Km 22
Herberg monesterio ( klooster)
Diner ?...
Conditie 9
Een bijzondere dag. Een prachtige wandeling en nu weer op een bijzondere plek. Gisteren hadden we niets meer om te eten. Een tomaat, stukje kaas en een ei. Er waren geen winkels open, dus we hebben heerlijk genoten van een menu del dia. Salade met kip en frietjes en een peer toe. Een prima maal. MijnMaatje drinkt nog steeds water. We kregen een anderhalve liter fles. Deze was in no time op. Vanmorgen hadden we daar ook een desayonus. Een lekker geroosterdbroodje met jam en en koffie.
Om half acht lopen we, op weg naar het volgende dorp. Daar waren we zo vroeg dat de winkel nog lang niet open was. Wachten zou kunnen maar het wordt wel steeds warmer. We hebben bij een bar maar weer een ontbijt genomen en ik heb na wat soebatten twee broodjes en 2 muffins extra kunnen kopen. De eigenaar wees op gevulde broodjes met ham. Pas toen ik zei dat we vegetarisch waren, kreeg ik het voor elkaar. Samen met het ei, kaas en de tomaat, moeten de km er wel mee te doen zijn. We ervaren deze 22 km bijna als een eitje. De wandeling was prachtig. De route liep door een natuurgebied. Met olijfbomen, weiden en langs de weg bloemen. Paars zo ver je kunt kijken. En een soort hibiscus. Bloeiend, zo mooi. En van vriendin van zoonlief weten we inmiddels de naam: velden vol met paarse kuiflavendel. Het lijken van verre heidevelden. Een schitterend gezicht. Na een paar uur, zoeken we een plekje onder de een boom en we nemen een broodje met de tomaat, kaas en ei. Een godenmaal. Dat was maar goed ook, want de avondmaaltijd was een armenluis maaltijd. Maar prima verder.
Het was een prima wandeling in een prachtig natuurgebied. Het probleem is wel dat er maar een weg door heen loopt van ongeveer 20km lang en verder niets. Dus een gemiddelde Spanjaard komt er niet, want je kunt een stukje heen en een stukje terug. Er is geen rondwandeling of zo.
Je hebt dan wel zo’n dag de hele tijd om na te denken. De zon schijnt, de natuur is prachtig en de benen doen het super. Je denkt na over wat je gelukkig maakt. We spraken met een Duitse man tijdens ons tweede ontbijt. Hij had een half jaar verlof genomen. Hij vroeg zich nu af of hij ooit weer in het werkritme terug zou kunnen. Mijn ervaring is, dat zodra ik weer op mijn werk ben, er ook weer ben. Direct en helemaal. Wel met heimwee naar de Camino. Niet zo zeer naar het lopen, maar meer met de eenvoud van het leven en de dingen die je nodig hebt. Ik moet dan denken aan mijn nieuwe toilettas van de Action. Voor het vliegen ben je een doorzichtig ding nodig. Ik trof er een met een kleinere erin. In het paars. Ik ben er zo blij mee. De laatste jaren had ik plastic zakjes. Dat was wel te veel eenvoud. Maar hoe blij ik dan ben met een passend tasje. En in het tweede passen alle snoeren voor het opladen. Voor 2 euro. Zo simpel, maar zo leuk. Ook ben ik blij met het nieuwe plaatsje dat MijnMaatje op mijn telefoon heeft gemaakt. Ik heb een klapding, maar dat is op de Camino onhandig. Bij de Action vond ik voor 1 euro een paarse achterkant. Het ziet er voor mij uit alsof ik een nieuwe telefoon heb. Ik kan er jaren mee verder. Ook met mijn nieuwe rok/broek ben ik zo blij. Het draagt prettig en ik heb altijd een rokje bij me en ik kan er ook nog in lopen, Zonder. schuurplekken op de benen te krijgen.
Inmiddels zit ik binnen en kijk door het raam naar de zonsondergang. De deur van het klooster is dicht. Deze sluit om 21.00 uur. Als je er dan nog niet bent heb je pech. Morgenvroeg om 7 uur gaat de deur weeropen. En straks gaat het licht uit om half tien. Gelukkig is het hier dan nog niet donker.
We zitten in het klooster van de Slaven van Maria. Daar zijn er 5 van in Spanje. Ze dragen een zwarte pij met een blauwe band. Het zwart voor het verdriet in de wereld en het blauw van Maria. De orde bestaat nog maar 100 jaar. Ze zorgen voor armen, zieken en gehandicapten. We hebben een rondleiding gehad van een jonge monnik, helaas spraak hij alleen maar Spaans. Ergens troffen we nog een andere jonge monnik. Hij kwam uit Boston en sprak Engels en via hem hoorden we nog een en ander. We mochten ook een blik werpen in de afdeling van de patiënten. De mensen zagen er ouderwets uit, maar keurig verzorgd. Er is een verpleegkundige en een aantal verzorgende. De rest doen de broeders. Het meerendeel van de patiënten zijn mannen en doen me denken aan de mensen van Puur Natuur. Het was wel heel speciaal om hier te zijn. Gisteren schreef ik nog dat deze Camino niets spiritueels of religies had. We waren vanmorgen het dorp nog niet uit of we stuiten op het eerste kruis. En vandaag ook een mis. De schade dubbel en dwars ingehaald.
In de herberg eten we samen. Het is een heel eenvoudig maal. Linzensoep, gekookte lever met saus en brood en een banaan toe. Prima en goed te eten. Jammer, veel mensen waren niet blij met de lever. Ik weer niet wat lever kost, maar evt. zouden kleine gehaktballetjes ook een optie zijn geweest. Nu wordt de helft weggegooid. Dat is ook jammer.
Voor morgen hebben we even flink in geslagen. Alles was echt op. Morgen hebben we 27 km te gaan. We hebben een slaapplaats gekookt. Wat er is een herberg van 9 plaatsen. Dat wordt een beetje krab. Dus voor de zekerheid maar een kamer geboekt. Dat is wel jammer, niet des pelgrims. Iets om morgen nog eens over na te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten