Herberg: donativo en Spartaans maar fris
Diner: volkoren spagettie met tomatensaus
Lengte: 19 km
Conditie: 7
Volgens mij is dit de titel van een boek. Na gisteren en eergisteren vol van processies kom ik toe aan gewone zaken. Zere benen, jeukende billen en zo. Damesleed dus. Van de wekker worden we wakker. Wel grappig, degene die de wekker heeft gezet, draait zich nog eens om en slaapt verder. We staan maar op. Het is een kort dagje. 17 km, een eitje bijna. Maar gisteren ging het niet zo geweldig. Zere benen, dikke schuurplek op mijn been. Liep gewoon niet lekker. Ik begin maar met flink te sprayen met magnesiumolie. Dan gauw naar de wc, hij is vrij en de magnesium kan er mooi even intrekken. Het is een beetje krapjes. De wc is in de douche. En we delen deze met 7 mensen, die natuurlijk allemaal tegelijk op willen staan. De herberg is inclusief ontbijt. Dat betekent koffie, toast met boter of jam en een klein cakeje.
Tijdens het typen raken we aan de praat met een Duitse man van 80. We vallen van de stoel af van verbazing. Hij is begonnen in Mauritanië, ik denk zo’n 2500 km dwars door de woestijn. Hij draagt 16 kilo, want hij heeft ook een tent. We vragen naar zijn geheim. Beweging en niet te veel eten, volgens hem. Hij is niet bang om dood te gaan. Hij leeft nu al in de hemel met afzijn tochten. Een heel bijzonder verhaal.
Ik heb een beste schuurplek op mijn been. Ik snap er niets van, want de broek had ik vorig jaar ook al. Ik zie nu dat een stukje rist uitsteekt. Ik plak het af met leukoplast. Het tweede probleem is alweer opgelost.
Het eerste probleem deed zich gisteren voor. Wel erg grappig. Ik was bij de Decathlon op zoek naar een korte broek. Het zwarte broekje van 1 euro van de kringloop was wel erg verschenen door de zon. Dus ik had al een tijdje gezocht naar een tweede hands, maar niet gevonden. De tijd begon te dringen, dus toch maar een nieuwe gekocht. Ik zag toevallig ook een drinkwater systeem voor een fles. Ik was er al een tijd naar op zoek, want een camelbag wilde ik niet. Deze moet weer in de rugzak en de rugzak is klein en al zonvol. Nu zag ik een systeem dat op een fles past. Uiteraard een fles van de Decathlon. Het systeem 5 euro en de fles 2. Een keertje te doen, want vaak werkt het toch niet goed en ben je geld weer kwijt aan een slecht systeem. Ik zag ook nog dat ze een paarse fles hadden.Wel wat duurder en geef het eerlijk toe, ik ging door de knieën. Thuis was ik er niet aan toe gekomen om het uit te proberen en dus zomaar op de bonnefooi meegenomen. Als je dit bij anderen hoort, heb ik gelijk mijn oordeel klaar. “Waarom niet even uit geprobeerd?” Dat voorkomt een hoop gedoe. Ik had er dus geen tijd voor genomen. Ik had alles wel losgepeuterd, maar niet geprobeerd. Er was een grote slang bij en een klein slangetje. Van dat kleine slangetje snapte ik niets. Ik kon in de beschrijving niets vinden. Dus heb ik deze maar thuis gelaten. Gisteren buiten Sevilla heb ik de fles gevuld en het systeem geprobeerd. En het lukte niet. We begrepen maar niet hoe het kwam. Ik vertelde MijnMaatje over het kleine slangetje dat nog thuis op mijn naaitafel in de logeerkamer ligt. Hij viel haast van het bankje af, waarop we zaten, van het lachen. Het kleine slangetje moet aan de binnenkant van de fles. En het moet de bodem raken. Zo zuig je dan het water aan. Tja heb je een fles en een slang, maar werkt het nog niet. Maar MijnMaatje is voor geen gat te vangen. De grote slang is erg lang en we snijden er een stukje af en doen deze aan de binnenkant van de dop. En tot mijn grote vreugde, het werkt. Ik heb altijd zo’n moeite met drinken, dus nu kun je makkelijker tussendoor een paar slokken nemen. Dat je zo blij kunt zijn met zo iets simpels. Maar vandaag, als ik dit aan alle kanten ten toon spreid en dit deel, zowel mijn blijdschap als het water, komt de vraag: “Waarom heb je er eigenlijk geen twee gekocht? “
Mijn mond zakt open .... tja waarom eigenlijk niet. Ik heb er gewoon niet aangedacht. Belachelijk, het kost bijba niets en ik gad hem er ook zo’n plezier nee kunnen doen. Zeker voor MijnMaatje die altijd voor mij klaar staat. Vanmorgen al, omdat ik een beetje slomig zat te doen met mijn magnesium benen, mijn hele ontbijt al klaar had gemaakt en ik denk er gewoon niet aan om twee te kopen. Ik beloof beterschap. We delen het water maar manmoedig. Het is wel een beetje een wonderlijk gezicht, de nippel hangt ter hoogte van borst... een voorbijganger zou er haast wat van denken.
En na deze beslommeringen en gedachtenspinsels zijn we om 12.00 uur al bij de herberg. Het lopen gaat beter dan gisteren. De herberg is nog dicht. Daarom eten we voor de herberg onze lunch. Kikkererwten met uien en een restje groenten van gisteravond. Lekker hoor.
Dan gaat de herberg open. Spartaans en erg koud, maar zeer gastvrije vrijwilligers dat maakt alles warm.
We besluiten gelijk maar boodschappen te doen, want met deze dagen weet je het maar nooit. Met een een dikke tas vol voor 10 euro, genoeg voor warm eten, ontbijt en lunch komen we een heel eind. Vanavond weer pasta, morgen vroeg een mug en tussen de middag weer een salade van kikkererwten. We hebben nog een broodje en nemen ook stuk kaas mee.
Gewapend met alles richting de herberg. We horen muziek en denken dat er ook hier een processie is. We brengen de boodschappen gauw weg en lopen weer terug het dorp in. Wat hebben we geluk. Door de kleinschaligheid kun je alles goed zien. In de kerk wordt het evangelie gelezen. We zien dat Jezus van het kruis wordt gehaald. Ze brengen hem naar een draagbaar met daarop een kist. Er staan 7 in de kerk. Jezus met het kruis, Maria in het blauw, een wagen in het zwart, een draagbaar met Jezus in de kist en Maria in het rood en de andere weet ik niet meer. Waarom Maria in het rood is weet ik niet. Ik klamp een jonge Spaanse dame aan en vraag haar in het Engeks wat de bedoeling is. De dame is niet zo jong als ik denk, want ze haalt gaar volwassen zoon uit het muziekkorps en hij legt van alles uit. Dus is heel leuk, nu snap je er toch meer van. We weten nu ook wat de mannen doen met de doeken op hun hoofd. Deze blijken op hun nek de baar te dragen. Daarom dragen ze een kleed met een rol in hun nek.
We zien hoe na de bijbellezing en het afhalen van Jezus van het kruis in de kerk, de optocht wordt opgesteld. Eerst de boetelingen, de mensen met hun puntmuts. Zonder aanziens des per persoons doen ze voor de mensheid boete. Dan de misdienaren, dan parochianen, dan de Madonna’s . In deze processie dragen de Maria’s de kleden van Jezus en er is ook een Verona die het kleed draagt met de afdruk van het gezicht van Jezus. Dan zien we hoe de banditos onder de baar kruipen. 24 Mannen: 4 naast elkaar en 6 achter elkaar. Op commando knielen de mannen en gaan ze weer staan. Ze schuiven met hun voeten stapje voor stapje vooruit. Ze staan in een zijflank van de kerk, moeten in het gangpad komen en dan door de voordeur van de kerk. Spectaculair. Er wordt luid geklapt als het lukt. Deze processie begon om 18.00 uur en duurt tot vanavond 24.00 uur. Dan worden de twee baren weer de kerk in gedragen en begint de opstandingsmis. Of dat met ons gaat lukken omdat nog te zien?
We gaan naar de herberg en maken gauw eten. Het is erg druk aan tafel. Ik kan haast niet schrijven. De man van 80 trakteert iedereen op sterke verhalen en de mensen hangen aan zijn lippen. Ik schrijf het verhaal nog even af en gaan dan weer richting processie.
De rest van het damesleed moet even wachten tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten