De eerste dag van Pamplona naar Urtega 17 km

Vanmorgen werd ik om 6.30 uur wakker van de wekker van mijn buurvrouw. Een Hongaars meisje. Ze moet elke morgen voor haar moeder naar het werk gaat bellen hoe het met haar gaat.  Uiteraard was ik na het gesprek wakker. Ik voelde me niet zo lekker. De"cold turkey" van het afkicken van het werk was wel heel erg heftig. Buikpijn, moe, zere kiezen.....
Mijn buurvrouw had al blaren en had niets bij zich. Had ook geen idee hoe ze deze moest behandelen. Voor ik het wist stond het blauwe zwaailicht al weer op mijn hoofd en het rode kruis op mijn voorhoofd. Ze voor mij vertrokken en heb haar niet weer gezien. Ik denk dat de blarenpleisters en de extra bescherming hebben geholpen.
Thuis onthoud je alleen de mooie dingen van de Camino, niet vervelende. Het eindeloos zoeken voordat je uit de juiste zak de wandelsokken hebt en de pleisters weer in een andere. En de schaar weer in een ander zakje. Voordat je eindelijk weg kunt..... Maar goed om 7 uur was ik er toch klaar voor. Het is dan nog donker.
Ik heb ergens in Pamplona een pelgrimsontbijt gescoord. Maar dat viel niet goed, kon net op tijd bij de wc komen. En dan begint het wandelen. Eerst wel in uur in Pamplona en dan buiten de stap. Ik vind dit zelf een van de mooiste routes uit dit stuk.

Zo mooi groen en zo glooiend. In middels had ik gezelschap van een Amerikaans dame. Haar dochter en haar man verloren dit jaar. Allebei aan kanker. Ze had eigenlijk niet getraind en haar haar biezen zo gepakt. Ik heb naar haar geluisterd en ik. Denk dat ze niet in de gaten heeft gehad hoe ze me door het eerste uur heeft heen geholpen. Wat wat ik slecht in orde. Afgezien van hooikoorst heb ik eigenlijk nooit wat. De Amerikaanse dame liep nog langzamer dan ik en na het eerste uur klimmen wilde ze rusten. Ik ben verder gelopen en heb de dag eigenlijk alleen gelopen. Na een dorp, toen het echte klimwerk begon, heb ik mijn sandalen aan gedaan.

Het ging heel goed met mijn hakken en ik was als de dood dat ik ze net het laatste stukje nog kapot zou lopen. Heb heel voorzichtig aangedaan. Het pad was vol met stenen. Op de top, weet zo de naam niet, met de ijzeren figuren, heb ik een hele poos gerust en mijn schoenen en sokken uitgedaan.

Toen mijn voeten koud werden en weer dun waren heb ik de schoenen weer aangedaan en ben ik begonnen aan de afdaling.  Ik had nog een krentenbol en heb deze met tegenzin gegeten. Ik kan toch geen uren lopen met niks en weet uit ervaring hoe fout dat kan gaan. Bij de eerste herberg ben ik maar gestopt. Het was inmiddels 13.00 uur. Ben op bed gaan liggen en heb 3 uur geslapen. Krabbel nu een beetje weer bij. Omdat ik zo gammel was maar een flesje fanta gekocht. Maar achteraf denk ik dat ik beter cola had kunnen kopen. Dat schijnt toch zuiverend te werken?