Afstand 14,5 km
Herberg : muncipal Spartaans, een een oude Spaanse berg/ grot woning
Diner spagettie met saus
Conditie 7- heel slecht geslapen
Vandaag is de route een zondagmiddagwandelingtje. De keus is 14 km of 34 km. We zijn nog te ongetraind om 34 km aan te durven. We doen vandaag dus naar rustig aan. Ik ben helemaal brak. Heb erg slecht geslapen. Gelukkig heb ik een slaapmasker. In de slaapzaal waren geen gordijnen. En pal voor de herberg, zowel voor als achter een lantaarnpaal. De slaapzaal baadde de hele nacht in het licht. De herberg was Spartaans, op een onheimische manier. Een morsige man was de beheerder.Alles was er en deed het, maar allemaal bij elkaar geraapt. Het deed Roemeens aan. ‘s Avonds brandde er een radiator kacheltje in de living. Een belachelijk idee. Zo’n grote herberg en dan ergens in een ruimte zo’n klein kacheltje. Wat een verspilling van energie. Warm wordt het toch niet. Ben er, omdat het toch brandde, pal voor gaan zitten. Is het toch nog ergens goed voor. De vorige herberg was ook Spartaans, maar door de vrijwilligers, toch vriendelijk.
We hebben niets meer en nemen vandaag ergens bij een barretje een desayunos. We kopen twee extra broodjes. 4 Euro voor 4 broodjes en 2 koppen koffie. Geen geld. Onderweg geen winkeltjes en geen cafeetjes. In de schemer lopen we het dorpje uit. En na een minuut of 5, lopen we in een natuurgebied. Gewoon schitterend! Heuvelachtig met hier en daar wat bomen. Veel bloemen. Ze hebben hier lavendel met een pluimpje. Erg mooi om te zien. We zien koeien, schappen, lammetjes en varkens. Ze lopen vrij. Bij een boerderij, we zagen maar een paar, zien we ook enkele in een hok met een golfdak. Dat zal zomers vast niet fijn zijn. Na twee uurtjes nemen we pauze. We nemen een fris broodje, meet een stukje Spaanse kaas. Erg lekker zo in de buitenlucht in de zon. Van iemand kreeg ik een tekst over Pasen:
Het frisse groen op jonge twijgen,
een tere tak met bloesem knop,.
De natuur spreekt en zal niet zwijgen,
de lente volgt de winter op!
Je ziet dat hier aan alle kanten, tegen heug en meug groeien bloemen langs de kant van de weg. Tussen allerlei stenen door. We begrijpen dat dit helaas voor even is, want over zes weken is het voor alles te warm volgens de Spanjaarden. We lopen in de mooiste tijd van het jaar hier. Even plotseling als het natuur gebied stopt, begint het dorp. We zijn even zoekende naar de herberg of de weg. Hier, hierin, schalt een stem. We herkennen de 80tig jarige Duitser. Hij staat al ergens onder de douche zo te horen. We gaan op het geluid af. Het blijkt de herberg municipal te zijn. Vergeleken met gisteren nog Spartaanser. We gaan naar binnen en zien een briefje van de hospitalero. We installeren ons maar, ze komt later wel om af te rekenen. Ze is een dagje uit. De herberg is een oude Spaanse rotswoning. MijnMaatje moet de hele tijd krom lopen, zo laag zijn de portalen. En zo als altijd..... koud, koud...
Buiten op de stoep die je met een trap bereikt, zitten we een poosje in de zon. We warmen wat op. Er schuiven meerdere pelgrims aan. Een van hen is fysiotherapeut. Dat moet je natuurlijk nooit zeggen op de Camino. We bestoken haar met vragen over oefeningen voor splint. Voor de herberg doen we gymnastische oefeningen. Grappig om te zien. We komen in de Caminosferen. Nu we op weg zijn kunnen we ook beter overzien hoever we kunnen komen. We gaan tot Salamanca en trekken dan met de bus of trein naar A Gundina. Vandaar is het dan nog 7 etappen naar Santiago. Je kunt bovenlangs via de Camino Frances en onder langs. Bovenlangs hebben we wel al eens gedaan. Ze zuidelijke route nog niet. Dat gaan we dan maar doen.
Het is vandaag Tweede Paasdag en we hebben geen idee of winkels open zijn. We hebben geluk, de winkel is tot 14.00 uur open. Morgens is er weer niks onderweg, dus we slaan wat in. Spagettie, courgette,paprika, apples, bananen, water, koffie, yogurt en brood. Met tassenvol gaan we naar buiten. Ik denk elk wel 5 kilo. Dat moeten we dan morgen ook meeslepen. Maar vanavond slaan we er wel weer in gat. De rest van de middag vieren we vakantie. Ik brei, slaap op de stoel en we kuieren door het dorpje. Ik installeer op mijn telefoon een meditatie app. Het gaat nu echt gebeuren. We komen langzaam in de modus van rust. . ‘s Avonds maken we spagettie met van alles. We eten het buiten op de stoep op. We zijn echte Nederlanders, slepen alles naar buiten en zitten nog heerlijk een poosje buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten