Pasgeboren schaapjes, dames in de wei, dierenleven rond de herberg

Vanmorgen in alle vroegte vertrokken de pelgrims  Jutta , een Duitse vrouw en Jean. Elke dag is er wel een Jean bij de pelgrims. Het is erg koud hier in Le Chemin. Jutta had het gisteren zou koud. Ik heb mijn kruik uit mijn bed gehaald en hem haar gegeven. Ze was totaal verkleumd. In de loop van de avond trok ze wat bij. Ik wilde de kruik niet missen vannacht, daarom hebben we hem gedeeld. Ze ging vroeg naar bed en als het bed lekker warm was, zou ze de kruik op de gang leggen. We gaan toch later naar bed. Grappig om zo een kruik te delen.

Ze was vanmorgen emotioneel bij het afscheid. Een dag in de herberg en mensen vertrekken met weemoed. Elke dag weer bijzonder. Ze wilde een foto van ons drieën! 

Nadat de pelgrims vertrokken waren, gauw de wandelschoenen aangetrokken en een rondje om herberg gemaakt. Het weer is goed, maar fris. Het is hier zo mooi. Je kijkt zo over de glooiende velden. Om ons heen zie je donkere wolken, maar we kunnen droog een rondje kuieren. In de lucht een roofdier. Ik weet niet wat voor een, maar een hele grote. In Saint Jean zag je vale gieren. Zo grote is deze ook wel! In de weiden zie je koeien, witte en bruine. Geen grote hoeveelheden, maar in elke wei zie je ze wel. 

Als we ergens uit een boom appels slaan, worden we door de koeien bekeken. Ze staan op een rij naar ons te kijken. Een koddig gezicht. Je ziet ze denken....wat doen die vrouwen nu?

Er zijn hier dieren genoeg. Vlak ben de herberg is een schapenboer. Ik zag vandaag pas dat er lammetjes waren. We zagen vanmorgen twee echt pasgeboren lammetjes. Veel te koud en naar mijn idee ook niet passend bij de tijd van het jaar. We staan een poos te kijken naar het gedartel. We horen bij de boer ook de honden, maar we zien ze niet. Misschien maar goed ook hier.

Bij een boerderij zagen we op een hoop 3 dode dieren, een schaap, kalf en een koe. Ook dat hoort bij het plattelands leven.  Niet afgedekt of zo. Gewoon zichtbaar. De kippen liepen erbij en over heen. 

Zondag vonden we in de tuin een dode rat. En vanmorgen op de straat weer. Roofdieren of vergif...De rat in onze tuin kon niet zo blijven liggen. Etty en Yvonne waren erg dapper. Ze hebben de rat verwijderd uit het zicht. 

Toen we kwamen vorige week zaterdag, vlogen zwaluwen af en aan, maar vanmorgen zagen we ze niet meer. Weer terug naar naar Afrika. De herfst begint. Zo ziet hetbhier althans wel,uit. 

Thuis gekomen drinken we een kop koffie en daarna gaan we aan de slag. Etty verft. Yvonne en ik vermaken de gordijnen en hangen ze op.  Een kant van salon is nu klaar. Het wordt prachtig! Tussen de bedrijven door poets ik de zilveren kopjes voor de degestive na de maaltijd. Wat zijn we zonder internet. Ik kan de zilverpoets niet vinden. Op internet staat dat het ook met tandpasta kan. Dat proberen we uit. En warempel na een kwartier blinken ze weer. 

De snijbiet moet er af en ook de koolrabi moet worden geoogst en dus gegeten. Dus we eten snijbietsoep en ik maak een kleine koolrabi een taartje om te proberen of je een bodem kunt maken van koolrabi. Van de stroom courgettes maken vandaag courgette boter. Ook heerlijk geworden. Uiteindelijk lukt alles en eten we weer fantastisch. Wat is het toch leuk om hier iets te maken. De pelgrims zijn elke avond onder de indruk. Ze vinden het erg bijzonder dat vegetarisch eten zo lekker kan zijn.