Sevilla: een onderdompeling in de Stille Week 18 april 2019

Overnachting: hostel

Diner: volkoren spagettie

Conditie: 8

Afstand: 22 km

Ik schrijf Stille Week, maar de Stille Week is in Sevilla zeker niet stil. In tegendeel. Er zijn duizenden mensen op de been. Het onderscheid tussen toeristen en locals is niet  missen. Overal zie je mannen in pak en vrouwen in het zwart. Sommige vrouwen heb een speciale zwarte kanten doek op hun hoofd. Deze vrouwen lopen dan mee in een processie. Overal zien we rijen mensen. Ze gaan een kerk in en bekijken het altaar dat straks rondgedragen wordt. Er hangen nergens bordjes met tijden of zo. Dus voordat we precies wisten wat de bedoeling was. 

Het hostel is basic en het bed groot, maar heel fijn. Dat vonden onze kamergenoten ook die ergens midden in de nacht arriveerden. Ze hebben twee bedden, maar ik zag ze vanmorgen op een bed. Kan prima, het bed is groot genoeg. 

Na een uitstekende nacht werd ik om 8.30 uur wakker. De douches waren vrij, dus gelijk maar een douche genomen. Er is een badkamer met wc voor 8 mensen, dat is een beetje krap. Om 9 uur liepen we in de wijk op zoek naar een winkel en een bank, door straten waar de sporen van een druk nachtleven nog goed zichtbaar zijn. Alle winkels nog gesloten. We konden wel ergens ontbijten, maar dat is dan gelijk met cake en sinaasappelsap. Bij gebrek aan beter prima, maar gelukkig vonden we na een uurtje een bank en een bakkerij die open was. Daar hebben we een lekkere bak koffie genomen en heel dapper alle heerlijke zoetigheden links laten liggen en een volkorenbroodje met niks genomen. We moeten toch goed beginnen, niet waar?

Op de terugweg hadden we geluk. We belanden bij een kerk waar twee grote processie gevaarten al stonden opgesteld! Bloemen, goud, kaarsen, immens. Ik kreeg een speldje van een zwarte dame met een kanten kleed. Uit de kerk gekomen zagen we warempel een winkel die open was. Met fourage voor twee dagen: fruit groente pasta brood en water gingen we weer richting hostel. Dat eten is wel een dingetje. Bars en cafés genoeg, maar een winkel met brood, groente en fruit is moeizaam met de feestdagen. We lezen in het routeboekje dat de voorziening onderweg slecht zijn. We besluiten zowiezo altijd een vooorraadje havermout te hebben en een zak pinda’s. Dan moeten we een eind kunnen komen.

In het hostel hebben we een kleine rugzak gepakt en zijn we vervolgens op weggegaan naar de binnenstad. Wat een drukte, lawaai en mensen. We komen onderweg overal stellages tegen en begrijpen dat je daar kunt zitten als de processies langs komen. Nergens bordjes wanneer het begint of zo. Uiteindelijke belanden we bij een touristinformation en de dame achter de balie spreekt een paar worden Nederlands. Ze praat ons helemaal bij over het processie gebeuren. Er zijn de hele week optochten en deze dagen gaan ze zelfs ‘s nachts door. 

We nemen op een bankje een broodje met een dik stuk paprika en een met een stuk banaan. Ander beleg is veel te veel gedoe. Ik val met mijn broodje in de hand in slaap. Zo slaap ik een uur bij de kathedraal in de drukte. Na het slaapje wandelen we weer verder. Om 15.00 uur komt de eeerste processie pas in onze buurt. Bij een bankje in het park doen we wat oefeningen. Nu we gestopt zijn bij de sportschool zijn we bang om onze conditie te verliezen. We hebben een heel ritueel van oefeningen bedacht, opdrukken, boxsprings, walking lunchses. We puffen even uit en ik probeer weer wat te mediteren. Vorige jaar lukte dat behoorlijk, maar thuis komt er niets van. Ik val pardoes weer in slaap. Sevilla is groot en we lopen weer een uur. Op een terras nemen we een kop koffie. De zon schijnt, de temperatuur is heerlijk en ik dut weer voor een uurtje weg.

Tijdens het zoveelste slaapje is de strak blauwe lucht verandert in grijs en dreigend. Na enkele minuten schiet de bliksem door de lucht en er breekt  een helse onweersbui met hagel los. “Daar gaan de processies” denk ik. MijnMaatje is er van overtuigd dat ze wel doorgaan. Je kunt de vele mensen toch niet teleurstellen? Wat we zien is fladderen figuren met puntmutsen die weg schieten in een van de talrijke bars en cafe’s. En muzikanten verbergen hun koper onder doeken en vuilniszakken. Geen processie dus. We besluiten naar het hostel te gaan en daar eten te maken. De processies staan de hele nacht gepland, dus als het door is zal er vast wel ergens weer een beginnen.

Dat was een goede zet. We hebben een bord pasta gegeten en de lunch voor morgen klaargemaakt. Kikkererwten met aubergine, paprika, een ui en een appel. Samen met een restje pasta een goed maal. We hebben een voorraadje brood, dus dat moet lukken. 

Na het eten is het droog. We gaan op zoek naar een processie. Het blijkt nog een uurtje wachten te zijn. We doden d tijd met een kop koffie op een terras. Na een uurtje wordt na elke vertrekken klant de stoelen en de tafel verwijderd. Als laatsten zitten we nog. We besluiten ook te gaan. Op een plein vol met mensen wachten we op de dingen die gaan gebeuren. Eindelijk gaat de kerkdeur open. Honderden figuren met puntmutsen en kaarsen  komen naar buiten. Na een half uur komt ook een baldakijn met Jezus en het kruis. Dan weer een eindeloze stoet met zwarte  puntmusten en kruizen en dan na zeker een uur komt het baldakijn met Maria. Het hele plein is stil. Heel vreemd om zo met duizenden mensen in stilte te staan. Dan is de stoet uit het zicht. We merken dat iedereen door de stad crost om nog ergens weer een stukje processie te zien. We lopen mee in de stroom. We hebben geluk. Tussen de rijen stoelen door is een opening. Op nog geen 3 meter afstand komt de stoet van een andere groep, nu in het paarse puntmutsen. Bij deze stoet ook een groep misdienaars. Ik schat dat de jongsten niet ouder dan 4 zijn. Een aandoenlijk gezicht. Na uren zo te hebben gekeken, lopen we tussen stromen mensen door weer terug naar de herberg. We hebben hoewel het geen wandeldag was, er inmiddels 22 km opzitten. We besluiten te gaan slapen. morgen is er weer een dag.