Ik heb in maanden niet zo'n spierpijn gehad.
We moeten boodschappen doen, want al het brood is op. Ook de wortels en de uien. Dat is hier toch het basis gebeuren. We eten de restjes van de maaltijden en bedenken een nieuw menu voor vanavond voor de 4 nieuwe pelgrims. We hebben nu nog geen dag zonder gezeten. Morgen is het boek nog leeg, maar dat zegt niets....
Vanmiddag doen we afgezien van de dagelijkse klussen, niet zo veel. We moeten even een time out hebben. Alleen het koken, eten en afruimen en afwassen duurt van 16.30 uur tot 21.00 uur. Afhankelijk van de groep, is het meer of minder intensief.
Ik maak een paar potten vijgenjam en Yvonne maakt 4 potten peertjes in. Het menu is courgette soep met roomkaas, aardappels met kerriekoolschotel met kikkererwten en een heerlijke groente taart. Als toetje eten we brokken lange vingers met likeur, curstardpudding en appeltjes met rozijnen. Het is fris buiten en we kokerellen bij toerbeurt, want om de beurt nemen we een power nap.
Er komt een vroege pelgrim. Hij komt vanaf Jean Paid du Port. Dus de omgekeerde volgorde. Hij had en korte route, want hij komt uit Corbigney. Om 12.00 uur staat hij er al. Hij moet 22 september in België zijn, want dan wordt zijn zoon vijftig. Hij heeft nu geen huis en gaat als hij terug is celibatair leven. We begrijpen het niet goed. Is het een monnik die uittreed. Of is hij gescheiden??? Ik begrijp het niet. De man spreekt Frans en een paar zinnen Nederlands. Maar ook mijn collega herbergiers begrijpen het het niet.
We zitten met een gemêleerd gezelschap aan tafel. De Belgische meneer, Nederlandse dame die vanaf huis loopt, een Frase Algerijn, en een jonge Franse meid. Ook dat is weer een special geval. Ze op pad gegaan, maar niet goed voorbereidt. Ze kan de afstanden niet lopen en heeft maar 5 dagen. Ze is te moe om te bepalen wat ze wil. Ze komt 10 minuten voor het eten pas aan. We besluiten te gaan eten en morgen maar eens te bepalen was ze kan doen.
Ik stop. Ik weet niet of ik foto's heb, maar anders plaats ik deze morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten