Km 25
Herberg: room with a view
Diner: verrassing, nog geen idee
Conditie 8
Een half punt lager gescoord bij conditie dan gisteren. Het slapen in een klooster vraagt altijd extra inspanning. Veel trappen, we zatten gisteren op de vierde verdieping. Maar ook erg warm in de slaapzaal. Wat dat betreft vallen we van de kou in de warmte. Vannacht niet onder een deken of slaapzak geslapen. Wel heel goed geslapen, heel vast geloof ik, maar werd met een knallende koppijn wakker. Ik vermoed een combinatie van diepe slaap en te weinig zuurstof. Om kwart over 7 zitten we buiten in de frisse lucht aan onze yoghurtjes. Liever buiten met zo’n hoofd dan weer in een bar met warmte en stinkende toastados. Maar wat betreft het lopen, prima. Geen pijltjes en niks geen gedoe. We doen trouw onze oefeningen, nemen de magnesiumpillen en smeren ons suf met de magnesium olie. Het werpt tot nu toe z’n vruchten af.
De wandeling vandaag was er een langs groene weiden. Eindeloos. 25 Km lang. Er schiet mijn een psalm door het het hoofd: grazige weiden of zo. Als je tijd hebt kun je de tijd nemen om na te denken over hoe de rest van de tekst was. Volgens mij was het De Heer is mijn herder, hij voert mij al zachtkens naar wateren der rust. En in regel twee komen de grazige weiden. Ik heb het nog even op gezocht op internet. Er zijn ook vertalingen van oase van rust. Ook van toepassing, maar vandaag zijn het hier de weiden.
Je kubt zeggen dat we tot rust komen als je tijd en het geduld hebt om te zien dat een mug zijn achterpoten wast. Ik zag zonet dat hij loopt op 6 poten en dat hij net zijn achterpoten wast met poot 2 en 3. Van voor gerekend dan. Gisteren zag ik al dat een mier op de loop ging met een broodkruimel groter dan hemzelf. Er vanuit gaande dat het een mannetje is. Grappig om te zien hoe zo’n mier de kruimel verplaatst en met een geweldige snelheid. Hier zijn veel insecten en veel vogels. De hele weg gaat gepaard met vogelzang. Ik las dat in Nederland de insectenstand hard achteruit gaat. Zorgelijk, want veel vogels leven van de insecten. Met de kinderen van de school maar veel insectenhotels bouwen.
We lopen al een paar dagen langs een oude Romeinse weg. Wat opvallend is dat het landschap ongeveer per 20 km wisselt. Hadden we gisteren een natuurgebied met olijvenbomen, daarvoor een dag met wijnranken, nu dus de groene grazige weiden. We lopen langs een snelweg. Je ziet hem niet, maar je hoort het verkeer. Jammer, maar je kunt natuurlijk niet door een land gaan en dan geen infrastructuur tegen komen.
We zijn inmidels weer beland in een dorpje en hebben daar een kamer geboekt. De herberg is volgens het routeboek en app klein. De wandeling was lang, dus we willen geen risico lopen om geen plek te hebben. Achteraf was er nog plaats. Dat geeft dus vertrouwen voor een volgende keer. De kamer is prachtig. Wit en grijs en brandschoon. Er is een bidet. Ik weet nooit goed hoe je deze gebruikt, maar hij komt goed van pas om de was te doen, als je geen bak hebt. Dat doen we dus maar gelijk. De meneer van de kamer weet denk ik hoe het gaat met pelgrims. Want voor dat we iets gezegd hadden heeft een wasrek buiten gezet. Het is zo warm, dat de was doen geen enkele probleem is. Je hangt je was op en binnen een kwartier is het droog. Ik was lekker alle t shirts en onderbroeken. En voor het eerst deze tocht, mijn sokken. We zijn nu 14 dagen onderweg, dus het mag wel een keer.
We hebben toch een behoorlijke vorm van een basisconditie. De route was lang, want we vinden 25 km nog steeds een lange tocht en zeker met nog 10 kilo op je rug. In tegenstelling tot eerdere dagen liep ik vandaag rond negen uur al zonder jas en in mijn korte rok. We waren bij een klein cafeetje, zeldzaam op deze route, en hebben daar ons eerste kopje koffie genomen. Toen gelijk de lange broek verwisselt voor de rok. Het cafe is ook een dependance van de bakker. Grappig om te zien, want er liggen op lange tafels broden klaar met naam kaartjes. Gaandeweg het kwartier komen de clientèle om het brood te halen. En ook bijzonder, ze nemen gelijk een borreltje of een fles vino blanco. En dat om 9.00 uur. De eerste uren liep het fantastisch, maar na 12 uur werd het toch erg warm. Maar omdat we in het veld lopen, zonder bomen en zo, was er ook steeds wel wat wind. We komen rond 14.00 uur bij de herberg. We zijn warm, maar niet moe. Ik doe gelijk een wasje en we genieten van de heerlijke koele kamer met de fles koud water. Hoe blij kun je zijn met een fles water!
Wat we gaan eten blijft nog even onduidelijk. De winkel is tot 5 a 6 gesloten. Morgen is het ook 1 mei en dan is alles dicht. Er zijn veel mensen op pad en de herbergen zijn hier beperkt. We hebben voor de komende dagen iets geregeld met kamers en we gaan ook een stuk met de trein. Daarna zien we het wel weer. Vandaag hebben we geen keuken. Ik wil wel brood met een salade. Het is wel een gesmeer op de kamer. Maar misschien is er wel een parkje. Een menu kan natuurlijk ook nog altijd.
Na het eten heb ik nog even tijd voor een aanvulling. Om 6 uur ging de winkel open. Een oma met een kleindochter van een jaar of 8 hielpen ons. De bedoeling morgen is een herberg en misschien kun je er koken. Boodschappen doen zal morgen niet lukken, want alles is dicht ivm de 1 mei viering. De kleindochter uit de winkel sprak een paar woordjes Engels. Oma was er zichtbaar trots op. We vullen de voorraad aan en kopen ook alvast het diner voor morgenavond. Het diner vanavond is een salade geworden met kikkererwten en spinazie uit blik, met een appel, wat paprika en een blikje tonijn. Samen met een stokbrood een prima menu. Hoewel ik de lever gisteren prima vond, heb ik er vannacht overgedroomd. Het zag er wel allemaal erg bruinig uit en kreeg daar visioenen bij die niet passend zijn bij de grazige weiden. Hoewel? Ook daar vind je af en toe grote bruine plakkaten!
Van mijn sjaal een lange rok gemaakt voor de zon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten