Een warme Spaanse zondagmiddag 28 april 2019

Bestemming El Carrascalejo

Km 30 km

Diner menu del dia 

Herberg gloednieuw

Conditie 8,5 

Een lange warme dag, maar we hebben deze prima doorstaan. 30Km is lang, maar het ging super. Deze herberg is gloed nieuw en brandschoon. Na deze dag lang was, is het heerlijk om in een schone herberg te komen. Binnen een uur heb ik gedoucht en alles gewassen. Met de hand, maar er was een grote fles wasmiddel en ik kom het niet laten. Het is heel warm en waarschijnlijk is alles zo droog. Ik ben niet van het wassen, maar het is wel lekker als alles fris is. Dus nachthemd, thermohemd, ondergoed, theedoek, t shirt. Alles wappert lekker in de zon. Na een kwartier zijn de handdoeken en het nachthemd al droog. Dat slaapt van lekker vannacht. We doen onze oefeningen en om half vijf zitten we aan de aqua con gas. De rugzak is leeg. We hebben nog een tomaat, een klein stukje kaas en een ei. Dus dat wordt een menu del dia en morgenvroeg een desayunos. Het eerst volgende dorp, 4 km verder heeft een winkel. Deze is om 9 uur open. Misschien dat we dan even moeten wachten. Morgen is de route maar 22 km. Maar het wordt wel warm. Dus we moeten ook niet te laat te beginnen. 

De herberg gisteren was verschrikkelijk. Zo ongastvrij en zo ontzettend slecht georganiseerd. Geen wc papier aangevuld als het op is. Een piepklein keukentje met niets compleet er in. Je kwam binnen door een lange gang. Rechtsachter een soort woonkamer en links achterin een slaapzaal. En daar tussen in een kamertje. We denken dat deze gewoon verhuurd is aan Spanjaarden. De sigaretten rook kringelde onder de deur door. Ze schreeuwden de hele dag tegen elkaar. En dat ging door tot ver na 22.00 uur. Het voelde gewoon niet goed. ‘s Nachts werd ik ook geprikt, op mijn hand en op mijn lip. Ik was eerst bang voor bedbugs, maar gelukkig werd duidelijk in de loop van de dag dat het waarschijnlijk gewoon muggenbulten waren. 

Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze verschrikking. We hadden gisterenavond ons ontbijt en de lunch al klaar gemaakt en we hoefden vanmorgen alleen in te pakken en een kopje koffie te zetten. Zo kwam het dat we al kwart over zeven al liepen.

De route naar de eerste stad was langs een snelweg, maar er was amper verkeer. Rond 10.15 uur waren we in Meride. Dat is een oude Romeinse stad. De burg was prachtig en we hebben ook nog het aquaduct gezien. Erg leuk was het dat ooievaars helemaal bezit hadden genomen van het aquaduct. Waar maar een nest gemaakt kon worden was een nest.

Ik liep een tijdje op met een van de Zuid-Afrikaanse blanke vrouwen. Schitterend om te zien. Ze dragen wijde gekleurde broeken met allerlei printjes. En ‘s morgens hebben ze dikke gebreide mutsen op. Af en toe spreken ze een woordje Afrikaans. Deze vrouw was sinds 18 maanden weduwe. Ze had zichzelf bij elkaar geraapt en was bij een wandelclub gegaan. 15 Km is eigenlijk haar tax. Dan valt deze route niet mee.nu loopt ze met leden van de wandelclub, want ze is nog nooit alleen op vakantie geweest. Als ze klaar is met de Camino gaat ze nog alleen naar Madrid en Barcelona. Om te proberen om dingen alleen te doen. Ik vraag haar nu naar haar leeftijd. We dachten dat ze allemaal tegen de tacht8g zijn. Dat blijkt niet zo te zijn, deze vrouw is 71. Nergens om, maar dan ziet ze er toch wel erg getekend uit voor haar leeftijd. Ik vraag haar wat ze altijd heeft gedaan en hoe haar leven in Zuid-Afrika er uit ziet. Ze heeft de helft van het pensioen van haar man. Maar dat is niet zeker, wat de regering is volgens haar vreselijk corrupt. Daar kan ik me natuurlijk geen voorstelling van maken. Van wat ze overhield van haar huishoudgeld had ze geïnvesteerd. En dat had ze volgens haar succesvol gedaan. Ze had er een tweede huis aan overgehouden en dat verhuurde ze nu. Op deze wijze was ze zekerder van haar geld, dan van het pensioen van haar man. Interessant om dit eens te horen. Gisteren sprak ik met de enige man van dit gezelschap. Ik vroeg hem waaarom ze hier komen lopen. Of het om religieuze reden gaat of om iets anders. Het antwoord was zeer schokkend: hier is het gewoon veiliger. Daar waar hij woont in Zuid-Afrika kan hij niet veilig buiten zijn auto zich in zijn dorp/stad zich beweging. Lopen en fietsen is niet im vrage. Dat kwam ook wel even binnen. Stel je voor, woon je in een dorp en kun je niet eens een rondje lopen. 

Deze route hoef je niet om religieuze redenen te lopen. Er is geen kerk open. Er is geen kruis te zien aan de kant van de weg. Gewoon niets. Ze zijn hier pelgrims ook niet echt terwille. Langs de route is niets, geen bars, geen bankjes. Geen kleine winkeltjes. Dat maakt het ook zwaar, want dat betekent dat je de hele weg moet staan en je rugzak moet dragen. Je kunt de rugzak ook niet naar het volgende dorp sturen. Is hier gewoon niet. Rond Santiago kun je de laatste jaren voor 3 euro je rugzak naar het volgende dorp sturen.

Het is opvallend dat er geen jonge mensen zijn. Verder zie je veel Duitse mannen, Australiërs en Franse echtparen. En we troffen nog een jong Braziliaans koppel. De alleengaande Duitse mannen zijn allemaal een beetje wonderlijk. Wel opvallend dat er zo’n grote groep van die opvallende mannen loopt. Ze schrijven hun verslag in priegelschrift in piepkleine boekjes. Reinhard, de Duitse biologie professor plakt er plaatjes bij uit folders die in elke herberg liggen. Grappig om te zien hoe men hier mee bezig is. We hebben ook een paar dagen gelopen met een Duits echtpaar. Zij hield ook een dagboeken bij. Ze verbaast zich over hoe lang ik altijd aan het schrijven ben. Het blog kost me zeker 45 minuten. Ik vind het leuk om te doen en ik moet me inhouden anders worden de stukjes nog langer. De Duitse vrouw geeft aan dat toch elke dag hetzelfde is en je onderweg gewoon niets mee maakt. Mijn mond valt me open. Ik maak steeds van alles mee. Er gebeurt zoveel. Ik kan gewoon lang niet alles beschrijven. Er is zoveel te zien en zoveel te beleven met de mensen. Ik kan er wel een boek over schrijven. Als ik zo rond kijk op dit terras bij de herberg, dan zie je genoeg. Hier loopt een schattig klein meisje. Ik denk zo 18 maanden. Prachtig om te zien hoe iedereen druk met haar is. De vader zit geen moment, ze loopt overal heen. Pakt alles van de grond, aait elke kat en hond. En dat gaat ook wel eens fout, dan zit iedereen even verstijfd. Het blijkt me5 een sisser af te lopen en men gaat verder met het pellen van zonnenpitten( een geliefde bezigheid hier en een troep dat je er van krijgt) een groepje jongen mannen lurkt aan een waterpijp. De werking is me niet duidelijk, maar ze worden wel steeds slomer. Er zal wel wat inzitten. En zo is deze dag ook weer voorbij....