Van een huisvlijt tot tapaslunch

Natuurlijk verenigen we nut en fun ook tijdens het werken in de herberg. Na de Pelgrims weer uitbundig te hebben uit gezwaaid, dat kan hier tenminste, want in Saint Jean Pied du Port moest je altijd oppassen voor burengerucht, trekken we gauw de wandelschoenen aan. We moeten natuurlijk controleren of de bramen alweer rijp zijn om geplukt te worden.  We maken ons rondje  naar beneden en gaan via de berg en de Camino route weer omhoog. Het is heerlijk om de velden te zien, groen, heel en zwart. Het is hier heerlijk en komen op twee pelgrims na, niemand tegen. Jam kan er nog niet gemaakt worden, want er zijn maar mondjesmaat bramen. Genoeg om een handje van te eten of wat in de yoghurt te doen. Maar jam maken hoeft voorlopig nog niet. Jammer het is zo leuk om te doen.

Als we terug komen laten we de handen wapperen. De was, opruimen, schilderen en naaien. Etty valt bijna uit het raam bij het schilderen van de kozijnen met de lijnolie en terpentine. Samen zoeken we eerst weer op internet de verhóudingen op. Wat leer je toch veel van dit soort klusjes. 

Ik stort me op het naaien van de gordijnen. De slopen zijn inmiddels klaar. De laatste sloop zelfs gemaakt van allerlei restjes stof. Dat is natuurlijk het leukste. Yvonne heeft de tomaten ontveld. We maken saus en doen dit heet in flessen, zodat het later in een saus gebruikt kan worden. 

Van de tomatenvellen wordt weer tomatenpoeder gemaakt. Best een klus want het moet weer gedroogd worden. Als de oven afkoelt van de hartige taart, zetten we de vellen in de oven zodat ze extra drogen. We weken kikkererwten om te gebruiken in de salades en de hartige taarten. We zijn er erg druk mee. Als de vellen droog zijn kunnen ze vermalen worden tot poeder. Maar waar je het voor gebruikt? We weten het niet. We zoeken het nog wel een keer op. Zoals we van alles opzoeken op internet: waar backing soada voor gebruikt wordt, waar bramen goed voor  zijn, waarom hele lijnzaden beter zijn dan gebroken lijnzaad.

Etty sloopt bijna de stofzuiger, om uit te zoeken waar de stofzuigerzak zit. De stofzuiger doet het bijna niet volgens haar bijna niet.

Ik doe haar na met  een goede poging om mijn naaimachine te slopen. Er is een draad om de handspoepl. De gordijnen zijn van dikke stof dus voor ik in de gaten had dat het niet werkte, was de spoel erg vast. Voor je dan de juiste schroevendraaiers hebt, voor je allle verschillende soorten schroeven los hebt, ben je een paar uur verder. Ik weet nu hoe mijn naaimachine er van binnen uitziet. Het mooiste is wel dat ik het er weer af kreeg en de machine weer aan het draaien kreeg. Het duurde wel even, maar hij loopt weer als een tierelier. Het gordijn is bijna af alleen de zijnaden moeten met de hand.

Dan is het middag. Er zijn twee pelgrims die hier 2 dagen verblijven. We nodigen ze uit voor een lunch. De koelkast is zo vol met restjes, want hier wordt niets weggegooid. Dan we besluiten een tapasmaaltijd te serveren. We hebben een restje, ja kunt het wel raden, courgette soep, en we zijn er zelf flauw van. Na 4 dagen courgettesoep is het wel klaar.  Er is oud brood, maar met een plakje kaas en een prutje wat ook op de courgette taartjes zit, zien ze er prachtig uit. Even in de oven en het wordt een heerlijk hapje. Vervolgens warmen we ook de overgebleven courgette taartjes op. Er zijn nog kleine restjes koolrabisalade, pasta salade en een groene salade.  Met ons vijven smullen we van al dit lekkers. De koelkast is bijna leeg en alle bakjes kunnen worden afgewassen. 

Helaas hebben we vanavond weer een nieuwe voorraad aangelegd voor de volgende tapas maaltijd. De pelgrims hebben gesmuld, maar we hadden gewoon te veel. Van de soep was een beetje over, maar de aardappels kunnen we morgen weer eten en de salade ook. Het menu voor morgen is al weer klaar!