De tweede dag Urtega naar Lorca 20 km

De tweede dag Urtega naar Lorca 20 km 

Om kwart over zeven ben ik begonnen met lopen. Ik was ongeveer 6 km voor La Puenta la Reina gestopt. Dit stuk heb ik alleen gelopen in de middag, terwijl ik heel moe was. Het was me niet opgevallen de vorige keren hoe mooi het hier was. Hele groene velden, met koolzaad akkers ertussen een prachtig gezicht. Ik liep samen met Gabriel, een Duitse vrouw. Gisteravond heb ik met haar gegeten. Er zijn erg veel Duitse mensen onderweg. Gabriel is net klaar met haar chemo. Ze loopt de Camino uit dankbaarheid. Ze heeft het overleefd. Ze weet nog niet of deze goed is aangeslagen. Misschien dat het lopen en het branden van de kaarsen en de vele missen helpen. Zo niet, dan heeft ze dit nog mee gemaakt. Het maakt me stil. Wat moet je zeggen. Ze wilde vandaag naar la puente. We zijn samen vertrokken uit de herberg. Zonder ontbijt. Deze werd niet geserveerd. Pas in la puente was een bar open. Maar inmiddels hadden we 8 km achter de rug. We hebben afscheid genomen. Gabriel loopt misschien nog tot de volgende plaats, maar ze wil eerst eten.

Ik ben verder gelopen. Mijn hoofd vol gedachten. Wat maakt dat mensen deze route zo graag lopen dat ze met de laatste chemo in hun lijf hier aan beginnen? Zoveel mensen op elkaar, zo ben je warm, zo ben je koud, veel tocht. Ik weet nog van een jaar geleden dat een hele groep mensen hoestten en dat per dag dit erger werd. Johanna waar ik toen mee liep werd er bang van en kocht ladingen vitamines.

In het volgende dorp na 4 km ben ik gestopt. Had toch wat last van mijn voeten en heb even gekeken. Zag dat er toch een blaar zat. En een beginnende op de andere voet. Op de bal van mijn voet, ongeveer waar het dikke stuk van de sok stopt. Op de ene voet heb ik een compeet geplakt en op de andere een tape. Dan ga je twijfelen: moet ik stoppen of niet. Heb er voor gekozen om toch door te lopen naar Lorca. Ik dacht dat ik hier in 2013 jaar, toen wegens blaren, ook vroeg ben gestopt. Toen ik er aan kwam herkende ik niets. Denk toch dat het een ander plaats was.

Ik was wel kapot. Het was klimmen en er was veel zon. Ik voelde de brand in mijn benen. Dat Heb ik nog nooit mee gemaakt op de Camino. Dit is de tweede dag al dat ik met blote benen loop. Ook dat is heel bijzonder. Ik spraak een man die zijn Achillespees had gescheurd op het stuk naar Ronchevalles. Vorig jaar. Hij was toen gestart in België en wil de route nu afmaken. Hij gaf me het advies: veel drinken, heel veel drinken. Dat is lastig, want zodra ik de chloorlucht van het water ruik hoef ik niet meer. Ik moet van mezelf elke keer als ik dorst heb 5 slokken drinken. Het lukt niet overal om water te kopen. 

Ik was net op tijd in de herberg. Was nog niet binnen of een onweer barstte los. Ook dat heb ik nog nooit eerder mee gemaakt. 2 uur heb ik plat gelegen en geslapen. Was totaal kapot. Rond 16.30 uur ben ik naar beneden gegaan en heb ik de bar een poging gedaan tot schrijven. Helemaal geen verbinding. Ik zal proberen dit stuk naar  Albert te sturen. Heb met een Duitse man gesproken. Mijn ZDF televisie voorkeur begint zijn vruchten af te werpen. Kan me redelijk goed verstaanbaar maken. Deze man had een e-reader maar was zijn oplader vergeten. Mijn blauwe zwaailicht verscheen weer op mijn hoofd en ik bedacht me dat ik een extra batterij had. Een batterij oplader. Wat was deze man blij dat het lukte. Kreeg als dank een glas rose van hem. Met nog twee glazen wijn van het menu del dia word ik wel erg spraakzaam. Mensen verbazen zich erover dat bijna elke Nederlander Engels of Duits  spreekt. Deze herberg wordt geleid door zeer vriendelijke Spanjaarden. Dat is al bijzonder. Spanjaarden kunnen wel stug zijn. Maar deze zijn zeer vriendelijk, maar spreken geen woord Duits, Frans of Engels. Met handen en voeten kun je communiceren. Te bedenken dat ze hun geld het hele jaar verdienen aan Camino gangers . Dan steek je toch wat op zou je zeggen. 

Zat aan tafel met 3 Oostenrijkse mensen. Daar deel ik ook de kamer mee. Ze willen morgen om 6 uur opstaan. Hoe halen ze het in hun hoofd. Dan loop je in het donker. Niet te geloven. Ik heb aangegeven dat ik pas om 7uur op sta. We hebben een deal gemaakt dat we de wekker om 6.30 uur zetten. Heb ik mooi dat half uur weer binnen gehaald. De mensen zijn nu al naar bed vertrokken. Ook dat lijkt me niet goed. Ga zo ook maar en maak mijn tas al vast weer klaar voor morgen. 

Ik voel me veel beter dan gisteren. Heb nog wel wat last van mijn kiezen. Maar voor de rest. Met mijn benen gaat het prima.  Ik hoop dat het met de blaren mee valt. Ik wil morgen naar Villa Marjordin. Ik loop een ander ritme dan andere jaren en heb dus  andere herbergen. Het maakt ook uit welk tijdstip van de dag je loopt. Ik neem 's morgens meer op dan ' s avonds als ik moe ben.