Het toppunt van courgette gerechten: courgette rollade

9 Pelgrims in huis, geeft een hele drukte. Gezellig, maar als je iedereen te woord wilt staan en ze allemaal bijna hun "ziel" op tafel leggen ben je wel even bezig. Het zijn hoe je went of keert allemaal mensen met een verhaal. Er was een pelgrim met een zere heup, veel en veel te zwaar beladen. Geen stokken. En toch maar doorgaan. Er is een man van midden vijftig, gescheiden en met jonge kinderen. Zijn baan staat op de tocht. Hij heeft de eerste dagen van zijn Camino gevochten met de km, de wind en de eenzaamheid van het Noordelijke Franse land. Hij wil in 25 dagen naar Santiago fietsen. Dat is te ver. Ik heb geluisterd en geprobeerd hem te laten beseffen dat het niet gaat om het doel Santiago, maar om de weg er naar toe. Hij is moe en zijn benen zijn zo kapot. Na gisteravond begint het inzicht een beetje te komen dat hij geen dagen verbeten op zijn fiets moet zitten en km moet maken, maar de tijd moet nemen om te voelen, te kijken en te ervaren. De hele weg is de moeite waard, niet alleen het eindpunt. 

Maar goed wie ben ik... iedereen heeft recht op zijn eigen leerproces. 

Als de pelgrims weg zijn, laten we de handen een goed wapperen. De wasmachine wast niet goed. Het water blijft in de machine staan en hij centrifugeert amper. En met het beddegoexd van 9 personen is dit wel een dingetje. We doen backing soda door de afvoer. We spoelen de pomp nog een keer. Het mag niet baten.  Er wordt ook nog voor de hele dag regen voorspelt. Dat blijkt in de loop van dag heel erg mee te vallen. Ik zit nu zeker twee uur in mijn hemd in de tuin, gordijnen te zomen.

Als de tuin al weken vol staat met courgettes in alle vormen en maten, wat moet je dan nog bedenken om van een courgettte te maken?  In de herberg is inmiddels een grote voorraad van courgettes in het zuur.  We eten dagelijks allerlei variaties op courgettesoep:  met kokos, met kruidenkaas, met linzen, met madraskruiden. We doen de courgettes door frittata's, in de wraps, in het groente prutje. Toen we in de herberg kwamen was er courgettetaart. Heerlijk. O, ja ik vergeet nog de gevulde courgette en de courgette taartjes, Maar nog is de overweldigende stroom van courgettes niet ten einde. 

Yonne had een tijdschrift meegenomen en daar stond een recept in van een courgetterollade. We hebben alles in huis en besluiten  deze te maken. Er heeft zich geen pelgrim gemeld en we hebben alle ruimte om te experimenteren. 

De hele dag verheugen we ons op het avondmoment. Er meldt zich toch nog een pelgrim. We weten niet hoe de rollade uit gaat vallen dus we spelen op safe. Er is nog wat van het groenteprutje over en we besluiten dan ook maar een frittata van te maken. En dan om 5 uur, melden zich toch ook nog twee Duitse pelgrims.  Uiteindelijk zitten we dan met 6 mensen aan tafel. We besluiten ook nog maar kleine warps te maken van het restant van de vulling van de warps van gisteren. Als de rollade mislukt dan hebben we nog wat achter de hand. 

De rollade maken is erg leuk om te doen. Je snijdt een courgette door de midden en bakt deze in de oven gaar. Daarna maak je een prutje van spinazie, walnoten en geitenkaas. Dit doe je als vulling in de courgette. Vervolgens knoop je dit vast met een keukendraad. En dan nog even 15 minuten in de oven. Het was een spannend moment, het aansnijden van de rollade. Maar hij was heerlijk. De pelgrims vonden dat het wel kerst leek. Een heerlijk kerstdiner. Het was ook inderdaad wat te overweldigend. Het samen koken is zo leuk. Iedereen heeft wel ideeën. Je leert weer van elkaar.   Al uitbuikend schrijf ik dit blog. Ik pas nog steeds goed in mijn kleren, maar ik moet vast aan komen. Dan kan niet anders met deze heerlijke maaltijden!